پیامبر رحمت روزی در جمع اصحابش فرمود: " خدای حکیـم پسر عمویم علی را پرچمی قرار داده میان ایمان و نفاق، هرکس او را دوست داشته باشد مؤمن است. خدای حکیـم برادرم علی را جانشیـن من و راهِ هدایت قرار داده؛ او دربردارنده‌ی سِـرّ من بوده و گنجینه‌ی علمم است و جانشینـم در اهل و امت من. هرکس از امتم به او ظلم کند در پیـشگاهِ خدا شکایتش می‌کنم.¹

مناسبت نوشت

صفحات این چند روز تاریخ لاله گون است! هم به نام لاله است و هم به رنگ لاله. لاله‌ای نشکفته ولی در خون خفته. هنوز غم پدر قلب دختر را می‌آزارد. نمی‌فهمم؛ و نخواهم فهمید داغ غربتِ آسمانی‌ترین خانواده را. نمی‌دانم چه شد! شیطان صفتی گفت: " خانه و اهل خانه را به آتش می‌کشم حتی اگر دختر پیامبر در آن باشد".²  داغِ دل بُـغضی می‌آفریند که اگر درکش کنیم باید خونابه از چشم بریزیم. عظمت مصیبت از سخن امام صادق ـ علیه السلام ـ فهمیـده می شود که فرمود: "نخستین کسانی که موردشان حکم می‌شود حضرت محسن بن علی بن ابی‌طالب و قاتل اوست"³

3 ـ ترجمه‌ی کامل الزیارات، باب 108 ، زیارات نادر و کمیاب، حدیث 11، ص 727.

http://shoreshirin.blog.ir