قطعه شعری از استاد محمدرضا جعفری بمناسبت ولادت پیامبر اکرم(ص) و امام جعفر صادق(ع) و نیز موهبت ایام الله دهه فجر 

خورشید جمال محمد(ص) طلوع نمود

عالم به سجده افتاد و او را ستود

 

یکباره خداوند رحمان به لطف خویش

نعمت را فزون و مضاعف نمود ز پیش

 

سر سلسله ی خوبان نمایان شد از حبیب

زمین از طراوت این گل رعنا ،شدش نصیب

 

عشق و سلام و سلامتی همه نازل شدند

تسلیم خداوند مهربان ،ز دل شدند

 

فصل بهار و شادی آل محمد(ص) است

ولادت امام ششم ، صادق (ع) آمدست

 

وصل است این رسالت زیبا به دولتش

امروز هم به وجود فرزند اوست صولتش

 

در محضر امامت آل خدا آرزوی ماست

فرمانبری ز دستور این خاندان ، خوی ماست

 

محجور ز ما هرگز نشد ولایت آل علی

دائم راهرو  ولایتیم و پیرو ولی

 

چون کعبه قبله ی عالم ، مقدس نبوتش

فراق از نبوت آل خدا ، می آورد عطش

 

چندی اگر ندیده ای تحفه ، این حکایت است

وضع فطرت ذات و خود فریاد و آیت است

 

اسطوره ی نمایان که عیبی در آن نداشت

تخم معرفت را  ز عالم اول نبی (ص) بکاشت

 

نشر طراوت و شادی و احساس سلوک بود

چیزی بجز تلاوت حق در این کیمیا نبود

 

معنای نبوت و امامت و ولایت مشخص است

برای اهل عرفان ، نکته ای ز قرآن بس است

 

شهد گل است و نشان ز این سلام او

فرصت را شمارشی نیست در  کام او

 

اندیشه با زبان نهایت سخن نیست ای مراد

هستی بدون ذکر آل علی (ع) میرود به باد

 

شمشیر توانا و مرد جنگ میکند اثر

بی هر کدام ، این صحنه یعنی دردسر

 

محبوب هست دوستان پیامبر به پیش ما

جان میدهیم به راه دوستانش چو خویش ما

 

افکار عالم و آدم فدای اوست

در تلاطم بحر توسل به او نکوست

 

رحمان خصلت است خدای کریم را

تاکند دور از مسلمین دام و بیم را

 

هجرت او که معنا دهد به زمین و سماء

تابش دهد چو نگین زیبای انگشترش بجا

 

نعمت رسید به کل بشر ز او

ما را کجاست تا بنوشیم جرعه زین سبو

 

تفاوت هست هر چیز با این رسالت بزرگ

نیست در وادی نبوتش ، همپای این سترگ

 

گشتیم جعفری تا ببینیم و فریاد حق دهیم

دیدیم عطر وجود پیامبر ، آمد به یک نسیم

محمدرضا جعفری -۲۰/۱۱/۱۳۹۰