عضو دوزيست حزب مشاركت و سازمان مجاهدين اذعان كرد كه اگر افراطيون تاكنون نتوانسته اند پروژه تحريم انتخابات را به اجرا بگذارند، اختلاف در ميان جبهه اصلاح طلبان است.
به گزارش جهان به نقل از کیهان سايت «كلمه» مصاحبه اي را از تاج زاده مربوط به زمان مرخصي وي منتشر كرد.

تاج زاده در اين مصاحبه مي گويد: علت اينكه ما تاكنون نتوانستيم به سمت عدم شركت در انتخابات برويم، اين بود كه اختلاف زيادي در جبهه اصلاح طلبان وجود داشت بويژه بخش هايي بودند كه به هر دليلي معتقد به شركت در انتخابات بودند. اين مساله باعث مي شد ما نتوانيم نيرويمان را متمركز كنيم و استراتژي واحدي براي عدم شركت در انتخابات در پيش بگيريم. چرا كه عدم شركت در جايي ممكن است كه يك جناح با تماميت خود بتواند تصميم بگيرد و به محض اين كه دو قسمت شود،

شمشير دو دم جناحي كه با عدم شركت مي خواهد حكومت را مجبور كند تا به انتخابات آزاد تن دهد، بسيار كند مي شود و رژيم از آن بخشي كه مي خواهد در انتخابات شركت كند، استفاده مي كند. به نظر من اين نخستين انتخاباتي است كه كل جبهه اصلاحات مي تواند در آن شركت نكند.

وي اصلاح طلباني را كه بخواهند در انتخابات شركت كنند، تهديد به رسوا شدن كرد و در اظهاراتي سرتاپا تناقض گفت: درباره انتخاباتي آزاد در يك جمله، هركسي كه در چارچوب قانون اساسي بخواهد فعاليت كند، با هر گرايش و اعتقاد و انديشه اي بايد حق داشته باشد در انتخابات شركت كند و نماينده مردم باشد، مگر اينكه راي اكثريت را نياورد. اگر از من بپرسند آيا سكولارها هم حق دارند، مي گويم تركيه به عنوان يك مدل درست، دموكراسي را با اسلام سازگار كرد و الگوي عملي ارائه داد. در ايران هم بايد به رقابت با سكولارها بپردازيم. بنابراين انتخابات آزاد يعني اين كه صلاحيت هركس كه مي خواهد در چارچوب قانون اساسي فعاليت كند رد نشود.

وي توضيح نمي دهد كه چگونه هم مي توان در «چارچوب قانون اساسي» وارد فعاليت انتخاباتي براي ورود به حاكميت شد و هم در عين حال معتقد به جدايي دين از سياست و سكولاريسم بود كه ذاتا در تعارض با «جمهوري اسلامي» قرار دارد. اين همان روش منافقانه و شترمرغي بود كه طيفي از افراطيون متظاهر به اصلاح طلبي از سال ۷۶ تا سال ۸۸ به كار بستند.

تاج زاده درباره شركت اصلاح طلبان در انتخابات مجلس هشتم و فهرست ۳۰نفره ياران خاتمي نيز كه با شكست مطلق مواجه شد، گفته است: در مجلس هشتم در تهران بايد ليست حداقلي معرفي مي كرديم، نه سي نفر را ليست مي داديم و چهره هاي ناشناخته را معرفي مي كرديم. با اين كار جناح مقابل را هم به اتحاد رسانديم، در حالي كه اگر ۵ نفر از چهره هاي اصلي خود را معرفي مي كرديم، آنان به چند بخش تقسيم مي شدند.