هر چند كه حضرت آيةالله بهجت، رضوان‌الله تعالي عليه از نوادر دوران و اهل عرفان و سير و سلوك بودند، اما برخي مومنين براي حاجات دنيوي خويش نيز از آن بزرگوار سوالاتي مي‌كردند و پاسخ مي‌گرفتند.
يكي از اين موارد كه در چند جا در كتاب "پرسش‌هاي شما و پاسخ‌هاي آيةالله بهجت" مورد اشاره قرار گرفته است، سوال در خصوص زيان‌كاري در زندگي و به خصوص گرفتاري‌هاي شغلي است.
ظاهرا برخي افراد كه در مشاغل خود شكست خورده و يا دست به هر كاري كه مي‌زنند ناكام بازمي‌گردند از ايشان در اين خصوص سوال كرده‌اند و ايشان نيز تقريبا در همه موارد يك پاسخ مشابه را داده‌اند.
توصيه بهجت عارفان و سالكان در اين خصوص، "بسيار استغفار كردن با اعتقاد كامل قلبي" بود و به پرسش‌كنندگان هشدار مي‌دادند كه اگر مشكلاتتان حل نشد بدانيد كه يا كم استغفار كرده‌ايد و يا با اعتقاد كامل استغفار نكرده‌ايد.
در يكي از موارد ايشان حتي به شخص پرسش‌كننده توصيه مي‌فرمايند كه حتي پس از حل مشكلاتش دست از استغفار برندارد تا شبيه آن مشكلات مجددا پيش نيايد.
از ايشان منقول است كه فرمودند: "در روايات با هر سه لفظ آمده است كه اگر كسي "ملازم" استغفار شد، يا "پيوسته" استغفار كرد يا "زياد" استغفار كرد، خداوند او را از هر هم و غمي رها مي‌كند و از هر تنگنايي راه برون‌رفت براي وي قرار مي‌دهد و از جايي كه گمان نمي‌كند، روزي‌اش مي‌دهد."