سايت روز آنلاين در مقاله ديروز خود (24/3/90) تحت عنوان" بيراهه اي که جنبش سبز مي رود" نوشت: «امروز و پس از گذشت 2 سال از انتخابات رياست‌جمهوري 88، شعار رأي من کجا است، موضوعيت خود را از دست داده است. در اين فاصله، هيچ شعار محوري ديگري نيز که "نماد هويتي جنبش سبز" باشد، عنوان نشده است. گويانيوز افزود: «جنبش تا امروز، برنامه‌ي مدون و روشني براي تحقق هيچ‌يک از خواست‌هاي خود نداشته است. تنها حرکت پيگيرانه‌ي جنبش "حضور خياباني" بود که با بسيج توده‌اي هواداران و وابستگان حاکميت در 9 دي و 22 بهمن 88 و مانور رسانه‌اي بر روي آن، اين حضور خياباني نيز مغلوبه شده و پايان يافت.»
سايت روز آنلاين افزود: «جنبش پس از حدود يک سال از آخرين حضور خياباني خود به دعوت رهبران جنبش و تحت تأثير هيجان پيروزي انقلاب‌هاي عربي و نادم از ترک خيابان‌ها در 25 خرداد 88، در 25 بهمن 89 بار ديگر به خيابان آمد که نتيجه‌ي آن حصر رهبران جنبش و برخورد قاطعانه‌ي حکومت بود.»
سايت روز آنلاين در ادامه با اشاره به ناکارآمدي شوراي هماهنگي راه سبز در به خيابان آوردن اغتشاشگران مي نويسيد: «شوراي هماهنگي راه سبز اميد که قرار بود در فقدان رهبران جنبش سبز، راهبري اين جنبش را به دست گيرد در محاسبه‌اي خطا از مباني حضور هواداران جنبش در 25 بهمن، جنبش را به حضور خياباني در سه‌شنبه‌هاي منتهي به نوروز 1390 دعوت کرد؛ حرکتي که با استقبال کمرنگ هواداران جنبش روبه‌رو شد.»
درجيان کارشناس اين سايت اضافه کرد: «شوراي هماهنگي راه سبز ، با محاسبات غلط خود باعث استقبال کمرنگ هواداران جنبش سبز شد، جنبش سبز، نه شعار و مطالبه‌اي محوري دارد و نه برنامه‌اي مشخص و عملي براي تحقق آن و نه مرکزيتي که حداقلي از مقبوليت را براي راهبري و هدايت جنبش دارا باشد، جنبش سبز مانند پسر بچه اي است که هيچ توان مادي و معنوي براي زندگي مستقل را ندارد.
درجيان افزود: «جنبش بايد بن‌بست را پذيرفته و هر چه زودتر به منزل باز گردد و صبر و انتظار پيشه کند، هسته‌ي اصلي جنبش سبز ، در اوج وابستگي اقتصادي به حکومت به سر مي‌برد و همين امر، آن را بسيار ضعيف، ساخته است.»

جام نيوز