اگر بگذریم از روزنامه هایی که دولت و شهرداری و فلان نهاد و بهمان دستگاه را بیشتر هوادارند تا اصل نظام.  اگر بگذریم از روزنامه های دوم خردادی، و یا بهتر بگویم روز نامه های زنجیره ای سالیان نه چندان دور. اگر بگذریم از  روزنامه هایی که  بود و نبودشان علی السویه است. اگر بگذریم از روزنامه هایی که واقعیت را می دانند اما حوصله درد سر، تذکر، دادگاه و یا توقیف را ندارند. اگر بگذریم از روزنامه های جریان انحرافی و خواص بی بصیرت که حتی جریان ضد انقلاب  و بی بی سی  این روز ها از آنان به عنوان بهار مطبوعات ایران یاد می کند، شاید کمتر از انگشتان یک دست روزنامه باقی بماند که در مقام عمل حاضر به جان فشانی اند برای ارزش های انقلاب و گرفتن حق مستضعفان و پا برهنگان فاقد تریبون.
     همین نسبت است میان هفته نامه ها و ماه نامه ها. حال سوال جدی اینجاست که ما مگر چند نشریه در خط مقدم و یا بگویم جنگ نرم داریم که به راحتی حکم به تعطیلی شان می دهیم؟ اما از آن سو مجوز فله ای می دهیم به آنان که رقص قلم شان عمدتاً به مذاق غرب خوش می آید؟! و این در حالیست که بسیاری از نیروهای حزب اللهی و خدمتگزار به نظام جمهوری اسلامی  و مدافع حریم ولایت سالهاست چشم انتظارگرفتن مجوز نشریه اند و هنوز در پیچ و خم نامه های اداری  و چون سفارش کننده ای هم ندارند باید در غربت و مظلومیت بمانند تا شاید فرجی شود و یا شاید هم بایگانی....
     به آن جرم که 9 دی را توقیف کردند بی تعارف خنده مان گرفت. اگر خاتمی شده مصداق مقدسات، پس به جای هفته نامه 9 دی باید یوم الله 9 دی را توقیف کرد که در آن یک ملت لعن علی عدوک یا علی گفت. اما اینکه بازهم حضرات را اراده ای دیگر است. اراده ا ی که خواص مردود و جریان انحرافی فرمان آن را داده اند. اما آیا می توان با پاک کردن صورت مسئله، مردم را فریب داد؟ چرا امروز عده ای با تمام توان به دنبال پاک کردن گذشته ی شوم فتنه گران و متحدان پیدا و پنهان جریان انحرافی هستند؟ گویی که پس از انتخابات در این کشور خبری نبوده و آب از آب تکان نخورده است. حالا سخنان چند هفته پیش خاتمی را در مورد آنچه که  لزوم گذشت دو طرف می خواند را بهتر درک می کنم. چه زود عده ای برای منافع سیاسی خود خون غلام کبیری ها را فراموش کرده اند.  
     اگر حضرات خیلی نگران مقدسات هستند، باید بدانند که کاریکاتور کشیدن از سران فتنه کار یوم الله 9دی بود نه هفته نامه 9 دی. این هم که هیات نظارت بر مطبوعات ادعا کرده این هفته نامه مجوز نداشت برای مطالب اقتصادی، از آن  حرف هاست! طرف را خواستند از طیاره پیاده کنند، از همه مثل بچه آدم جدول ضرب پرسیدند، به طرف که رسیدند،گفتند: سیصد و سی و نه ضرب در چهل هزار و نهصد و دوازده!