مفیدنیوز :: پرسش‏هایی حیاتی از مجمع تشخیص مصلحت نظام

هنگامی که از منظر افکار عمومی به وظایف مجمع تشخیص مصلحت نظام نگاه می‏شود، اغلب آن را گسترده و به عنوان جایگاهی برای ارایه‌ی مشاوره به مقام معظم رهبری می‏دانند. خیلی از مردم و نخبگان اعتقاد دارند جایگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام، بالاترین سطح در جهت‌گیری‏ها و استراتژی‏های اساسی نظام است.اما متأسفانه با نگاهی به شواهد و قرائن موجود در کشور می‏توان به این نکته اذعان کرد که این وظایف و خواسته‏ها آن‏طور که شایسته است به واقعیت نپیوسته اند. شاهد عینی این موضوع را می‏توان در تدوین الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت به وضوح مشاهده کرد. متأسفانه مجمع با آن‏‏‏‏که در این موضوعات می‏توانست به عنوان اتاق مشاوره رهبری و نظام عمل کند، اما اقدامی درخور، در این حوزه صورت نداده است که البته اگر انجام می‏داد، مطمئناً جامعه ما، هم ‏اکنون برنامه‏های بلند مدت برای پیشرفت کشور را بر اساس الگوی ایرانی- اسلامی در اختیار داشت.

به نظر می‌رسد مجمع آن‏گونه که باید و می‌توانست اقدامی در این حوزه انجام نداد! این یک نقد اساسی است. به گواه بیش‌تر کارشناسان، در صورتی که مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌توانست وظایف خود را در حوزه‏های مدل‏سازی و برنامه‌ریزی استراتژیک به بهترین شکل انجام دهد، بسیاری از خلأها و چالش‌های جامعه به شکل کنونی وجود نداشت.

این یک واقعیت است و نیاز به آسیب شناسی جدی دارد که چرا تاکنون بدین گونه رفتار شده است؟!

ضمناً باید این سؤال پاسخ داده شود که چرا نهادی با این منزلت هنگامی‏که با چنین مطالبه‏ی جدی (طراحی الگوی اسلامی- ایرانی) روبه‌رو است، سطحی و صوری برخورد می‌کند. بعد هم که به این نتیجه می‌رسد بایستی اقدامی جدی انجام دهد، وظیفه‏ی خود را به خوبی انجام نمی‏دهد و در نهایت الگویی مبتنی بر نگاه آمارتیاسن و یا نئوکیزین‏ها را جهت تدوین الگوی اسلامی پیشنهاد می‏کند.

یکی از مهم‌ترین دلایل عدم کارآیی برخی از برنامه‏های اقتصادی ـ سیاسی کشور به دلیل فقدان یک الگوی مناسب با شرایط کشور است و تا کنون هیچ یک از برنامه‏های توسعه‏ای کشور نتوانسته است اقتصاد ایران را به حالت آرمانی تبدیل کند.

بنابراین توقع حاکمیت و نظام از دستگاه با اهمیتی مانند مجمع تشخیص مصلحت نظام این است که سرمدار جدید حاکمیت اسلام و تبعیت از فرامین مقام معظم رهبری باشد. به جرأت می‌توان اذعان کرد یکی از مهم‌ترین دلایل عدم کارآیی برخی از برنامه‏های اقتصادی ـ سیاسی کشور به دلیل فقدان یک الگوی مناسب با شرایط کشور است و تا کنون هیچ یک از برنامه‏های توسعه‏ای کشور نتوانسته است اقتصاد ایران را به حالت آرمانی تبدیل کند. این یک واقعیت است. حتی خیلی از اقدام‏ها و برنامه‌های اقتصادی دولت‏ها در نیمه‌ی راه رها شده و به سرانجام نرسیده است.

تمام این‌ها به دلیل نبود یک الگوی مستقل اسلامی ـ ایرانی است. متأسفانه در طول این سال‌ها هر دولتی سرکار آمده به دلیل فقدان یک الگوی اسلامی ـ ایرانی نتوانسته کارهای خود را به خوبی به پیش ببرد و برنامه‏های اقتصادی، سیاسی و... پس از مدتی متوقف شده است.

تدوین و طراحی برنامه‌های توسعه‌ای مانند سیاست تعدیل اقتصادی و برنامه‏های سوم و چهارم و... نمونه‌هایی از این ادعاست. دولت‌مردان کشور در طول این سال‌ها به دلیل نبود یک الگوی بومی ـ اسلامی به دنبال برنامه‌های غربی رفتند و البته پاسخی هم نشنیدند. در حالی که انتظار می‌رفت مجمع به عنوان یک اتاق فکر و مشاوره برای مقام رهبری وارد میدان شود. هیچ وقت چنین انتظاری از سوی مجمع به طور کامل پاسخ داده نشد!

در هر صورت این مسأله نباید از اذهان نخبگان و مردم فراموش شود.

دکتر سید مهدی زریباف

برهان