جمهوری اسلامی ایران در پاییز سال ۱۳۸۱ رسماً دستیابی به فناوری هسته ای را اعلام کرد . اعلام این خبر باعث شد تا دولت های غربی، رژیم صهیونیستی و گروهک منافقین، همه روزه به انتشار خبرهایی علیه فعالیت های هسته ای ایران بپردازند. در این شرایط، محمد البرادعی، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، به تهران سفر کرد و سپس در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۱ ، گزارش سفر خود به تهران را به اعضای شورای حکام آژانس ارائه داد. پس از آن ظرف مدت کوتاهی، یک فضای سنگین و رعب انگیز سیاسی و رسانه ای علیه جمهوری اسلامی ایران در محیط بین الملل به وجود آمد . رسانه های غربی کوشیدند تا از طریق صحنه آرایی گسترده ، برنامه هسته ای ایران را به عنوان تهدید آشکار برای صلح و امنیت جهانی جلوه دهند و افکار عمومی جهانی را علیه جمهوری اسلامی جهت دهی نمایند. این تبلیغات به بازشدن پرونده ایران در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی انجامید. بازخوانی جامع، همه جانبه و تاریخی این پرونده و فراز و نشیب هایی که طی کرده است، روایتی جذاب و مورد توجه را به وجود می آورد و عدم وجود چنین روایتی، امروزه بیش از پیش حس می گردد.
به همین منظور آقای «کامران غضنفری» نویسنده کتاب «راز قطعنامه» کمر همت به پر کردن این خلاء می بندد و سعی می نماید این پرونده را با بیان جزییات کمتر اشاره شده، ترسیم نماید. پایگاه «یک بیست» این سلسله سخنرانی ها را که به زوایای پیدا و پنهان پرونده هسته ای جهموری اسلامی می پردازد و بر مبنای اطلاعات مستند، نقش تیم های مذاکره کننده در برهه های مختلف را بررسی می نماید، منتشر می‌کند.
در اولین بخش از این مجموعه، وقایع تاریخی مرتبط سال های ۸۱ تا ۸۴، از جمله بیانیه سعدآباد، تفاهم نامه بروکسل، تفاهم نامه پاریس و … را از زبان ایشان می شنویم.

  بررسی پرونده هسته ای توسط نویسنده «راز قطعنامه» - بخش اول