دکتر چمران واقعا يک نابغه نظامي و علمي بود. ابتکارهاي ايشان در جبهه‌ها واقعا شگفت‌انگيز بود. من فقط به دو سه مورد آن‏ اشاره مي‏کنم. يکي از آنها، قصه‏ خورشيدي‏ هاست. کارخانه فولادسازي اهواز پر از آهن بود و عراقي‏ ها تا نزديکي آنجا آمده بودند؛ آقاي چمران دستور داد بچه‏ ها آهن‏ها را به طول‏ 180 سانت ببرند و يک گروه صد نفره براي اين کار تشکيل داد. بچه‏ هاي بسيجي و رزمنده، آهن‏ها را به طور خاصي به هم جوش مي ‏دادند و پنج شاخه ‏اي‏ ساخته مي‏ شد که به آن خورشيدي مي‏ گفتند. بچه ‏ها شايد بين 30 تا 50 هزار خورشيدي درست‏ کردند و آنها را در مسيري 15 کيلومتري در محل‏ عبور تانک‏ هاي عراقي در راه سوسنگرد به اهواز قرار دادند،جايي که عراقي‏ها از آنجا خيلي فشار مي ‏آوردند.
با اين ابتکار ساده آقاي چمران راه‏ عراقي‏ ها بسته شد و ديگر نتوانستند از آن راه جلو بيايند. اين خورشيدي‏ ها در شني تانک‏ ها فرو مي‏ رفتند و بدون انفجار آنها را زمين‏ گير مي‏ کردند.

يک مورد ديگر، جريان پمپ آب بود. دکتر چمران‏ دستور داد پمپ‏ هاي خيلي بزرگ آب را روي دو برج بلند کنار کارون جوش داديم و با اين کار، آب‏ رود کارون را شب‏ ها زير عراقي‏ ها مي‏ انداختيم و تانک ‏هاي آنها در گل فرو مي ‏رفت و زمين‏گير مي ‏شدند.

يک وقت هم شهيد چمران دستور داد 300 يا 400 چوب الوار بلند، از همان الوارهاي‏ بنايي تهيه کرديم و از بچه ‏ها خواست که‏ قوطي ‏هاي خالي کمپوت و کنسرو را هم جمع کنند و بعد در آنها کمي روغن سوخته و کاه ريختند و دستور داد روي هر کدام از تخته‏ ها چند تا از اين‏ قوطي‏ها را نصب کردند. غروب که مي‏شد فتيله‏ اين قوطي‏ها را روشن مي‏کردند و الوارها را با فاصله روي رودخانه کارون مي‏ريختند. دشمن که‏ از دور، آتش و دود روي اين الوارها را مي‏ديد، تصور مي‏کرد که نيروي عظيمي از روي رود کارون‏ به سمت آنها مي‏رود. باور کنيد تا دشمن فهميد که‏ اينها در واقع چيست،نزديک به دو ماه که اين‏ تکنيک برپا بود ، هر چه گلوله داشت توي کارون‏ ريخت!