نسخه چاپی

سایت تحلیلی و اطلاع رسانی مفید نیوز
بیدار شدن زیر پای دشمن؛ //فرماندهان علمی جهاد اقتصادی کجایند؟
سرویس اقتصادی مفیدنیوز :: چند سالی است که با درایت رهبر عزیزمان فهمیده‎ایم که جنگ جدید دشمن در عرصه‎ی اقتصادی قوت بیشتری خواهد داشت. اما بیم آن است که حُرم سخنان رهبر عزیزمان به گوشهای جان ما نرسد و آن وقت است که باید منتظر عاقبت کوتاهی در اطاعت رهبرمان باشیم که از امیرالمومنین علیه السلام در غررالحکم کلام ۹۶۸۱ نقل شده است: مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَةِ وَلِيِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَةِ عَدُوِّهِ. هر کس در یاری ولیش کوتاهی کند، در زیر قدمهای دشمنش از خواب بیدار شود.

تاریخ: ۱۶ شهريور ۱۳۹۳

همه می‎دانیم که انقلاب عزیز و نظام مقدس جمهوری اسلامی آغازگر گفتمانی نو و تازه در نظام سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جهان دو قطبی آن روز بود.

نظامی که نه عدالت اقتصادی را از سوسیالیسم می‎گرفت و نه مالکیت را با قرائت کاپیتالیسم برمی‎تابید. معنای آزادی،حقوق بشر، حقوق زن و مردم‎سالاری را از نو و چه نیکو تعریف می‎کرد و همه را از شکرستان وحی و عقل معنوی بهره گرفته بود.

این ملت با شعار نه شرقی و نه غربی که از امامش آموخته بود طرحی نو درانداخته بود و اگر نظامش می‎ماند و می‎بالید و الگوی مستضعفان می‎شد -همان‎طور که طوطیان مثنوی شدند- راه چپاول را بر شرق و غرب می‎بست. اینجا بود که با همه‎ی اختلافات بین بلوک شرق و غرب در جنگ تحملیلی، هم گلوله‎های امریکایی و هم بمبهای ساخت شوروی بر سر ملت ما باریدن گرفت. و امام (رحمه الله) آنجا حکم دفاع از ناموس و دین و وطن را به یاد مردم آورد و ملتی که در گذشته‎ی دویست ساله‎ی خود هر بار که به رهبری سلاطین جنگیده بودند قطعه‎ای از وطن را تقدیم دشمن کرده بودند حالا یک وجب را نیز از دست ندادند. و خدا رحمت کند امام وشهدا را و صبر دهد جانبازان ما را و اجر دهد ایثارگران و آزادگان و خانواده‎های معظم ایشان را.

دشمن که از حربه‎ی نظامی طرفی نبست خود را به آب و آتش زد. از همان روز اول البته تحریم چاشنی همه‎ی اقداماتش بود.

تهاجم فرهنگی کرد ایستادیم تهدیدمان کرد تهدیدش کردیم. تحریم علمی مان کرد بالیدیم. و بالیدیم.

سال ۹۱ اما بیان خلف صالح روح الله یعنی رهبر عزیزمان در گوش جانمان صدایی کرد. او در پیام نوروزی فرمود:
اگر ما توانستيم توليد داخلى را رونق ببخشيم، مسئله‌ى تورم حل خواهد شد؛ مسئله‌ى اشتغال حل خواهد شد؛ اقتصاد داخلى به معناى حقيقى كلمه استحكام پيدا خواهد كرد. اينجاست كه دشمن با مشاهده‌ى اين وضعيت، مأيوس و نااميد خواهد شد. وقتى دشمن مأيوس شد، تلاش دشمن، توطئه‌ى دشمن، كيد دشمن هم تمام
چند سالی است که با درایت رهبر عزیزمان فهمیده‎ایم که جنگ جدید دشمن در عرصه‎ی اقتصادی قوت بیشتری خواهد داشت.
خواهد شد.

همه می‎دانیم که انقلاب عزیز و نظام مقدس جمهوری اسلامی آغازگر گفتمانی نو و تازه در نظام سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جهان دو قطبی آن روز بود.

نظامی که نه عدالت اقتصادی را از سوسیالیسم می‎گرفت و نه مالکیت را با قرائت کاپیتالیسم برمی‎تابید. معنای آزادی،حقوق بشر، حقوق زن و مردم‎سالاری را از نو و چه نیکو تعریف می‎کرد و همه را از شکرستان وحی و عقل معنوی بهره گرفته بود.

این ملت با شعار نه شرقی و نه غربی که از امامش آموخته بود طرحی نو درانداخته بود و اگر نظامش می‎ماند و می‎بالید و الگوی مستضعفان می‎شد -همان‎طور که طوطیان مثنوی شدند- راه چپاول را بر شرق و غرب می‎بست. اینجا بود که با همه‎ی اختلافات بین بلوک شرق و غرب در جنگ تحملیلی، هم گلوله‎های امریکایی و هم بمبهای ساخت شوروی بر سر ملت ما باریدن گرفت. و امام (رحمه الله) آنجا حکم دفاع از ناموس و دین و وطن را به یاد مردم آورد و ملتی که در گذشته‎ی دویست ساله‎ی خود هر بار که به رهبری سلاطین جنگیده بودند قطعه‎ای از وطن را تقدیم دشمن کرده بودند حالا یک وجب را نیز از دست ندادند. و خدا رحمت کند امام وشهدا را و صبر دهد جانبازان ما را و اجر دهد ایثارگران و آزادگان و خانواده‎های معظم ایشان را.

دشمن که از حربه‎ی نظامی طرفی نبست خود را به آب و آتش زد. از همان روز اول البته تحریم چاشنی همه‎ی اقداماتش بود.

تهاجم فرهنگی کرد ایستادیم تهدیدمان کرد تهدیدش کردیم. تحریم علمی مان کرد بالیدیم. و بالیدیم.

سال ۹۱ اما بیان خلف صالح روح الله یعنی رهبر عزیزمان در گوش جانمان صدایی کرد. او در پیام نوروزی فرمود:
اگر ما توانستيم توليد داخلى را رونق ببخشيم، مسئله‌ى تورم حل خواهد شد؛ مسئله‌ى اشتغال حل خواهد شد؛ اقتصاد داخلى به معناى حقيقى كلمه استحكام پيدا خواهد كرد. اينجاست كه دشمن با مشاهده‌ى اين وضعيت، مأيوس و نااميد خواهد شد. وقتى دشمن مأيوس شد، تلاش دشمن، توطئه‌ى دشمن، كيد دشمن هم تمام
چند سالی است که با درایت رهبر عزیزمان فهمیده‎ایم که جنگ جدید دشمن در عرصه‎ی اقتصادی قوت بیشتری خواهد داشت.


اما بیم آن است که حُرم سخنان رهبر عزیزمان به گوشهای جان ما نرسد و آن وقت است که باید منتظر عاقبت کوتاهی در اطاعت رهبرمان باشیم که از امیرالمومنین علیه السلام در غررالحکم کلام ۹۶۸۱ نقل شده است:

مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَةِ وَلِيِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَةِ عَدُوِّهِ. هر کس در یاری ولیش کوتاهی کند، در زیر قدمهای دشمنش از خواب بیدار شود.

رهبر ما خلف میرزای شیرازی است که به فتوای او استعمال تنباکو در حرمسرای ناصر الدین شاه ممنوع شد. و ما را چه شده است که حکم او را برای نوآوری و شکوفایی کشور، مضاعف نمودن تلاش و همت و اصلاح الگوی مصرف می‎شنویم و اهداف او بتمامه حاصل نمی‎شود. او به میدان می‎آید و صریحا حکم جهاد اقتصادی می‎دهد و در عرصه‎ی حمایت از تولید، سرمایه و کار ملی را به عنوان هدف ریز شده‎ و یکی از مصادیق جهاد اقتصادی بیان می‎کند و هنوز ما به تولید خود با دید حقارت نگاه می‎کنیم و هنوز سران ما با خودروی غیر ملی واژگون می‎شوند. و هنوز مدیران ما لباس مارک دار می‎پوشند و فرزندان و عیال آنها که جای خود دارد. و بعد افق دید را با حماسه ی اقتصادی آشنا می کنند و در نهایت پیوند بین اقتصاد و فرهنگ برقرار می کنند و ضمن بیان راهکار شعار « اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مديريّت جهادی» سرمی دهند.

مشکل کجاست؟ از فاعلیت فاعل نیست پس از قابلیت قابل است.
در میدان جنگ پشت خاکریز ایستاده است و امر به حمله می‎کند:
آرپی‎جی‎زن عرصه‎ی صادرات به خواب رفته، توپخانه‎‎ی پشتیبانی از بخش خصوصی و تعاونی کوتاهی می‎کند.
امدادگری که قرار است تامین کند اقشار محروم را کجاست؟ و مگر مستاجران و کشاورزان و کارگران اولین زخم‎خوردگان این میدان نیستند؟
از وظایف دیگران می‎گذریم. فقط از فعالان عرصه‎ی علم سوال می‎کنیم. فرماندهان علمی این جهاد اقتصادی کجایند؟ باز جای امیدواری است که دانشمندان رشته‎های پزشکی و مهندسی و علوم طبیعی کشور به داد آبروی دانشگاه رسیده‎اند؟ حوزویان در عرصه‎ی معرفی نظریات اسلام در زمینه‎ی علوم انسانی و با توجه به ضرورت زمان اقتصاد اسلامی چه می‎کنند؟ و جای این سؤال از متخصصان علوم انسانی دانشگاه‎ها و به ویژه اقتصاددانان کشور است که برای تعالی اقتصاد کشور و ارائه‎ی راهکارهای تحقق شعارهای سالهای اخیر چه کرده‎اند؟

دوستی می‎گفت: وقتی رکود اقتصادی امریکا بالا گرفت اوباما در نطق خود از ارائه‎ی بیش از چهل طرح، توسط دانشمندان اقتصادی کشورش برای حل مشکلات سخن گفته‎است.

انسان ناخودآگاه به یاد فرمایش امیرالمومنین علیه السلام می‎افتد که به یاران ضعیف خود فرمود:
شگفتا! شگفتا! به خدا سوگند، اين واقعيّت قلب انسان را مى‏ميراند و دچار غم و اندوه مى‏كند كه شاميان در باطل خود وحدت دارند، و شما در حق خود متفرّقيد.
به خدا سوگند دوست دارم معاويه شما را با نفرات خود مانند مبادله درهم و دينار، با من سودا كند، ده نفر از شما را بگيرد و يك نفر از آنها را به من بدهد!

بچه‎های تبلیغات کجایند؟ خیلی از اهل هنر که از ابتدا نیامدند و آنها که از ابتدا آمده‎اند اکنون کجایند؟

چرا تنها اثر به سخره گیرنده‎ی تحریم در رسانه‎ی ملی باید خنده بازار باشد که یکی به میخ زند و یکی به نعل. و کجایند خمپاره‎اندازان مطبوعاتی ما و سایتهای خبری ما؟ آهان دیدیمشان ولی چرا گرا را اشتباه گرفته‎اند؟ اینجا که خودی‎هایند! کجا را می‎زنند؟ و از همه مهم‎تر سه فرمانده‎ی گروهان این گردانند. که بنا بود یکی به خط بزند و دیگری حفاظت کند خط را از فاسد و نفوذی و دیگر نقشه های عملیات را کارآمد کند.
ما کجاییم؟ چه شده است که فرمان فرمانده را نمی‎شنویم؟

آیا ما هم بعد از پیروزی ابتدایی احد به فکر جمع غنائمیم؟ آیا کاری مهم‎تر از خدمت به دین و کشور و ملت داریم؟

آیا برای ما عبرت نمی‎شود که چندین بار، زیان گران عدم تمکین نسبت به رهنمودهای ایشان را تحمل کنیم؟ یادمان رفته که در دهه‎ی هفتاد چقدر ایشان از لزوم تامین عدالت اجتماعی در کنار توسعه فرمودند و اهمال این رهنمون چگونه به فاصله‎ی زیاد بین دهکها انجامید؟ یا چقدر از تجمل‎گرایی بر حذرمان داشتند و ما الان به کجا رسیده‎ایم؟ یادمان هست از شکل‎گیری یک اشرافیت در مسئولان نهی کردند و چه شد؟ و یا مبارزه‎ی با فساد را از سه قوه مطالبه کردند و کوتاهی آنها به فسادهای بزرگ انجامید؟ خاطرمان هست که گفتند برخی مطبوعات پایگاه دشمنند و همین‎ها پیاده‎نظام فتنه‎ی ۷۸ شدند؟ درباره‎ی مساله‎ی هسته‎ای که دیگر لازم به تذکر نیست. و در آخر گفتند از بصیرت و نبودِ آن جرقه‎ی فتنه‎ی ۸۸ شد؟

تا به کی باید هزینه‎ی ولایتمدار نبودن را پرداخت کنیم؟این حقیر به عنوان یک انقلابی که باید حامی ملت مسلمانش باشد و خیرخواه مسئولان نظامش پاسخ این سوالها را که گاهی مردم آنها را از ما پرسیده‎اند از که باید بخواهد؟ آیا جای آن نیست که همایشی واقعی برگزار شود و آسیبهای عمل ننمودن به فرمایشات و بالخصوص رهنمودهای اقتصادی مورد بررسی قرار گیرد؟ بگذریم...

در پایان با پوزش از برخی از انتقادات عرض می‎کنم که پیشرفتهای چشم‎گیر کشور نسبت به گذشته بر ما پوشیده نیست اما از مسئولان و ملتی که فتح را در جهاد نظامی تجربه کرده‎اند بیش از اینها توقع خواهد رفت.

و البته می‎دانیم که امید، ترجیع‎بند بیانات رهبر حکیم‎مان است. ایشان با همه‎ی نواقصی که در عملکرد مسئولان و برخی از ما مردم می‎بینند از آینده‎ی رو به روشنایی کشور اسلامی و عاقبت رو به اضمحلال دنیای مادیت می‎سرایند. و چه بهتر که ما با عمل به فرمایشات راهبردی ایشان، رسیدن به پیشرفت و رفاه همراه با آرامش و معنویت و اخلاق را تسریع بخشیم.

و باید صبر و استقامت نیز چاشنی مجاهدتهای خود سازیم اندکی صبر سحر نزدیک است.
اِنَّ موعدَهُمُ الصبح. اَلیس الصبحُ بقریب.

منبع: رویکرد - حجت الاسلام سعید صلح میرزایی- نویسنده کتاب حماسه اقتصادی

http://mofidnews.com/index.php?page=desc.php&id=1686&tab=news