«قدرت اسلامگرايان در كشورهاي خاورميانه، نسل هاي قبلي چپگرا و سكولار را تحت الشعاع خود قرار داده است.»
روزنامه آمريكايي نيويورك تايمز اين تحليل را با اشاره به سفر تاريخي رئيس جمهور اسلامي ايران به بيروت و قدرت نمايي حزب الله لبنان منتشر كرد و نوشت: سيدحسن نصرالله رهبر حزب الله در ميان ده ها هزار نفري كه براي خوشامدگويي به احمدي نژاد جمع شده بودند اعلام كرد جمهوري اسلامي از يك «نه» حمايت و پشتيباني مي كند، همان «نه» كه خيلي از عرب ها قبل از ترك خارطوم در زمان رئيس جمهور فقيد- جمال عبدالناصر- گفته بودند. ايران اين «نه» را همراه با ملتهاي عرب تكرار و تجديد مي كند. اين «نه» اشاره دارد به گردهمايي تأثيرگذار اعراب در سال 1967در كشور سودان، بعد از اين كه اسرائيل، همسايه هايش را در جنگي تحقيرآميز شكست داد؛ كشورهاي عربي به صلح با اسرائيل «نه» گفتند، به مذاكرات با اسرائيل «نه» گفتند و «نه» گفتند براي به رسميت شناختن اين كشور. منطقه خاورميانه سابقاً بوسيله مجموعه ايدئولوژي هايي- از مائوئيست هاي همچنان تغيير نيافته تا سلفيست هاي هزار ساله- به تشنج كشيده شده است، اما هيچ كدامشان جز جنبش هاي اسلامي هميشگي نبوده اند؛ از انجمن برادري مسلمان مصر تا حماس در قلمرو فلسطين تا حزب الله كه شايد قوي ترين و ترسناك ترين آنها باشد.
قدرت اسلامگراها، چيز جديدي نيست؛ آنها يك نسل، پيشينيان سكولار و چپگرايشان- يعني افرادي را كه اغلب اينگونه عمل مي كنند (و يا گاهي حرف مي زنند)- را تحت الشعاع قرار داده اند.
نيويورك تايمز درباره جنبش هاي اسلامگرايي اضافه مي كند: اين جنبش ها اغلب داراي حجم وسيعي از پراگماتيسم هوشمند و دقيق هستند. اسلامگرايان در تركيه، مصر، لبنان و سرزمين فلسطين، همه موفقيت هاي انتخاباتي را به دست آورده اند. در سفر احمدي نژاد به بيروت پر بود از پوسترهايي چون «شهادت، زندگي است» و «جهاد تا پيروزي يا شهادت». يك مغازه دار مي گويد بايد به خدا تكيه كنيد وقتي بعضي دولت هاي عرب از شما حمايت نمي كنند.
نيويورك تايمز مقاله مذكور را با عنوان «در خاورميانه، سياست تنها براي خداست» به چاپ رسانده است.