به تازگی سریالی با عنوان همچون سرو از شبکه دو سیما در حال پخش است که با توجه به ظواهر آن به موضوع جنگ و روابط انسان ها در یک پایگاه جنگی می پردازد. قصه از این قرار است که عده ای از زنان پس از تلاش های فراوان موفق می شوند در این پایگاه به عنوان امدادگر علی رغم حضور امدادگر مرد! مشغول به فعالیت شوند که در این بین مسئول امدادگران زن، همسر فرمانده پایگاه نیز می باشد و بیشتر داستان این سریال حول روابط این زوج می چرخد.

اما آنچه در این سریال تامل برانگیز است، استفاده ابزاری از جنگ و دفاع مقدس می باشد، چرا که ظاهرا به جای پرداختن به ارزش ها و حماسه ها و ... آنچه مورد توجه قرار گرفته مستقل از آن فضا و بعضا در تضاد با آن است و زمینه و فضای جنگی این سریال تنها بهانه ای است برای موجه جلوه دادن روابط بعضا نا متعارف زنان و مردان و عبور از بعضی خطوط قرمز!

نشانه این امر را می توان در اینجا دید که اگر زبان فارسی را به عنوان نشانه ای از ایرانی بودن فیلم و حجاب را به عنوان اسلامی بودن، از آن حذف کنیم، در محتوای فیلم نه تنها خدشه ای وارد نمی شود بلکه اصولا ردی از اسلام و ایران، در آن به سختی پیدا می شود.

شواهد این امر را می توان در برخی از صحنه های این سریال به وضوح دید:
کشته شدن یکی از رزمندگان به علت تعلق خاطر به یک گلدان درختچه سرو، که البته درختچه سالم می ماند!
و یا اینکه رزمندگان در این سریال اصولا کاری ندارند جز اینکه زمانی که بمباران می شود روی زمین دراز بکشند و بیشتر از آنکه درگیر فضای جنگ و جبهه باشند مشغول رصد کردن اختلافات فرمانده پایگاه و همسرش و اتفاقات جانبی می باشند.  

اینکه صدا و سیما به فیلم های دفاع مقدس بها می دهد قابل تقدیر است ولکن به نظر می آید مسئولین باید دقت بیشتری در محتوای سریال ها و فیلم ها نمایند و به صرف اینکه یک فیلمی موضوع جنگی دارد و یا عوامل معروفی در تهیه آن نقش دارند، نقش نظارت را کمرنگ نکنند.