نظام انتخاباتي در آمريکا
سرویس سیاسی مفیدنیوز :: انتخابات رياستجمهوري آمريكا كه هر چهار سال يكبار و همواره در اولين سهشنبه ماه نوامبر برگزار ميشود، مردم بهعنوان رأيدهندگان اصلي، مستقيماً در انتخابات رياستجمهوري شرکت نميکنند. مردم در روندي که کالج انتخاباتي خوانده ميشود، کساني را انتخاب ميکنند که متعهد شدهاند به يکي از نامزدها رأي دهند. بهدليل چنين سيستمي، يک نامزد رياستجمهوري ممکن است بدون اينکه اکثريت آراي مردم آمريکا را بهدست آورده باشد، به کاخ سفيد راه يابد.
تاریخ: ۱۳ آبان ۱۳۹۱
انتخابات رياستجمهوري آمريكا كه هر چهار سال يكبار و همواره در اولين سهشنبه ماه نوامبر برگزار ميشود، مردم بهعنوان رأيدهندگان اصلي، مستقيماً در انتخابات رياستجمهوري شرکت نميکنند. مردم در روندي که کالج انتخاباتي خوانده ميشود، کساني را انتخاب ميکنند که متعهد شدهاند به يکي از نامزدها رأي دهند. بهدليل چنين سيستمي، يک نامزد رياستجمهوري ممکن است بدون اينکه اکثريت آراي مردم آمريکا را بهدست آورده باشد، به کاخ سفيد راه يابد. انتخابات رياستجمهوري آمريكا بهصورت كاملاً حزبي است و نامزدها، نمايندگي حزب متبوع خود را برعهده دارند. اين انتخابات در چهار مرحله انجام ميپذيرد که شامل موارد زير است:
1- انتخابات مقدماتي در انجمنهاي حزبي براي تعيين نامزدها؛ در اين مرحله که اولين گام براي ورود به رقابتهاي انتخاباتي است، نامزدها خود را برای شركت در مبارزات انتخاباتي معرفي ميكنند و يا از سوي حزب براي اين كار در نظر گرفته ميشوند. در اين صورت، طرفداران احزاب بايد از ميان چندين فرد داوطلب در انتخابات درونحزبي، يك نفر را برای شركت در انتخابات معرفي كنند.
اولين مبارزات انتخاباتي براي برگزيدن نامزد رياستجمهوري، در ماه ژانويه در ايالات آيووا، نيوهمشاير و کاروليناي جنوبي شروع ميشود و محک خوبي براي اين است که کداميک از داوطلبان شانس بيشتري براي کانديداتوري دارند. اين مبارزات انتخاباتي ايالتي تا ماه ژوئن طول ميکشد. تا آن هنگام، يکي از کانديداها توانسته براي نامزد شدن از جانب حزب، رأي کافي را به دست آورد يا اينکه موفق شده بقيه داوطلبان را از ميدان رقابت خارج کند.
2- تشكيل كنوانسيونهاي ملي براي تعيين روشهاي مشترك و معرفي نامزد رسمي هر يك از دو حزب در انتخابات عمومي؛ در اواخر تابستان سال برگزاري انتخابات، كنوانسيونهاي ملي احزاب برپا ميگردد. تمام گرايشها و تشكلهاي داخلي هر حزب باید در اين مجمع شركت كنند و طي يك دوره يكماهه، هيئتهاي شركتكننده از ميان نامزدهاي موجود، فرد مورد نظر خود را برای شركت در مبارزات نهايي معرفي نمايند. از آنجا که نامزدهاي انتخاباتي تقريباً هميشه قبل از شروع کنوانسيون معلوم شدهاند، اين گردهمايي در حقيقت بيشتر براي مشهور کردن و شناساندن بيشتر نامزد رياستجمهوري، تعيين پيام حزب و برنامه کار برگزار ميشود.
3- رقابت دو نامزد رسمي در سراسر كشور براي شش تا هشت ماه: پس از نهايي شدن حضور نامزدها در صحنه انتخابات، اين افراد تا روز برپايي انتخابات، با حمايت احزاب و طرفداران، مبارزات وسيع و همهجانبه انتخاباتي خود را آغاز ميكنند. در هفتههاي آخر اين رقابتها، رقباي انتخاباتي بيشتر وقت خود را صرف مبارزه در ايالاتي ميکنند که در تعيين سرنوشت انتخابات نقش بسزايي دارند (ايالتهايي از جمله اوهايو، فلوريدا و ويرجينيا). در اين ايالات فاصله طرفداران دو حزب کم است و نامزدها تلاش ميکنند تا بتوانند عده بيشتري را جذب حزب خود کنند.
4- هيئتهاي انتخاباتي: مردم آمريکا بهطور مستقيم در انتخابات رياستجمهوري شرکت نميکنند. بر اساس قانون اساسي فدرال، رئيسجمهور باید از طرف يك كالج يا هيئت انتخاباتي انتخاب گردد. هر ايالت، كالج انتخاباتي خاص خود را دارد هر كالج يا هيئت انتخاباتي كه هر كدامشان «الكتور» خوانده ميشوند، توسط مردم هر ايالت و در انتخابات عمومي برگزيده ميشوند. رأي اين افراد «رأي الكتورال» ناميده ميشود. تعداد افراد اين گروه با مجموع عدد وكلاي مجلس نمايندگان هر ايالت (حداقل يكي) به علاوه دو سناتور (در همه ايالتها يكسان) برابر است. اين افراد متعهد ميشوند که در اين هيئت انتخاباتي به يکي از نامزدها رأي دهند.
در سيستم انتخابات مبتني بر الكترالكالج، هر نامزدي (دموكرات و جمهوريخواه) كه در يك ايالت برنده شود، كل آرای هيئتهاي نمايندگي در آن ايالت را از آن خود خواهد كرد. به عبارت ديگر، برنده اكثريت آرای مردم در هر ايالت در انتخابات عمومي، تمام آرای الكترالكالج آن ايالت را از آن خود خواهد كرد. هرچند تعداد نمايندگان ايالات در مجلس سنا بهطور يكسان، دو نفر براي هر ايالت در نظر گرفته شده؛ اما تعداد اعضای مجلس نمايندگان براساس جمعيت هر ايالت است. تعداد هيئتهاي نمايندگي هر ايالت به اندازه مجموع نمايندگان آن ايالت در سنا و مجلس نمايندگان است. تعداد اعضاي مجلس نمايندگان آمريکا 435 نفر و تعداد اعضاي مجلس سنا 100 نفر است.
يك كانديدا براي انتخاب شدن بهعنوان رئيسجمهور آمريكا، بايد نصف بهعلاوه يك رأي از 538 رأي هيئتهاي نمايندگي (به تعداد 435 وكيل مجلس نمايندگان، بهاضافه تعداد 100سناتور، بهعلاوه 3 رأي الكتورال واشنگتن ديسي) را بهدست آورد. بنابراين يك كانديدا با 270 رأي الكترالكالج ميتواند برنده شود. نكته قابل توجه اينكه، هرگاه هيچيك از نامزدها نتوانند حداقل الكترالكالج يعني 270 الكترالكالج را بهدست آورند، انتخاب رئيسجمهور بر عهده كنگره خواهد بود. براساس قانون اساسي، در اين حالت، مجلس نمايندگان از طريق رأيگيري بايد با حداكثر آرا، رئيسجمهور را انتخاب کند. در اين رأيگيري هر ايالت فقط داراي يك حق رأي است. در اين حالت، معاون رئيسجمهور نيز توسط سنا انتخاب ميشود و هر سناتور فقط يك حق رأي دارد. در صورتيكه در جريان رأيگيري مجلس نمايندگان، باز هم رئيسجمهور مشخص نشود، وظيفه رأيگيري برعهده سنا خواهد بود.
منبع: بصیرت
|