به مناسبت سفر رهبر معظم انقلاب به قم

میهمان کریمه


مژده آن نور ناب آمده است
جلوه آفتاب آمده است
باغ دل ها شکوفه خواهد کرد
وقتی آن عطر ناب آمده است
ای سؤالاتِ: کی، چگونه، کجا
آنک آنک جواب آمده است
آی پاییزها! دوباره بهار
با طپش با شتاب آمده است
شهر یکسر تبسّم و شادی است
رهبر انقلاب آمده است
               چه وقار و شکوه و هیمنه ای!
              شیعه را مقتداست خامنه ای
نسل رودیم، زاده دریا
موج خیزیم و صاحب ژرفا
همچو شمعیم پاک و روشن دل
مثل پروانه ایم بی پروا
ما چو کوهیم، با وقار ، آرام
اهل صبریم اهل صبر امّا
گر بخواند به رزممان رهبر
گر که ما را به صف کند مولا
می زنیم آنچنان به گُرده خصم
که نماند تنی ازو برجا
هست همت نصیبِ ما امروز
هست نصرت از آنِ ما فردا
می رسد صبح مرگ اسرائیل
می رسد شام دفن امریکا
روزی آخر نماز می خوانیم
در شبستان مسجد الاقصی
                         این همان وعده است، وعده او
                          «وحده لا اله الا هو»
جاده آورد عطر رحمت را
دشت سرشار شد نجابت را
میهمان کریمه! جاری کن
در زمین چشمة کرامت را
با حضور تو قم به یاد آورد
خاطرات امامِ امّت را
آن امامی که یاد ازو دارند
سروها، کوه ها، صلابت را
آن امامی که خوب باور داشت
که جدا نیست دین سیاست را
یادمان داد پایداری را
یادمان داد استقامت را
گاه از انقلابمان می گفت
تا بدانیم قدر نعمت را
                     آن امامی که مرد ایمان بود
                     پیر رزمندگان لبنان بود
قم شکوهی خدانما دارد
سایه در سایه روشنا دارد
قم سحرگاه در سکوت حرم
دست هایی پر از دعا دارد
قم دیار سکوت و رخوت نیست
قم ازین کارها ابا دارد
قم قیام و خروش و فریاد است
قم قوام از حماسه ها دارد
آری، ابلیس خوف قم دارد
قم به فضل خدا رجا دارد
قم سراسر تبسّم و شوق است
که در این لحظه ها تو را دارد
چه کسی جز تو ای بهار امید
یک بغل یاس در قبا دارد؟
                       دستِ رشک آوران ز تو کوتاه
                       وَ عَلی اهلِ قُم سَلامُ الله
چه قدر مانده تا سحر برسد؟
از فضا بوی مُشکِ تر برسد
دشمن ما هنوز منتظر است
عمر این انقلاب سر برسد
غافل آنکه چقدر نزدیک است
آخرِ کارِ فتنه گر برسد
جان این خاک! ما مگر مردیم
که به جان شما خطر برسد؟
جاده ها اسب شوق زین کردند
تا زهنگامه ها خبر برسد
«باش تا صبح دولتت بدمد»
باش تا مژده ظفر برسد
جمعه ها بی قرار می گویند:
روزی آن یار از سفر برسد
                            روزی آن یار می رسد، آری
                            دشتها می شوند گلکاری
یارب آن عطر ناب را برسان
حضرت آفتاب را برسان
آن سوار دلیر را بفرست
عزمِ پا در رکاب را برسان
خیمه عمرمان عطش دارد
یا ابالفضل! آب را برسان
انقلاب از دعای او باقی است
صاحب انقلاب را برسان
                              گره از کار عاشقان واکن
                              و جهان را دوباره شیدا کن