رؤياي اصلاح طلبان لميدن در آغوش آمريكا

كساني كه نگران هستند كليد خوردن يك جنگ جديد در خاورميانه مي تواند آنچه از اقتصاد آمريكا باقي مانده را از بين ببرد و آزادي و آسايش آنها را دچار تلاطم كند. مطمئنا مخالف درخواست هاي متعددي هستند كه براي جنگ عليه ايران مي شود و اين مسئله آنها را رنج مي دهد. ايران بنابر اظهارات و تصميمات سرويس هاي اطلاعاتي نه داراي سلاح هاي اتمي است و نه برنامه اي براي راه اندازي آن دارد.
توهين به رئيس جمهور ايران محمود احمدي نژاد و رژيم اين كشور را فاشيسم اسلامي معرفي كردن كار سختي نيست اما اين اظهار نظرها با واقعيت تعاملات سياسي پيچيده اي كه در ايران امروز ديده مي شود مطابقت ندارد. دشمني و عداوتي كه متوجه تهران است بيشتر بخاطر كارهايي است كه كشور ايران شايد انجام بدهد، نه به دليل كارهايي كه درحال انجام آن است كه با توجه به اين مهم بايد گفت كه بهانه خوبي براي جنگ نمي باشد و رفتار درستي نيست.
قطعنامه اي در كنگره روبه تصويب است كه حمله ]رژيم[ اسرائيل به ايران را قطعي مي كند، حمله اي كه در صورت مواجه با انتقام گيري ايران، كه مطمئنا چنين خواهد بود، با دخالت و حمايت فوري آمريكا همراه مي باشد. اين قطعنامه به صراحت بيان مي كند كه در بمباران ايران آمريكا از ]رژيم[ اسرائيل پشتيباني خواهد كرد و ]رژيم[ اسرائيل مي تواند از تمام ابزار لازم عليه ايران استفاده كند از جمله نيروي نظامي. اين قطعنامه غيرالزام آور است يعني نمي تواند تبديل به قانون شود و تنها بعنوان يك اظهارنظر ارائه مي شود اما جاي تعجب دارد كه دراين قطعنامه تا چه اندازه به عواقب وخيم بعداز آن بي توجهي شده و از پيامدهاي ناگوار آن براي صدها هزار نظامي آمريكايي و پرسنل ديپلماتي كه درحال حاضر در منطقه خاورميانه درحال خدمت هستند غفلت صورت گرفته است. حتي پنتاگون نيز با حمله ]رژيم[ اسرائيل عليه ايران مخالف است زيرا از انتقام گيري سريع نيروهاي ايراني عليه نيروهاي آمريكا در عراق و افغانستان آگاه است. در همان زمان بطور كاملا غيراتفاقي نئومحافظه كاران پيشتاز آقايان رائول مارك گركت و بيل كريستول مقالاتي را ارائه كردند كه در آنها اين قطعنامه بسيار مهم خوانده شده و بر اولويت عمل به آن تاكيد شده است. هم گركت و هم كريستول اصرار براين دارند كه اقدام توسط اسرائيل و يا آمريكا بهتر از نشستن و دست روي دست گذاشتن است و هر دو نيز توانايي ايران را در حمله متقابل دست كم مي گيرند. جالب توجه است كه همين آقايان در گذشته نيز مرتكب اشتباهات جبران ناپذيري شده اند كه بارزترين آنها تحليل هاي ايشان در زمينه پيشروي در عراق مي باشد.
كريستول يك ژستو (كسي كه ژست مي گيرد) است، يك مقلد سياست خارجي، كسي كه دوست دارد سياست را به گونه اي شكل دهد كه مطابق اعتقادات لوي اشتراوسي اش باشد، لوي يك سياستمدار و فيلسوف آمريكايي- يهودي بود. گركت كه در واقع خطرناك تر بنظر مي رسد اطلاعات خوبي راجع به ايران و سياست داخلي آن دارد و از اين دانش براي دادن اعتبار به مقاله اش استفاده مي كند. اما درباره نئومحافظه كاران چيزي كه غالبا ديده مي شود شامل اين موارد است: فرضيات غلط، ارزيابي هاي خوشبينانه و خيال پردازي هاي دور راجع به چيزهايي كه شايد اتفاق بيافتد. شايد پيش بيني همين نئومحافظه كاران را درباره جنگ با عراق بخاطر آوريد كه آن را «آب خوردن» تعبير كردند، جنگي كه هنوز ده ها هزار سرباز آمريكايي درگير آن هستند و تقريبا هر روز باعث كشته كشتن آمريكايي ها مي شود.
دراين مقاله با عنوان «آيا بايد ]رژيم[ اسرائيل به ايران حمله كند؟ امنيت بهتر است از تأسف، «گركت درسه پاراگراف به تحليل عواقب حمله به ايران مي پردازد و به اين موارد اشاره مي كند: حمله به سربازان آمريكايي، تلاطم در قيمت نفت، حملات تروريستي در وسعت جهاني، جنجال و اغتشاش در دنياي اسلام و شتاب ايران براي دستيابي به سلاح اتمي بمنظور دفاع از خويش. البته در انتها نيز چنين نتيجه گيري مي كند كه «اينها ترس هايي هستند كه در آنها اغراق صورت گرفته است.»
اينكه چرا گركت حمله متقابل ايران را ناچيز تلقي مي كند براي ما مشخص نيست و در مقاله نيز بطور كامل به آن نپرداخته است و اين درحالي است كه هفت صفحه بعدي در اين مقاله به اين موضوع اختصاص داده شده است كه چرا حمله به ايران خوب است. او عقيده خود را چنين بيان مي كند كه بمباران ايران «تنها ابزار باقي مانده و مطمئني است كه برنامه هسته اي ايران را از ريل خارج و يا بطور جدي متوقف مي كند.» بمباران ايران همچنين «تهران را به لحاظ روحي و رواني درهم مي كوبد». او همچنين دليل دومي نيز براي حمله به ايران ارائه مي كند مبني بر اينكه «كشور ايران از تروريست هايي كه عليه ]رژيم[ اسرائيل و آمريكا فعاليت مي كنند حمايت كرده است» و اينكه رژيم ايران از كشتار يهوديان حمايت مي كند. او اعتقاد دارد كه ايران عزم راسخي براي رسيدن به سلاح هاي اتمي داشته و آن را عليه اسرائيلي هايي استفاده خواهد كرد «كه مي بايست با سياست هاي بي رحمانه خاورميانه زندگي كنند...» گركت اعتقاد دارد كه ] رژيم[ اسرائيل بايد به ايران حمله كند تا «اين سيستم را واژگون كرده، آبروي اين رژيم را ببرد» و به آنها طعم يك شكست نظامي را بچشاند. سپس اظهارات عجيب غريبي در مقاله خويش بيان مي كند ميان اينكه «در مورد ترس آمريكا از قدرت گرفتن ايران در عراق و افغانستان بزرگنمايي و يا اغرق شده است» و سپس «اقدامات ضد اسرائيلي خودجوش» را در بخش هاي مختلف اروپا، پس از آنكه ] رژيم[ اسرائيل براي دفاع از خويش متوسل به ابزار كشت و كشتار شد، را شديداً مورد انتقاد قرار مي دهد.
گركت در حال انجام دو كار است. نخست اينكه نقش] رژيم[ اسرائيل را در ايجاد شرايط نامساعد و دشوار خويش در مقابل ايران و ديگر همسايگان مورد غفلت قرار داده است. ] رژيم[ اسرائيل هميشه براي او حكم يك قرباني را دارد و هيچگاه محرك جنگ نيست يعني اگر ] رژيم[ اسرائيل دست به هر كاري هم كه بزند دفاع از خويش و معقول محسوب مي شود. دوم اينكه او هميشه ايران را يك شيطان بزرگ و آشكار در نظر مي گيرد كه همواره بدترين و غير انساني ترين راه ها را انتخاب مي كند و لذا حمله ] رژيم[ اسرائيل يا آمريكا را به ايران بهترين كار و ثمربخش ترين اقدام معرفي مي كند. او فراموش كرده است كه ايران هيچ برنامه سلاح اتمي ندارد و با اين وجود فرض مي كند كه تهران قصد دارد سنگين ترين هزينه ها و بيش ترين خطرها را بجان خريده و دست به ساخت و استفاده از سلاح اتمي بزند و يا اينكه آن را به دست تروريست ها بدهد. او هر گروهي درخاورميانه كه مخالف ] رژيم[ اسرائيل باشد را تروريست مي خواند و تمام آنها را دشمن واشنگتن نيز مي داند بدون توجه به اينكه آيا آنها سابقه حمله به آمريكا را داشته باشند يا خير. گركت درباره عكس العمل ايران نسبت به بمب باران شدن چنين مي نويسد كه «احتمال آن بسيار قوي است كه پس از حمله ] رژيم[ اسرائيل رهبر ايران از تروريست ها براي حمله به مواضع آمريكا استفاده كند». پاسخي كه هر عقل سليمي آن را نوعي دفاع از خويش به استفاده از منابع موجود تلقي مي كند اما گركت ترجيح مي دهد اين دفاع از خود را حركت تروريستي معرفي كند. گركت هرگونه انتقاد قانوني و مشروع عليه اقدامات ] رژيم[ اسرائيل را ضد يهودي و «زشت» معرفي كرده و آنها را رد مي كند.
حقيقت امر اين است كه هرگونه حمله از سوي ] رژيم[ اسرائيل به مواضع ايران مساوي است با شروع يك جنگ كلي و همه گير در منطقه كه بلافاصله آمريكا را درگير خود خواهد كرد. توانايي ايران در فناوري هسته اي براي ساخت بمب اتمي شايد از بين برود و شايد هم خير اما مطمئنا روند كار ساخت بمب اتمي را تسريع خواهد كرد. در ضمن به سرنگوني رژيم ايران نيز منتهي نخواهد شد تا اصلاح طلب ها آغوششان را به روي ] رژيم[ اسرائيل و آمريكا بگشايند. اوضاع بسيار وخيم خواهد شد، هيچ مشكلي در خاورميانه حل و فصل نخواهد شد و حداقل ده ها هزار انسان بي گناه، به خاك و خون كشيده مي شوند. كليد اين جنگ براحتي منتهي به استفاده از سلاح اتمي يا توسط ] رژيم[ اسرائيل و يا آمريكا مي شود. براي نئومحافظه كاران كار سختي نيست كه چشم خود را به عواقب ناگوار اين موضوع ببندند و بر روي مزايايي كه در خيالاتشان ديده اند و به عقيده آنها از طريق حمله به ايران، نابودي برنامه هاي هسته اي اين كشور و تغيير بدست مي آيد تأكيد ورزند. اما ما بارها شاهد آن بوده ايم كه همين نئومحافظه كاران دچار اشتباهات هزينه بر و دردسرآفريني بسياري شده اند كه معروف ترين آنها تعبير «آب خوردن» است كه درباره عراق بكار بردند و معضلي كه پس از گذشت هفت سال هنوز ادامه دارد. شروع يك جنگ ديگر در خاورميانه فاجعه اي قطعي و حتمي براي ايران، آمريكاو خصوصا ] رژيم[ اسرائيل خواهد بود و بايد به هر قيمت كه شده از آن جلوگيري كرد.