به گزارش خبرگزاری فارس، «نیکلاس مادورو» معاون رئیس جمهوری ونزوئلا اعلام کرد «هوگو چاوز» که در چند روز اخیر وضعیت جسمانی وی به دلیل مشکلات تنفسی رو به وخامت گذاشته بود، درگذشته است.
بر اساس اعلام رسانه‌های ونزوئلا چاوز 59ساله در ساعت 16:25 روز سه‌شنبه به وقت محلی در بیمارستانی در کاراکاس درگذشته است.
همچنین اعلام شد سران ارتش این کشور وفاداری خود به مادورو را اعلام کرده‌اند.
به دنبال بدتر شدن وضعیت جسمانی «هوگو چاوز» رئیس‌جمهور ونزوئلا، مقامات ارشد سیاسی و نظامی ونزوئلا سه‌شنبه در کاخ ریاست جمهوری این کشور جلسه تشکیل دادند.
در این جلسه که به طور زنده از تلویزیون دولتی ونزوئلا پخش شد نیکلاس مادورو معاون رئیس جمهوری در مقابل کابینه و دیگر اعضای بلندپایه حکومتی درباره شرایط جسمانی چاوز، وضعیت کشورش و توطئه دشمنان سخنرانی کرد.
وی تاکید کرد: مبتلا شدن چاوز به بیماری سرطان توطئه دشمن بوده است.
نیکلاس مادورو از اخراج دیپلمات‌های آمریکایی که به دنبال توطئه علیه دولت ونزوئلا هستند خبر داد و گفت: قصد داریم یک دیپلمات آمریکایی را به جرم تلاش برای ارتباط با نیروهای نظامی و بی‌ثبات کردن کشور اخراج کنیم.
وی به این دیپلمات آمریکایی که از وی به عنوان وابسته نیروی هوایی یاد کرد هشدار داد طی 24 ساعت ونزوئلا را ترک کند.
سخنگوی سفارت آمریکا در کاراکاس گفت: دیپلمات مورد نظر دولت ونزوئلا «دیوید دلموناکو» است.
هوگو رافائل چاوز فریاس(زاده 28 ژوئیه 1954) پنجاه و سومین رئیس‌جمهور ونزوئلا بود.
چاوز به عنوان رهبر «انقلاب بولیواری» شناخته می‌شد و به دلیل سیاستهای سوسیال دموکراتیک و ضدیتش با جهانی‌سازی نئولیبرالی و سیاست خارجی ایالات متحده مشهور بود. او موسس حزب چپگرای «جنبش جمهوری پنجم» بود که از دسامبر سال 2007 در ونزوئلا در قدرت است.
چاوز؛ از تولد تا قدرت
هوگو چاوز در 28 ژوئیه 1954 در منطقه روستایی «سابانتا» در غرب ونزوئلا به دنیا آمد. والدین او، معلم مدرسه بودند و او دومین فرزند خانواده در بین شش برادرش بود.
هوگو در مدرسه دولتی تحصیل کرد و در سال 1971 به عنوان دانشجو وارد دانشکده افسری ونزوئلا شد. قبل از به عهده گرفتن منصب دولتی، به عنوان یک سرباز چترباز و معلم تاریخ در دانشکده افسری مشغول به کار شد.
وی در 6 دسامبر 1998 به عنوان کاندیدای رفرمیست و جوان‌ترین رئیس‌جمهور کشورش با به دست آوردن 56درصد آرا انتخاب شد و در 2 فوریه 1999 ریاست جمهوری را به عهده گرفت. با تصویب یک قانون جدید مدت ریاست جمهوری در ونزوئلا را از پنج سال به شش سال افزایش داد. هوگو ائتلافی با کشور کوبا ایجاد کرد و با افزایش قدرت، تبدیل به مشهورترین رهبر چپگرای نیمکره غربی شد. وی به کشورهای هم‌پیمان ونزوئلا کمک می‌کرد و با ایجاد برنامه‌های اجتماعی حمایت مردم فقیر کشورش را به دست آورده بود. وی مجدداً در سال‌های 2006 و 2012 در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد.
چاوز همواره خود را به عنوان یک فرد سیاسی به اثبات رساند. قبل از ابتلا به بیماری سرطان، تقریبا هر روز با لباس قرمز ارتشی‌اش در تلویزیون حاضر می‌شد و ساعت‌ها برای مردم کشورش صحبت می‌کرد.
«چاوز»، ثروت عظیم نفتی کشورش را صرف اجرای برنامه‌های اجتماعی، از جمله بازارهای مواد غذایی دولتی، طرح مسکن عمومی، کلینیک‌های درمان رایگان و برنامه‌های آموزشی می‌کرد. در دوره ریاست جمهوری چاوز، افزایش درآمدهای نفتی کشور ونزوئلا بی‌سابقه بود و میزان فقر کاهش یافت.
چاوز در ماه ژوئن 2011 در کشور کوبا تحت عمل جراحی قرار گرفت تا توموری به اندازه توپ بیسبال که در ناحیه لگنی وی وجود داشت را دربیاورند. اما با وجود جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی‌های متعدد، مجددا بعد از 18 ماه سرطان وی عود کرد. وی جزئیات اصلی بیماری، از جمله نوع سرطان و محل دقیق تومور را افشا نکرده بود.
وی خود را یک انقلابی و ناجی افراد فقیر می‌دانست. چاوز در عرصه جهانی هم چهره شناخته‌شده‌ای بود. چاوز در سخنرانی سال 2006 خود در مجمع عمومی سازمان ملل، رئیس‌جمهور وقت آمریکا «جرج بوش» را شیطان خواند.
برای تماشای کلیپ تصویری «از کودکی تا مرگ» هوگو چاوز اینجا و برای تماشای فیلم واکنش مردم ونزوئلا پس از اعلام خبر درگذشت رئیس جمهور ونزوئلا اینجا را کلیک کنید.
