نشست بین المللی هسته ای در سئول پایتخت كره جنوبی به رهبری آمریكا در حالی برپاست كه گویی چشم جهان و سازمانهای بین المللی مرتبط بر زرادخانه های ششمین قدرت هسته ای جهان و تنها كشور دارای بمب هسته ای در منطقه خاورمیانه كاملا بسته است.
این روند آنگونه پیش رفته است كه تاكنون گزارش های برخی سازمان های فعال درحوزه هسته ای و معدود سازمانهای غیر دولتی آمریكا كه بخشی از واقعیت های مرتبط با تهدید هسته ای رژیم صهیونیستی را علیه صلح و امنیت جهانی آشكار ساختند، بی نتیجه مانده است.
** زرادخانه رژیم صهیونیستی، بمبی هسته ای زیر پای زمین
---------------------------------------------------------------------------
سازمان غیردولتی آمریكایی ابتكار تهدید هسته ای (ان. تی. آی)، رژیم صهیونیستی را به عنوان تنها دارنده سلاح هسته ای در خاورمیانه معرفی می كند كه نظارت هیچ یك از سازمان های بین المللی مربوط به فعالیت های هسته ای را نپذیرفته و پیمان های جهانی همچون پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای (ان. پی. تی) را امضا نكرده است.
به نوشته تارنمای این سازمان همكار آژانس بین المللی انرژی اتمی، 'دیوید بن گوریون' اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی، در اواسط دهه 1330، برنامه هسته ای را 'بخشی از سیاست فعال دفاعی' این رژیم معرفی كرد.
به نوشته تارنمای شورای روابط خارجی آمریكا (سی. اف. آر)، آمریكا در سال 1337 وجود مجموعه هسته ای 'دیمونا' را در صحرای 'نگب' تایید كرد. بازرسی های آمریكا از سایت های هسته ای اسراییل در دهه 1340 به دلیل محدودیت های اعمال شده برای بازرسان، تقریبا بی ثمر بود.
'مردخای ونونو' تكنیسین هسته ای دیمونا، در سال 1365 اطلاعاتی را درباره فعالیت های هسته ای این رژیم به مطبوعات انگلیسی ارایه كرد كه در نتیجه آن، به اتهام خیانت و جاسوسی محكوم به اعدام شد و 18 سال به زندان افتاد كه 11 سال آن را در سلول انفرادی گذراند.
سازمان غیردولتی ابتكار تهدید هسته ای به نقل از ونونو می نویسد: بن گوریون با كمك فرانسه و به بهانه وجود تهدید از سوی همسایگان عرب خود، دست به توسعه برنامه هسته ای زد.
بر اساس این گزارش، 'شلومو بروم' یكی از اعضای برجسته نیروی دفاعی رژیم صهیونیستی و محقق مدعو در موسسه صلح ایالات متحده، درباره دلایل تمایل این رژیم به تولید سلاح های هسته ای می گوید: نخستین بمب هسته ای اسراییل قبل از سال 1347 و اندكی پس از اقدام 'جمال عبدالناصر' رییس جمهوری پیشین مصر، برای بستن تنگه 'تیران' ساخته شد كه مسیر اصلی كشتیرانی اسراییل در دریای سرخ بود.
به نوشته تارنمای سازمان غیردولتی ابتكار تهدید هسته ای به نقل از 'اونر كوهن' نویسنده كتاب 'عبور از آستانه؛ ابعاد هسته ای ناگفته از جنگ 1967 اعراب و اسراییل و آموزه های معاصر با آن'، 'بر اساس گزارش های اولیه، اسراییل دستگاه هسته ای خود را در اردیبهشت ماه 1346 در آستانه جنگ 6 روزه ساخت'.
بر اساس گزارش تارنمای سازمان آمریكایی غیرحزبی كنترل نیروهای نظامی (آ. سی. آ) با عنوان 'حقایق كلیدی برنامه هسته ای اسراییل'، 'اعتقاد بر این است كه بر اساس برآورد ظرفیت تولید پلوتونیوم رآكتور دیمونا، مواد شكاف پذیر برای ساخت 100 تا 300 كلاهك هسته ای وجود دارد و معلوم نیست چه مقدار از این ماده تبدیل به سلاح های هسته ای شده است'.
به گزارش تارنمای شورای روابط خارجی آمریكا، 'برآورد فدراسیون دانشمندان آمریكا نشان می دهد زرادخانه هایی حاوی حدود 200 كلاهك هسته ای، اسراییل را ششمین قدرت بزرگ هسته ای كرده است'.
این تارنما می افزاید: این كلاهك ها می تواند از طریق هوا (با هواپیماهای اف-15 و اف-16)، زمین (موشك های بالستیك با برد متوسط مانند جریكو II) یا دریا (با موشك هارپون ساخته شده برای زیردریایی یا كشتی ها) پرتاب شود.
بر اساس این گزارش، 'اعتقاد بر این است كه اسراییل حداقل 100 بمب
ضدپناهگاه یا به اصطلاح 'مینی اتمی' دارد كه دارای توانایی هدایت لیزری و نفوذ در اهداف زیرزمینی مانند آزمایشگاه های هسته ای یا تجهیزات ذخیره سازی سلاح های كشتار جمعی است.
به عقیده برخی كارشناسان همكار با شورای روابط خارجی آمریكا، 'برنامه های نظامی بیولوژیكی و شیمیایی همسایگان عرب اسراییل، توسعه سلاح های هسته ای و موشك های بالستیك پاكستان و كره شمالی در دهه 1370 و...شاید بزرگ ترین توجیه برای برنامه هسته ای تل آویو است'.
چارلز فرگوسن دوم یكی از اعضای شورای روابط خارجی آمریكا، درباره دلایل پنهان كاری رژیم صهیونیستی درباره فعالیت های هسته ای خود می گوید: بر اساس محاسبات اسراییل، حذف ابهام از برنامه هسته ای ممكن است سبب تحریك كشورهای دیگر برای به دست آوردن سلاح اتمی شود.
بروم دیگر همكار این شورا نیز ابهام در برنامه هسته ای رژیم صهیونیستی را 'نوعی هوشمندی از دید ژئواستراتژیك' می داند و می افزاید: اسراییل از منافع مربوط به دستیابی به قدرت هسته ای بهره می برد در حالی كه در همان زمان، هیچ مجازات بالقوه ای را از سوی جامعه بین المللی تحمل نمی كند.
بنا به گفته های 'جوزف سیرینسیونی' مدیر برنامه عدم گسترش سلاح های هسته ای بنیاد كارنگی برای صلح بین المللی، اكثر برنامه های نظامی در خاورمیانه در پاسخ مستقیم به تصمیم اسراییل برای هسته ای شدن در دهه های 70 تا 80 آغاز شد.
وی در اسفندماه 1383 در مقاله ای برای نشریه آمریكایی 'گلوبالیست' نوشت: در حال حاضر همه درباره برنامه هسته ای اسراییل می دانند. ممكن است تنها راه منع دیگران از ساخت زیرزمینی و پنهانی بمب، بیرون آوردن برنامه های هسته ای اسراییل از خفا و قرار دادن آنها روی میز به عنوان بخشی از یك معامله منطقه ای باشد.
** ایران و طرح خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای
---------------------------------------------------------------
ایران و مصر به عنوان مطرح كننده ایده خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای، به دنبال ایجاد موانعی برای توسعه فعالیت های هسته ای رژیم صهیونیستی بودند با این حال، تلاش ها برای این منظور در نشست سال 1374 مجمع عمومی آژانس بین المللی انرژی اتمی برای بازنگری قوانین پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای به دلیل مانع تراشی های كشورهای غربی بویژه آمریكا ناتمام ماند.
با این حال، در سند مورد اجماع سال 1389 از سوی اعضای این نهاد بین المللی، فعالیت های هسته ای رژیم صهیونیستی به عنوان عاملی برای بر هم زدن صلح منطقه خاورمیانه شناخته شد و قرار شد در سال 1391، نشستی بین المللی با عنوان خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای برگزار شود.
پس از آن بود كه 'یوكیو آمانو' مدیركل آژانس، راهی تل آویو شد، اما او را برای بازدید از تاسیسات هسته ای این رژیم به هیچ مكانی راه ندادند و حتی به سردی از او استقبال كردند.
