حواشي اينترنت ملي!

از ابتداي طرح موضوع راه اندازي اينترنت ملي در کشور حواشي متعددي پيرامون راه اندازي اين شبکه پديد آمد و هنوز هم ادامه دارد. به طور کلي برخي سعي دارند تا اين‌گونه القا کنند که راه اندازي اين اينترنت به معناي فيلترينگ و حذف اينترنت جهاني در ايران است. اين در حالي است که مسئولين بارها اين موضوعات را تکذيب کرده اند.  امروز دنياي ارتباطات و استفاده از اينترنت بخشي از زندگي مردم است و قطع آن به منزله ايجاد يک مشکل بزرگ در جامعه است. ضمن آنکه از نظر امنيتي نيز اينترنت بستر بسيار وسيعي را براي ضربه زدن به امنيت کشور پديد آورده است. البته تنها مسائل امنيتي اينترنت به شبکه هاي اجتماعي و تاثير آنها بر جامعه خلاصه نمي شود بلکه بايد دانست با توجه به اينکه منبع اصلي اينترنت در ايران از سرورهاي خارجي تامين مي شود تمام‌سيستم‌هايي که به اينترنت متصل هستند در خطر قرار دارند. هنوز موضوع حملات مکرر کرم ها و ويروس‌هاي مخرب به تاسيسات هسته اي و يا برخي از صنايع کشور را فراموش نکرده ايم.
در اين ميان اما به نظر مي رسد که يکي از بهترين راهکارها را بايد در ايجاد شبکه اينترانت ملي جستجو کرد. البته اين طرح نيز از ابتدا با مخالفت هاي مغرضانه برخي روبه رو شد و آنها سعي کردند تا بي جهت راه اندازي اينترانت ملي را به قطعي اينترنت و بعد هم آزادي و بعد هم حقوق بشر و... ربط دهند. در حالي که از ابتدا قرار بود که اينترانت ملي در کنار اينترنت جهاني باشد. رضا تقي پور` در پاسخ به همين شبهات اظهار داشت: پس از راه‌‌اندازي شبكه ملي اطلاعات، هر كس كه نياز داشت مي تواند از اينترنت نيز استفاده كند. حتي اگر از موضوع فيلترينگ‌ها نيز عبور کنيم بايد بگوييم که وضعيت فعلي اينترنت در ايران نمي تواند پاسخگوي نيازهاي توسعه اي در کشور باشد.اگر قرار است که طبق اسناد بالادستي ايران به سمت دولت و شهر الکترونيک حرکت کند و اقتصاد ايران به سمت و سوي کاهش هزينه ها سوق پيدا کند بايد اينترنتي پرسرعت در کشور وجود داشته باشد. اينترنتي که جوابگوي نيازهاي يک شهروند الکترونيک باشد.
با اين حال همچنان حواشي پيرامون راه اندازي اينترنت ملي وجود دارد و هر ازگاهي فردي ادعاي تازه اي را در خصوص اين شبکه اعلام مي کند.به عنوان مثال چندي پيش  دکتر شهشهاني رئيس دانشکده رياضيات دانشگاه صنعتي شريف که از وي به عنوان بنيانگذار اينترنت در ايران ياد مي‌شود به روزنامه قدس گفت: اگر بيشتر مردم بدانند اينترنت ملي يعني چه با آن مخالف خواهند بود. چون مدلي که مطرح است، شبيه چيزي است که در چين وجود دارد.وي معتقد است: متأسفانه اين روزها تمام الگوبرداري‌هاي ما از چين است، شايد در بسياري امور تقليد خوب باشد، ولي در همه امور جواب نمي‌دهد. جرياني که واقعيت دارد و از آن به اينترنت ملي ياد مي‌شود يعني اتصال‌هاي داخلي خوب و گسترده‌اي داشته باشيم، ولي همه اتصال‌هاي خارجي‌مان از يک کانال‌هاي قابل کنترل عبور کند. اکنون هم شايد 95 درصد اتصال ايران از طريق مخابرات انجام مي‌شود، با فيبر نوري، بنابراين وقتي وارد بسياري از سايت‌ها مي‌شويد فيلتر شده است.
البته بايد دانست  طبق گفته مسئولين بر اساس ماده 46 قانون برنامه پنجم توسعه، مشکلات اينترنت در قالب شبکه ملي اطلاعات به طور کامل حل و فصل خواهد شد . در حال حاضر، سرعت اينترنت تنها مربوط به محدوديت اينترنت کاربران خانگي نيست و موارد متعددي چون کم فروشي پهناي باند نيز ممکن است اتفاق افتد که بايد از سوي سازمان تنظيم مقررات با آن برخورد شود. ايجاد هر گونه محدوديت، زمينه ساز انحراف، تخلف و اشکال خواهد بود چرا که زماني‌که پهناي باند اينترنت به حد کافي دردسترس باشد و تمهيدات لازم نيز ديده شود اين مسائل به خودي خود حل خواهد شد.البته يکي ديگر از اهداف مهم ايجاد امنيت و مصون ماندن از حملات اينترنتي است. رضا تقي‌پور (وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات) در اين باره افزوده است که اينترنت در کنار شبکه ملي به همان شکلي که وجود داشته همچنان باقي خواهد ماند و با اجراي اين طرح امکان پياده‌سازي تلويزيون اينترنتي، ويدئو درخواستي، آموزش از راه دور، دورکاري، سلامت الکترونيکي و تجارت الکترونيکي به وجود خواهد آمد. از مهمترين ويژگي‌هاي اين شبکه، پهناي باند زياد آن بيان شده است.
 اميدواريم که مسئولين توجه بيشتري به موضوع اينترنت ملي داشته باشند. همان‌گونه که بنزين يک کالاي استراتژيک بود که غرب مي توانست روي آن مانور دهد و ما وابستگي به خارج را پايان داديم، در موضوع اينترنت نيز بايد همين گونه عمل شود و بتوانيم شبکه اي از اطلاعات داشته باشيم که نيازهاي روزمره مردم را با کيفيت بالا و قيمت ارزان انجام دهد. ضمن اينکه اين کار موجب افزايش امنيت در فضاي سايبري نيز خواهد شد. 

به قلم بهروز پارسا