نگاهي به تبعات عدم حضور اصلاح طلبان در رقابت هاي سياسي سايه حذف بر سر اردوگاه دوم خرداد

اين روزها اردوگاه اصلاح طلبان اصلا حال و هواي خوبي ندارد و دودي از دودکش هاي اين جريان بيرون نمي آيد. هرچند که روزنامه هاي وابسته به اين جريان با پوشش نتايج انتخابات مجلس نهم در باکس هاي بسيار کوچک سعي دارند تا به نوعي واقعيت ها را کتمان نکنند اما همه شواهد و قراين حاکي از آن است که جريان اصلاحات دچار يک شوک بسيار جدي شده است. البته بايد به اين نکته نيز توجه کرد که همچون گذشته اين جريان سياسي در کشور چوب افراطي گري ها را خورد و مغلوب راديکاليسم دوم خرداد شد.

در حالي که جريان اصلاح طلبي پيش از برگزاري انتخابات به دنبال باج گيري از نظام بود تا به نوعي فشارها از روي سران مجرم فتنه 88 برداشته شود اما حوادث به گونه اي ديگر رقم خورد. در حالي که برخي از سران جريان اصلاحات تلاش گسترده اي را براي کسب امتياز از نظام در عوض حضور در رقابت هاي انتخاباتي داشتند اما بازهم نظام در برابر اين خواسته نا بجا کوتاه نيامد بلکه در آستانه انتخابات کميسيون اصل 90 مجلس شوراي اسلامي با قرائت گزارش خود در خصوص فتنه 88 آب‌پاکي را روي دست اصلاح طلبان ريخت و با زهم تاکيد کرد که نظام در برابر هيچ حزب و جريان سياسي اي فرش قرمز پهن نمي کند.

اما اصلاح طلبان نيز همچنان بر لجاجت خود اصرار ورزيدند و در حالي که همه پيش بيني مي‌کردند آنها در انتخابات شرکت کنند اما در دقيقه‌90 عرصه انتخابات را خالي گذاشتند. هرچند که بدنه اين جريان در شهرستان ها و حتي در تهران به صورت مستقل وارد عرصه شدند و نشان دادند که آنها نيز پيرو سياست هاي راديکال دوم خرداد نيستند و از حداقل عقلانيت سياسي برخوردار مي باشند. به نظر مي رسد که چند عامل اصلي مانع از عدم ورود اصلاح طلبان به انتخابات شد.

در ابتدا اينکه اصلاح طلبان همچنان درصدد زنده نگه داشتن پايگاه هاي اعتراضي خود عليه نظام بودند و راغب نيستند تا آتش زير خاکستر فتنه از بين برود. حضور گسترده اصلاح طلبان در انتخابات مجلس به منزله پشت پا زدن به افرادي بود که ماه ها در خيابان هاي تهران در حمايت از اصلاح‌طلبان دست به اغتشاش زده بودند و آنها قصد نداشتند تا اين بدنه اجتماعي را از دست دهند بلکه به احتمال زياد سعي داشتند تا اين بدنه را براي راديکاليسم سبز در انتخابات رياست جمهوري 92 حفظ کنند .به عبارت دقيق اصلاح طلبان از حوادث 88 توبه نکردند و به تحکيم ارتباط خود با فتنه گران پرداختند.

از سوي ديگر سران جريان اصلاح طلب فکر مي کردند که با عدم حضور آنها در رقابت هاي انتخاباتي مجلس شوراي اسلامي مشارکت به حداقل خود مي رسد و نظام وزن اصلاح طلبان را مي فهمد! اما امروز کاملا مشخص شده است که وزن حقيقي اصلاح طلبان در چه حد و اندازه اي است و رسانه ها و افکار و تاکتيک هاي آنها چقدر در جامعه برد دارد. برخلاف تحليل هاي غلط و همسو با جريان معاند خارج نشين جامعه ايراني يک جامعه بصير است و منافع ملي خود را در پيش پاي خواسته هاي نامشروع يک حزب و يا يک جريان ذبح نمي کند.

اصلاح طلبان وارد عرصه انتخاباتي نشدند اما عدم حضور آنها تنور انتخابات را سرد نکرد.حضور پرشور و گسترده مردم در انتخابات مجلس شوراي اسلامي نشان داد که مطالبات اصلي مردم چيز هاي ديگري است. مردم به دنبال اغتشاش و همسويي با شبکه هاي بيگانه نيستند بلکه آنها درصددند تا براي فرداي خود و فرزندانشان آتيه اي پر از اميد ،رفاه و سعادت را رقم بزنند.

اصلاح طلبان اگرچه وارد عرصه انتخابات نشدند و سعي داشتند تا رقابت هاي سياسي را تنها از روي سکو به تماشا بنشينند اما اين عدم حضور براي آنها بسيار گران تمام شد و همچون سال 88 فاصله ميان اصلاح طلبان و بدنه اجتماعي و مردمي را افزايش داد.اصلاح طلبان همچون ماه هاي پس از خرداد 88 دچار يک خطاي راهبردي شدند. آنها تحليل درستي از وضعيت جامعه نداشتند و تحت فشارهاي راديکال ها تصميمي گرفتند که تنها نگاه جامعه را نسبت به اين جريان سياسي تيز تر کرد. در حوادث سال 88 نيز دقيقا همين اشتباه روي داد.

فحول اين جريان در حالي پس از انتخابات 88 وارد بازي مقابله با حکومت شدند که انتظار مي رفت با اندکي صبر و پذيرش شکست به دنبال بازسازي خود براي انتخابات هاي بعدي باشند که البته احتمال پيروزي آنها نيز بسيار بالا بود. اما جبهه اصلاحات اين شانس خود را به دليل پيروي از سياست هاي سياسيون راديکال از دست داد و وارد بازي سرتاسر شکست شد . بازي‌اي که در نهايت نه تنها ثمره اي براي آنها نداشت بلکه ضمن‌بدبين کردن نظام و مردم به جبهه دوم خرداد و افزايش بي اعتمادي به اين طيف بخشي از پايگاه اجتماعي آنان را نيز زايل کرد. به حتم مي توان گفت اگر 11 ميليون نفري که به مير حسين موسوي در 22 خرداد 88 راي داده بودند و با سياست هاي خصمانه وي عليه نظام موافق بودند امروز وضعيت سياسي کشور چيزي غير از اين بود.

جبهه اصلاحات مي توانست با حضور خود در انتخابات 90 و توبه از سران فتنه بارديگر پيوند خود را با مردم و نظام تقويت کند.اما آنها بارديگر اشتباه کردند و برخلاف خواست و نظر مردم و همپاي دشمنان نظام نقش بازي کردند. بدون شک عدم حضور اصلاح طلبان در رقابت هاي انتخاباتي مجلس نهم موجب حذف تدريجي آنها از عرصه سياسي کشور مي شود. يک حزب و يا يک جريان سياسي زماني زنده ، پويا و پرنشاط است که در فضاي سياسي کشور حضور داشته باشد و براي دستيابي به قدرت تلاش كند. مطمئنا عدم حضور اصلاح طلبان موجب سستي در ميان اين جريان و همچنين نااميدي در ميان بدنه اجتماعي آن است.

البته دأب نگارنده اين نيست که جريان اصلاح طلبي حذف شدني است و يا اساسا بايد حذف شود. بلکه ما معتقديم که اين جريان مي بايست مطابق با نظر و خواست مردم کارويژه‌هاي خود را انجام مي داد. همه دلسوزان نظام به دنبال آن بودند که جريان اصلاح طلبي نيز به سرنوشت منافقين و سلطنت طلب ها و... دچار نشود. اما متاسفانه جريان افراطي دوم خرداد با اقدامات سراسر غلط خود تمام پل ها را پشت سرش خراب مي کند و به سوي اپوزيسيون خارج‌نشين حرکت مي کند. در اين ميان تنها بارقه اميدي که در اردوگاه اصلاح طلبان به چشم مي‌خورد ظهور و بروز طيف هاي معتدل اين جريان است که متاسفانه اين افراد نيز در انتخابات مجلس نهم تاوان اشتباهات جريان راديکال در فتنه 88 را پس دادند و نتوانستند در رقابت با اصولگرايان پيروزي کسب کنند.

به قلم منصور محبي نيا