فراستی: فیلمسازان نامی بعد از انقلاب، بیشتر برج‌ساز هستند تا فیلمساز

به گزارش «نسیم» به نقل از روابط عمومی کانون اندیشه جوان، فراستی که روز گذشته در غرفه این کانون در نمایشگاه کتاب حضور پیدا کرده بود در بخش‌های دیگری از اظهارات خود افزود:

- فیلم سازان ما هم کتاب نمی خوانند، چون احتیاج ندارند. اصلا مسالشان نیست. به نظر من فیلم سازان بعد از انقلاب ما که نامی دارند بیشتر برج سازند تا فیلم ساز. از دل این آشفته بازار فیلم اولی ها بیرون می آیند. تک فیلم های خوبی که به دست می آیند نشان دهنده بی برنامگی است. نشان می دهند سینمای دولتی ما بحران آفرین است. ناشران نفتی و فیلم سازان نفتی ما جواب نمی دهد.

- به نظرم این کتاب های مدرن و پست مدرن همه شلوغ کاری اند. این هم از آشفته بازار نشر و مخاطب است. نیاز های مخاطب و نشر استخراج نشده اند. این تعداد کتاب های زیادی که ناشران در می آورند و در آمار ها می آید معلوم نیست مخاطب دارد یا نه؟ این ساده ترین و سوبسیدی ترین کار ممکن است. نمایشگاه کتاب به نظرم برایمان دکور است وعادت.
- الان تیراژکتب سینمایی در ایران بین 1000 تا 2000 تا است. این شوخی است.در زمینه فلسفه و فلسفه هنر هم همین است.عمده کار ها نیز ترجمه اند. ظاهرا این ترجمه ها به روز نشانمان می دهند ولی نیاز ما نیست.

- اپیدمی این نسل فیلم به روز دیدن است. پشت آن هم نگاه سینمایی و آموزش ندارند. پشتمان باید کلاسیک باشد. چه در سینما چه در شعر و چه در موسیقی. از اواخر دههه 60 تا الان یک موج عرفان بازی و یک موج به روز دیدن داریم. همه ایناریتو و شاتر آیلند و نولان دیده اند، اما هیچکاک و فورد ندیده اند.

- از اواسط تا تا اواخر دهه 60 سرگرمی در سینما مورد نفی قرار می گرفت و در مقابل انتلکتوئلیسم مطرح می شد. ما می خواستیم بگوییم سرگرمی خوب است. از پس سرگرمی در سینما هنر می آید. سینمای با مخاطب عام و جذاب که هنری و متفکر هم بود.

- واکنش‌ها در خصوص انتشار کتاب "هیچکاک همیشه استاد" سهمناک بود. در راس آن هم روزنامه کیهان بود. می گفتند در حالی که کار کتاب های دینی در حوزه هنر روز زمین مانده است چرا چنین کتابی منتشر می کنید؟ اما واکنش های مثبت زیاد داشتیم. روشنفکری هم ما را بایکوت می کرد. بعدا روزنامه جمهوری اسلامی هم پیوست. قرار بود کتاب را با انتشارات برگ منتشر کنیم. شب آخر انتشارات برگ ترسیده بود و با مربعی سفید روی اسم خود را پوشانده بود. من در فکر در آوردن کتاب فورد بودم و اوایل کار بود که مرتضی رفت.

- اولین صحبت کتاب مربوط به سال 69 بود. من و مرتضی(آوینی) از تارکوفسکی بازی روشنفکری خسته شده بودیم. آن زمان پاراجانف و وندرس و تارکوفسکی خیلی مطرح میشدند.هم توسط فارابی و هم مجله فیلم. من در مقابل آنها هیچکاک را به مرتضی پیشنهاد کردم.

- چند فیلم از قبیل مرد عوضی، ربکا، بیگانگان در قطار و جنایت را که قبلا دیده بود را دادم دوباره ببیند. بعد از این که آنها را دید گفت: شروع کن. فیلم ها را جمع کردیم. در این فاصله فیلم ها را می دیدیم و از منابع فرانسه و انگلیسی مطلب جمع آوری می کردیم. سفارش ترجمه دادیم. هم زمان با آن مطالب ایرانی را نیز شروع کردیم به سفارش دادن. مرتضی هم فیلم می دید و یادداشت بر می داشت. کل این پروسه تا در آمدن کتاب مجموعا 5 ماه طول کشید.بعد هم مطالب را دادیم رضا عابدینی برای طراحی.

- برگمان روبروی تارکوفسکی نمی تواند مطرح باشد چون از یک جنس هستند. ما در پی این بودیم که مترخودمان را بگذاریم. می خواستیم بگویم در مقابل این تب عرفان بازی، هیچکاک است که به درد ما می خورد. همان زمان ده فیلم ساز را با مرتضی لیست کردیم که کتاب هایی راجع به شان کار کنیم. فورد و برگمان بعد از آن بودند. رنوار و روسلینی و کوروساوا و فریتز لانگ از آن جمله محسوب می‌شوند.