سلام علیکم
احوالتون خوبه؟
از بس مشغول زندگی و مسئولیت خانواده شدم، خیلی کمتر توفیق حاصل میشه بنویسم، خیلی حرف ها می مونه برای گفتن و ثبت کردن، و الان بی خیال کار شبانه شدم و گفتم کیبرد بفرسایم اندکی به یاد گذشته!
چند شب پیش توفیق حاصل شد بعد صرف فلافل با خانواده، در نماز جماعت مسجد نزدیک محل استقرارمون شرکت کنیم.
به غیر از آرامش و فضای معنوی و آرام و دوست داشتنی مسجد، یک اتفاق دیگه هم برای بنده افتاد که به نظرم خیلی خوب بود. آن هم از اینجا شروع شد که پسر بچه ای که شاید نهایتا دوم دبستان بود کنارم در صف جماعت بود. یه لحظه کلی از افکار و احساساتم بخاطر این اتفاق قشنگ، دگرگون شد!
چی دگرگون شد؟ اینکه فرزند صالح دختر را اندکی بیشتر از فرزند صالح پسر دوست داشتم.
حالا داستان از چه قرار بود، از این قرار که همه میدونیم و این دانشمندا هم تحقیق و ثابت کردند که دختر فضای خانواده رو آرامش میده و محبت و جنس محبتی که دختر به خانواده و خواهربرادرها و پدر داره دنیایی متفاوت تر است.
حتی از همه بالاتر حدیث امام صادق (ع) که می فرمایند دختر حسنه و پسر نعمت است. حسنه ثواب دارد و نعمت سؤ ال و محاسبه! حالا بماند شیرین تر بودن معمول بچه های دختر نسبت به پسرهای شیطون.
قبل از شروع نماز بود که در حین حظ بردن از حضور چنین پسر معصومی توی صف نماز جماعت، به این فکر فرو رفتم که هرچقدر حسنه ی دختر داشتن زیاد است و شیرین زبان و ... اما فرزند پسر ویژگی هایی دارد که برای خودش منحصر به فرد است، ویژگی هایی که با پدر رابطه مستقیم دارد و همین جاست که امتیازی می شود در مقابل آن همه جو افکار عمومی علیه قندعسل های پسر!
مثلا یکی از لذت های پدرِ پسر بودن، این است که آینه ای ذلال را از خودت در پیش روی خواهی داشت، کسی که ظاهر و اخلاق و رفتارش همچون تو و بلکه ان شاءالله بهتر از تو می شود و امضای توست بر سطح جامعه.
پسر است که با پدر می تواند توی صف نماز کنارش بایستد و سال به سال قد کشیدنش را ببینی تا روزی که وقتی کنارت می ایستد دیگر تو از بالا به او نگاه نمی کنی، بلکه چشم در چشم، شانه به شانه قدقامت ببندید.
پسر می تونه آمال و نهایت آرزوها و حتی بازی گوشی های پدر باشد، با پسر می شود موتور سواری کرد، با پسر می شود دار و درخت و در و دیوار و کوه و کمر را بالا رفت و پایین آمد و...
با پسر می شود دوسر یک کمد سنگین را گرفت و مثل دوتا مرد بالا برد، به پسر می شود کارهای سخت شبانه را سپرد و با خیال راحت خوابید تا او برود و دست پر برگردد. حس امنیتی که مرد بودن او به خانواده می دهد خیلی خوب است به نظرم.
خلاصه اینکه، یک پدر زمانی می تواند دوباره جوانی اش را مرور کند که پسری داشته باشد که، قدم جاپای او می گذارد و با او او دوباره جوانی کند.
حال چقدر آن روزهای پیری لذت بخش است که آن پسرصالح در خانواده تو می شود دایی نوه هایت و دختروپسر بچه ها از سروکول آن دایی بالاوپایین می روند و بازی می کنند و باهم به خرید پفک و اسباب بازی می روند.
مثل همه نعمت های خدای متعال، شمردن خوبی های پسر مثل خوبی های دختر، امکان پذیر نیست و نوشتن از آنها تمامی ندارد. خلاصه مطلب همین بود که سعی کردم به عرض برسانم و تغییری در افکارم را مکتوب کنم.
ان شاءالله، فرزندانمان هرچه که هستند از دختر و پسر بودن، به گفته پیامبر اکرم(ص)، فرزند خوب و صالح و گلى از گلهاى بهشت باشند و ماهم وسیله رسیدن رزق و پله تعالی آنها..
التماس دعا
http://nasrabad.com/
