هندسه جديد رقابت هاي سياسي در ايران

فتنه 88 را بايد مولود يک آسيب جدي در فرهنگ سياسي کشور دانست. اين اتفاق در واقع برآمده از عدم درک صحيح برخي از گروه ها و جريان هاي سياسي از مسئله انتخابات بود. دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري كه دقيقا حول رقابت هاي دوقطبي “ اصولگرا- اصول‌ستيز “ شكل گرفته بود و حوادثي كه پس از آن شكل گرفت به خوبي نمايان شد كه نمي توان آينده رقابت هاي سياسي را در همين راستا پيگيري كرد و ضرورت دارد تا بازنگري جدي اي در ساختارهاي نرم رقابت هاي سياسي در ايران صورت پذيرد . دهمين دوره از انتخابات رياست جمهوري كه اولين گام سياسي جدي نظام در دهه چهارم بود با شاخص هاي متفاوتي از قبل ظهور و بروز پيدا كرد .

اگرچه تاريخ سياسي سي ساله نظام همواره حضور گسترده مردم پاي صندوق هاي راي را در خود حفظ كرده است اما مشاركت85 در صدي در انتخابات اخير نشان از متمايزبودن اين انتخابات با ساير رخدادهاي سياسي پيشين در كشور داشت. برخي از تحليلگران و صاحب نظران سياسي بر اين باور هستند که رقابت هاي سياسي در ايران بر گسل سنت و مدرنيته جريان مي يابد و به دليل آشتي نا پذير بودن اين دو گفتمان رقابت هاي سياسي توانايي تبديل به تخاصم و تنازع را داراست. با اين حال بايد گفت که اين نوع گسل نمي تواند محمل خوبي براي برگزاري رقابت هاي سياسي باشد. چرا که انتخابات در ذات خود داراي هيجان است و اين هيجانات مي تواند به بستري براي سوء استفاده دشمنان براي پياده سازي پروژه انقلاب مخملي تبديل شود.

از اين رو بسيار ضروري است كه جامعه سياسي ايران با نوع جديدي از رقابت هاي سياسي آشنا شود . رقابت هاي سياسي كه ضمن كسب حداكثري مشاركت به پايداري و نظام مندي فرهنگ سياسي كمك كند . اما بي شك الفباي ورود به اين عرصه تغيير جايگاه اقطاب سياسي كشور است .
همان گونه كه مي دانيد مهمترين شرط پيشروي هر جريان سياسي براي ورود به رقابت هاي سياسي التزام تام به مباني آن نظام است. رقابتي كه در آن عده اي در درون نظام براي كسب قدرت و براندازي ساختارهاي بنيادين نظام سياسي به پا مي خيزند ديگر يك رقابت سالم درون سازماني نيست بلكه حيله و مكر عده اي منحرف داخلي و خارجي است كه سعي در شكستن عظمت ايران اسلامي دارند .

وجود جريان افراطي در يك سوي رقابت دليل اصلي تنازعات سياسي فعلي كشور است . امروز ما با پذيرفتن اين گروه در درون رقابت‌هاي سياسي علي رغم كاهش حقيقي آرا راه را بر ايجاد تنش و اغتشاش بازكرده ايم .

اما نهمين دوره انتخابات مجلس شوراي اسلامي را مي توان آغازي جديد در نوع رقابت هاي سياسي در کشور بدانيم. در حالي که بسياري از چهره هاي شاخص دوم خرداد به دليل مجرم شناخته شدن در فتنه 88 وارده عرصه سياسي نشده اند و سران اين جريان نيز فکرمي‌کردند که با عدم حضور آنها تنور انتخابات گرم نمي شود شاهد اوج گيري رقابت هاي سياسي درون گفتماني هستيم. اين روزها در درون گفتمان اصولگرايي شاهد تنوع هاي سليقه اي هستيم که به نظر مي رسد توانايي توليد انرژي لازم براي يک رقابت پوياي سياسي را داراست. هرچند برخي از تحليلگران مي گويند که تعدد آرا و ليست ها در جريان اصولگرايي مي تواند موجب تقسيم شدن آراي اصولگرايان شود اما در بلند مدت اين نوع از رقابت هاي سياسي مي تواند براي کشور بسيار سودمند تر باشد. مطمئنا از دل يک رقابت سالم مجلسي صالح و سالم تشکيل مي گردد.

از سوي ديگر گروه هايي نيز در درون جريان اصلاح طلبي به وجود آمده اند که در حال گذار از راديکاليسم دوم خرداد هستند و به نظر مي رسد که اين افراد نيز در آينده مي توانند زمام پايگاه هاي اجتماعي اصلاحات را دردست گيرند و به قطبي قدرتمند تبديل گردند.لذا در نهايت و به عنوان جمع بندي مي توان نهمين دوره انتخابات مجلس شوراي اسلامي را تجربه يک نوع تازه از رقابت هاي سياسي در ايران دانست. بدون شک اگر اين رقابت ها با استقبال عمومي و گسترده مردم روبه رو شود بايد گفت ما به پايان راه رقابت و تخاصم گروه هاي اصولگرا -اصول ستيز رسيده ايم و وارد هندسه جديدي از رقابت هاي سياسي شده ايم.

به قلم مجتبی حدادی