باید بمانیم تا امام تنها نماند

روضه های تنهایی

این چند خط را فقط برای معدودی از دوستان خویش می نویسم که در این غربت غریب شهر، تنهایی شب هایشان را با روضه ی غریبی مادر به انتظار صبح می نشینند. این چند خط را شب شهادت می نویسم که داستان نشود. دل نوشته و حدیث نفس نگفته باشم می خواهم روضه خوان باشم و برای اهل روضه بنویسم. خواهش می کنم جز اهل روضه نخوانند که روضه های من بدون سند است و روضه خوان بدون سند تنها بدرد اهل درد می خورد نه اهل علم.

گمان نمی کردیم تقویم بنگارد روزی را که حرم در محاصره ی اصحاب یزید باشد و بسیجیان در کناره ی میدان نظاره گر. فلسفه وجود انسان هایی به نام بسیجی این است که دیگر کربلا تکرار نشود و نقض غرض است اگر بسیجی باشد و حرم اهل بیت در امان نباشد. اما ما باید بمانیم. ما باید بمانیم تا امام تنها نماند. تا خیل سازشگران کام اش را به زهر صلحنامه تلخ نکنند تا امام بماند. ما باید در خانه ها بمانیم تا انگ تروریست نخوریم. تا کسی به خاطر ما تحریم نشود. باشد می مانیم. در شهر می مانیم تا نان تان قطع نشود. تا نظاره کنیم سوختن حرم را و فقط تماشا کنیم حقوقمان از دنیای شما را اما به قبر سوخته حضرت سکینه قسم این نرفتن قلبمان را به آتش نکشید همه هستی مان را خاکستر کرد و بر باد داد.

گفتم که دوست نمی دارم حدیث نفس کنم بیش تر خواستم روضه بخوانم از کوچه ای که تنی چند هیزم برای آتش می آوردند و طناب. عده شان کم بود اما کوچه شلوغ بود. کوچه پر از تماشاچی بود! اگر پیامبر امر به صبر نکرده بود ... اگر ...

تیغ قلمم این بار نه جناب ظریف را نشانه رفته است، نه مذاکرات ژنو را، نه دولت اعتدال را و نه ... این ها همه تبلور ما هستند تبلور ملتی که از تاریخ درس نگرفته اند پس لاجرم ناگزیر به تکرار آن اند و چه تکرار تلخی است مکررات تاریخ. نرمش برای امیری قهرمانانه است که پیش تر سوگند به ناجوانمردی حریف خورده است لیکن چون سرباز جنگیدن ندارد رخصت می دهد تا رعیت خود به نتایج مذاکره با گرگ ها ایمان بیاورند. نرمش برای ما جام زهر بود ما که می دانستیم امیرمان از دنیازدگی ما، فرزندانش را به مذاکره با سپاهیان کفر فرستاده است. مخاطب این قلم جز صاحب اش نیست. مخاطب این قلم نه آن هایی اند که در سر سودایی جز نانشان ندارند ؛ مخاطب این قلم بسیجیان روح ا... اند که از قطعنامه می گریند و ندبه می کنند و هر صباح عهد می کنند که دیگر امیر خود را تنها و غریب نخواهند گذاشت اما ...

در اوج روضه شام غربت ائمه که دل، سرگردان و حیران کوچه های تاریک مدینه را می کاوید بل هم ناله ی گروهی کوچک شود که به زمزمه ی لا اله الا الله غم غربت را به دوش خویش می کشند به یادم آمد که چه خوب شد قبر مادری در صفحات بی رنگ تاریخ گم شد ... وقتی قبر دختر مظلوم اش در محاصره ی اشقیاست و ما مدعیان نصرت و یاری و دائم الاذکار لو کنت معکم تنها در فکر قیمت پیاز و عدس و بنزینیم چه خوب شد که قبر مادرش گم شد ... شب شهادت روضه خواندن بهانه نمی خواهد اما شبی که حرم حضرت سکینه را در آتش سوختند دلم هوای روضه خوانی داشت که برایم از در سوخته روضه بخواند که بخواند در پشت در 5 مرد یا 7 مرد یا به نقلی 13 مرد آتش آوردند اما کوچه شلوغ بود. کوچه پر از تماشاچی بود ... روضه که به این جا می رسد روضه خوان طاقت ادامه دادن ندارد باقی روضه را اهل دل تاب شنیدن و روضه خوان روی گفتن ندارد فقط التماس دعا بگویم و یا علی ... از شهید گمنام مدینه التماس دعا دارم از همان دعا ها که روز های آخر برای خودش زیاد می خواند. از همان دعا ها که زود استجابت شد.

روضه خوانی در حرم می گفت حضرت امام چون صدای رزمنده ها را به شعار های کوبنده شان شنیدند می گفتند اگر 10 مرد از این ها در مدینه بودند مادر ما غریب نبود ...

حرف های برخی هایمان بوی تحجر از مسلمینی گرفته است که تصور می کردند می توانند مسلمانی کنند و دنیایشان آباد باشد حال آنکه خاکریز مقدم اسلام در کربلا فتح گردد اما کاش فراموش نکنیم که چون هویت اسلام پایکوب گردد در جوار حرم امن الهی نیز سه شبانه روز جان و مال و ناموس همه مردمان لگدمال خواهد شد.

تصاویری از تخریب حرم حضرت سکینه:

نمایی از ویرانی های داخل بارگاه

پی نوشت اول: این متن مدت ها پیش نوشته شده بود ولی به دلایلی منتشر نشد.

پی نوشت دوم: بعضی عکس ها را نمی شود نشان داد؛ مثل بعضی روضه ها که نباید خواند. هر چه کردم دلم نیامد عکس های تلخ ترِ حرم را بگذارم ولی همین قدر بگویم که عکس کودکان خردی که طناب ابولهب ها گردنشان را به سقف حرم وصله کرده بود دلم را ریش ریش کرد.

http://tanhaa.blog.ir