چرا عتاب؟

پنج­شنبه گذشته رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضاء مجلس خبرگان رهبری ضمن تشریح وظایف 12گانه مسئولین نظام در شرایط فعلی، از اوضاع فرهنگی کشور ابراز نگرانی و نارضایتی فرموده و نسبت به ادامه روند موجود به مسئولین حوزه فرهنگ هشدارهایی جدی دادند.

از 24 خرداد به این سو و در پی فضای حاکم شده بر مدیریت فرهنگی کشور، متأسفانه شرایطی در این عرصه رقم خورده که نگرانی­هایی را در میان همه دلسوزان نظام برانگیخته است، شرایطی که خاطره تلخ سال­های سیاه اصلاحات در هجمه هدف­مند به ساختارها و بنیان­های اصیل فرهنگی را تداعی می­کند، و نگرانی از احیاء مجدد جریان­های منحطی که به­واقع سهم بسیار مشهود و معتنابهی در نابسامانی­های فرهنگی امروز دارند، را دامن می­زند.

جریان­هایی که تاختن بی­مهابا به آرمان­های انقلاب و باورهای مردم به نحوی نظام­مند و هدف­دار در دستور کار ایشان قرار داشت و متأسفانه پیامدهای خسارت­بار بسیاری را برای انقلاب و نظام به همراه آورد- تکرار مکرر اقداماتی که جهت و نتیجه آن حمله به اصول و ارزش­های انقلاب بود، و نیز تغذیه مداوم فکری و هدایت مشهود عناصر این جریان از بیرون از مرزهای ایران اسلامی، کمترین تردیدی در عامدانه بودن این تلاش­ها باقی نمی­گذارد، در این خصوص به حد کفایت دلیل و مدرک ارائه شده و پرداختن مجدد به آن، موضوع و انگیزه این جستار نیست.

جریان خزنده­ای که به­مثابه اژدهایی هفت­سر در بیشتر ساحت­های فکری و فرهنگی کشور رخنه کرده، و چنان اهداف نامبارکی را به گونه­ای همه­جانبه و هماهنگ پی می­گرفت. سَری که در مطبوعات زنجیره­ای و رسانه­های مکتوب مبانی فکری غایات مورد نظر را ساخته و پرداخته می­کرد و پشتوانه معرفتی برای آن مهیا می­نمود و درواقع رسالت تئوریزه کردن آن اهداف را بر عهده داشت؛ چه خدشه در آموزه­ها و باورهای دینی، چه ایجاد تردید در اصول و آرمان­ها و انگیزه­های انقلاب، چه شکستن حرمت مقدسات، چه تابوشکنی نسبت به محرمات و ناهنجاری­های اخلاقی، چه تطهیر و مشروعیت­بخشی به دشمنان قسم­خورده اسلام و انقلاب، چه تلاش ملموس در راستای سکولاریزاسیون و ترویج اباحی­گری فرهنگی و اخلاقی، و... . و سرهای دیگری که در سایر حوزه­ها منویات و اهداف این اتاق فکر را اجرایی می­کرد و تحقق عینی می­بخشید؛ چه در حوزه رسانه که با انعکاس و بازتاب فراگیر این ایده­ها زمینه نشر و گسترش آن را فراهم می­کرد، چه در عرصه فیلم و سینما که صورتی مصور به آن می­داد، و چه در صحنه اجتماع که نمونه ملموس آن را عرضه می­کرد!

مشاهده قرینه­هایی نظیر هجمه حساب­شده به مقدسات و زیرسؤال بردن مسلمات دینی در عرصه مطبوعات- از جمله زیر سؤال بردن ولایت ائمه (علیهم­السلام) و ایجاد تردید در ولایت ایشان در حاکمیت سیاسی، و نیز حمله به حکم قرآنی قصاص-، طرح و بزرگ­داشت نویسندگان مسأله­داری نظیر صادق هدایت، احمد شاملو و غلامحسین ساعدی، اقدامات جهت­دار در حوزه ممیزی نشر و رفع توقیف ناشران بدسابقه، مسائل پیش آمده در جشنواره فیلم فجر با رویکرد تطهیر فتنه و ترویج اباحی­گری، بی­توجهی یا کم­توجهی به مقوله حجاب و عفاف و سایر هنجارهای شرعی و اجتماعی، تلاش برای احیای کانون­ها و محافل با سابقه تیره و کارنامه سیاه، عزل و نصب­های سؤال­برانگیز در حوزه فرهنگ و به­کارگیری افراد بی­اعتقاد به مبانی و آرمان­های انقلاب و درعوض دلداده به جریان دگراندیش، میدان دادن به عناصر دخیل در فتنه در مراکز تأثیرگذار فرهنگی و آموزشی، بی­مهری به نیروهای انقلابی و متعهد در حوزه فرهنگ، و... طی چند ماه گذشته، نگرانی­ از بازگشت و عرض­اندام جریان مذکور به ساحت فرهنگی کشور را افزایش داده، و واکنش­هایی را در میان نیروهای متعهد به انقلاب و نیز خیل مردم مؤمن و انقلابی سبب شده است، و هشدارهای علما و مراجع عظام، انتقاد مطبوعات و رسانه­های متعهد و بسیاری از مسئولین محترم و انقلابی را در پی داشته است.

احساس خطر نسبت به وضعیت پیش آمده عکس­العمل نمایندگان ملت را نیز به دنبال داشت و آنان را وادار ساخت مستقیماً وارد میدان شده و با ارائه کارت زرد به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نارضایتی خود را از شرایط موجود به نحوی عملی ابراز دارند، تا مگر این ابزار نظارتی مجلس به مثابه عاملی بازدارنده عمل کرده و تغییراتی اساسی را در سیاست­ها و عملکرد مسئولین فرهنگی کشور رقم بزند، اما متأسفانه بی­توجهی معنادار به این هشدارها و حتی به سخره گرفتن شیوه­های نظارتی نهادهای قانونی و اصرار مسئولین بر ادامه روندی که در پیش گرفته بودند، سبب آن شد که در نهایت مقام معظم رهبری خود به میدان آمده و از این وضعیت اعلام گله و نارضایتی نمایند.

البته بلافاصله پس از فرمایشات ایشان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به ندای رهبری لبیک گفت و عزم خود را برای نصب­العین قرار دادن منویات ایشان اعلام کرد؛ این اهتمام مسئولین و سیاست­گذاران عرصه فرهنگ به دغدغه­ها و دلمشغولی­های رهبر فرزانه انقلاب اقدامی در خور تحسین و ستایش است و امید به بهبود اوضاع فرهنگی کشور را فزونی می­بخشد، لیکن سؤال این است که چرا بعضی مواقع برخی مسئولین آنقدر نسبت به هشدارهای خیرخواهانه و مکرر بزرگان و دلسوزان بی­توجه­اند- و یا خدای ناکرده در مواردی نادر عامدانه راهی دیگرگونه می­پیمایند- که رهبری شخصاً ناگزیر از ورود به عرصه شده و به گونه­ای صریح و علنی نسبت به شرایط پیش آمده واکنش نشان داده­اند، و حتی گاه تذکرات ایشان به متصدیان آن حوزه لحنی عتاب­آلود نیز به خود گرفته است. نکته این­جاست که اگر مسئولین امر به نصایح مشفقانه و خیرخواهانه بزرگان و دلسوزان نظام ترتیب اثر می­دادند، شاید هرگز کار بدان­جا نمی­رسید که رهبر انقلاب صریحاً از حوزه تحت مدیریت ایشان اظهار ناخرسندی نمایند!

به یقین لبیک وزیر فرهنگ به این ارشاد رهبری امری تحسین­برانگیز است، لیکن هیچ چیز بیش از اقدامات مؤثر عملی نمی­تواند مؤید این لبیک لسانی باشد، و آن­چه از این پس در این عرصه از ایشان خواهیم دید ملاک و معیار این عنایت خواهد بود!

گذشته از فرهنگ و مدیریت فرهنگی، اما عرصه­های دیگری هم هست که این روزها حساسیت ویژه طیف­های مختلف جامعه و هم­چنین بسیاری از مسئولین رده بالای نظام را برانگیخته و انتقادهایی را نسبت به رویکردها و عملکردهای موجود در آن حوزه­ها مطرح ساخته است، صحنه سیاست خارجی و به خصوص نحوه تعامل دستگاه دیپلماسی با قدرت­های استکباری و نظام سلطه - به ویژه در موضوع استراژیک هسته­ای- علاوه بر توجه مردم و نخبگان، پیش و بیش از همه دغدغه مقام معظم رهبری بوده و تذکرات ایشان را بارها و بارها به خود معطوف ساخته است؛ ایشان طی ماه­های اخیر به طور مستمر بر ژرف­نگری و احتیاط معقولانه در مواجهه با دشمن و عدم اعتماد به لبخند دشمن و عنایت همیشگی به ماهیت دشمن و علل اصلی دشمنی­های دشمن تأکید داشته­اند و مسئولین را از اعتماد و خوش­بینی مفرط نسبت به دشمنان قسم­خورده نظام و انقلاب حذر داده­اند، با وجود این تکرر این هشدارها علاوه بر آن­که جنبه تذکار و یادآوری دارد و به این منظور است که همواره مورد عنایت مسئولین عرصه سیاست خارجی واقع گردد، می­تواند حاکی از آن باشد که این تذکرات از جانب مسئولین امر چندان که بایسته و شایسته است جدی گرفته نشده، و ظاهراً بی­توجهی­های آنان سبب تکرار چندین­باره این هشدارها شده است!

پس آیا بهتر نیست پیش از آنکه مجددا شاهد موضع­گیری صریح و احیاناً عتاب­آلود رهبری در این موضوع نیز باشیم، مسئولین محترم به عوض بدبینی و بی­توجهی به هشدارهای ناصحانه دلسوزان، اندکی واقع­بینانه­تر به اوضاع موجود و اطرافیان خویش و انتقادهای سازنده نظر داشته باشند، و سپس با بهره­گیری از پتانسیل عظیم حمایت­های بی­شائبه رهبری، و سیل انبوه ملت پا به رکاب و انقلابی به هماوردی دشمنان انقلاب رفته و در این عرصه از رویاروئی نظام اسلامی و نظام سلطه پیروزی و چیرگی دوباره­ای را برای نظام اسلامی در برابر دشمنان دیرینه­اش رقم بزنند.

­که به فرموده سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (علیه­السلام) مؤمن بد نمی­کند، و عذر نمی­خواهد.

منتشر شده در روزنامه کیهان