تأملی بر حول شایعات هیأت ساماندهی‌ صنوف‌ سینما و هیأت‌ امنای‌ سازمان‌ سینمایی چه کسانی از آب گل‌ آلود سینما ماهی می‌گیرند؟

اتفاق‌هایی که طی این روزها برای خانه‌ی سینما به عنوان یک نهاد صنفی رخ داد و به دنبال آن معرفی گروهی برای ساماندهی امور صنفی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیز پس از آن انتشار شایعه‌ای مبنی بر حضور حامیان سران فتنه در هیأت امنای سازمان سینمایی کشور برگذشته از متن این وقایع و حواشی اطراف آن، گویای یک نکته‌ی غیر قابل تردید است و آن این که گروهی که به ظاهر منافع خود را در غبارآلودگی فضای هنری کشور به ویژه در عرصه‌ی سینما ردیابی می‌کنند، قصد گرفتن ماهی از آب گل آلودی را دارند که خود در ایجاد آلودگی‌اش نقش مؤثری داشته‌اند.

 این گروه حتی موضوع را تا بدین جا فرو کشانده‌اند که مسأله‌ای مثل توزیع بلیط‌های صنوف مختلف برای حضور در جشنواره‌ی فیلم فجر را هم وارد بحث کرده‌اند و از دبیر جشنواره خواسته‌اند که اقدام در این زمینه را به هیأت ساماندهی امور نسپارد و خود در این باره اقدام کند!
چنین رفتاری گویای یک نکته‌ی مهم و حساس است و البته جالب؛ و آن این که طرفداران خانه‌ی سینما تلاش می‌کنند با هوچی‌گری و نوعی شارلاتانیزم خبری،بر هر اقدامی که حتی بویی از صحه گذاری بر انحلال خانه‌ی سینما داشته باشد، تأثیر منفی گذارند و در انجام آن اخلال ایجاد کنند. گرچه این نکته را نباید نادیده گرفت که به نظر می‌رسد، تعیین هیأت ساماندهی امور صنوف، صرفاً اقدامی در جهت معطل نماندن کارها و رتق و فتق امور باشد و اساساً ربطی به موضوع انحلال خانه‌ی سینما و انجام زمینه‌سازی‌های تکمیلی برای فرآیند پردامنه‌ی آن نداشته باشد و این هرزه درایی‌ها صرفاً ادامه‌ی یک بازی بی فرجام، در غبار آلودگی این روزهای سینمای ایران و خانه‌ی سینما به عنوان نهادی است که قرار بوده کار صنفی کند و نه سیاسی و گروهی، که البته به سرانجامی که طراحان و حامیان سیاسی کارش اندیشیده‌اند، نخواهد رسید.

هر عقل سلیم و هر وجدان منصفی می‌پذیرد که در زمان انحلال یک نهاد و مجمع، بایستی کارهای محوله بر عهده‌ی آن را به یک نهاد انتقالی یا گروهی درخور واگذار کرد تا کارهای ضروری و فوریتی بر زمین نماند و هر طور شده، انجام پذیرد و هیأت ساماندهی امور صنفی هم قاعدتاً بر همین مبنا و اساس شکل گرفته است. البته ناگفته نماند که در این میان و با این نوع موضع‌گیری‌ها یک مسأله‌ی دیگر نیز روشن می‌شود و آن این که گروهی در حاشیه‌ی سینمای ایران و در سایه‌ی سیاسی کاری‌های خانه‌ی سینما حضور دارند که تا زمانی که پای سلایق و علایق شخصی و منافع گروهی‌شان در میان باشد، هیچ چیز دیگری برایشان کوچک‌ترین اهمیتی ندارد و عمق وخامت این وضعیت به حدی است که حاضرند هنر سینمای کشور و اکنون و آینده‌ی آن را هم به مسلخ ببرند و از هیچ رفتار و گفتاری هم ابا ندارند و دریغ نمی‌ورزند؛ حتی اگر مسأله‌ای در حد توزیع بلیط‌های جشنواره‌ی فیلم فجر بین صنوف مختلف سینمایی باشد!
افزون بر تمامی این‌ها باید این نکته را هم اضافه کنیم که این گروه و همراهانش، از هر موقعیتی برای بحران آفرینی و چوب گذاشتن لای چرخ کارهای عادی و طبیعی سوء استفاده می‌کنند و تلاش می‌نمایند از هر آب گل آلودی ماهی دلخواهشان را بگیرند! هر چند این ماهی‌گیری فرصت طلبانه و جاه طلبانه، به هدم و نابودی سینمای کشور منتهی شود که می‌توان گفت تا حدی هم شده است؛ تا حد قابل توجهی!

مسأله‌ی دیگری که این روزها به عنوان شایعه از سوی رسانه‌هایی خاص، دنبال می‌شود؛ بحث عضویت حامیان سران فتنه در هیأت امنای سازمان سینمایی کشور است. خبری که با اولین مواجهه، برای هر اهل نظری، تعجب آور، خیره کننده و شوکه کننده بود که البته بعید نیست دنباله‌ای باشد بر همان جو سازی‌هایی که نمونه‌ی دیگری از آن را در اول این نوشتار مورد توجه و اشاره قرار دادیم.
 به طور معمول در چنین موقعیتی، مجموعه‌ای از این غبار آفرینی‌های رسانه‌ای، حول و حوش موضوع اصلی شکل می‌گیرد تا کنترل اوضاع برای مسؤولین امر، سخت شود و مهار فضا برای آن‌ها غیر ممکن گردد. شاید در چنین موقعیتی هیچ چیز بهتر و مفیدتر از اطلاع رسانی صحیح و سریع از سوی مسؤولین امر نباشد که در این مورد خاص هم همین انتظار از آن‌ها می‌رود تا بیش از این، فضا برای تنش آفرینان این عرصه فراهم نگردد و به افکار عمومی هم پاسخی قانع کننده و شفاف داده شود. چیزی که بی‌هیچ تردیدی، از ابتدایی‌ترین و اساسی‌ترین حقوق مردم است.

محمد قمی-برهان