معیارهایی برای انتخاب بهتر

وضعیت اقتصادی روز كشور به گونه ایست كه یك سری راه حل های بدیهی و مشخص برای سامان دادن به اقتصاد به ذهن هر كسی كه اندكی اقتصاد بداند، می رسد. تنظیم بازار، تنظیم ارزش پول ملی، رونق دادن به واحدهای تولیدی، كنترل تورم و مانند آن، از جمله راه حل های بدیهی است كه همه نامزدها با ادبیات های متفاوت به آن اشاره كرده اند.

اینكه یك نامزد انتخاباتی باید یك برنامه خوب داشته باشد، یك معیار اساسی برای انتخاب است. ولی باید در سنجش این معیار، دقت كنیم به اینكه برای چه موضوعاتی باید برنامه داشت. آیا برنامه داشتن برای مقوله ای كه اساسا یك و تنها یك اقدام می شود درباره آن انجام داد، همان معیاری است كه ما به دنبال آن هستیم؟!

من نمی دانم كه ایراد از كارشناسان و پیشكسوتان صدا و سیماست یا نخبگانی كه به صدا و سیما مشاوره داده اند؛ كه چه پرسشی از نامزدها بپرسند. وقتی پرسش ها تا این اندازه سطحی باشد كه تا امروز در برنامه های تبلیغاتی صدا و سیما و در اولین مناظره دیدیم، جواب ها هم كلی و سطحی خواهد بود؛ وقتی هم كه پرسش ها از یك سری موضوعات اساسی تهی باشند، جواب ها هم از همان موضوعات تهی خواهند بود. بنابراین، عیب و هنر هیچ كس در شناسایی مشكلات و راه حل ها و برنامه ریزی عیان نمی شود.

بد نیست به یكی از موضوعاتی كه تا امروز از آن غفلت شده اشاره كنم. همه نخبگان كشور می دانند كه یك شكاف عمیقی بین دانشگاه و صنعت و كشاورزی و حاكمیت وجود دارد. چه برنامه ای برای پر كردن این شكاف ریخته شده است؟ مگر همین شكاف، ریشه بیشتر مشكلات ما نیست؟! مگر كم دیده ایم مدیران و مجریان و صنعتگران و كشاورزان، و در مقابل ایشان، كارشناسان و دانشمندان و اساتید دانشگاهی كه می گویند ما حرف یكدیگر را نمی فهمیم؟! چه كسی تا امروز در تبلیغاتش به این موضوع اشاره كرده و یك راهبرد یا یك برنامه برای پر كردن این شكاف مطرح كرده است؟! پس نخبگان چه می كنند؟! جنبش دانشجویی چه می كند؟! همان پرسشی كه عموم مردم می پرسند -كه مثلا می گویند تورم بالاست؛ شما با تورم چه می كنید- نخبگان هم باید همان پرسش را بپرسند و بس؟! دست مریضاد!

كشور ما امروز در زمینه های گوناگون دانش و فناوری پیشرفت های چشمگیر داشته است. همه نخبگان هم بر این عقیده هستند كه ساختارها و ساز و كارهای موجود در كشور، باید بازنگری شوند تا این پیشرفت تسریع شود و به پایداری برسد و اثربخش شود. برنامه نامزدها برای تسریع و تثبیت رشد كشور در دانش و فناوری چیست؟! نخبگان كشور در تصمیم سازی و تصمیم گیری دولت آینده چه نقشی خواهند داشت؟ دولت چگونه خودش را با این پیشرفت ها تنظیم می كند؟

مگر دانشگاه نباید كارخانه آدم سازی باشد؟! مگر دانشگاه نباید مبدأ همه تحولات باشد؟! مگر دانشگاه نباید موتور محرك جامعه باشد؟! مگر دانشگاه نباید به معنای واقعی كلمه اسلامی باشد؟! مگر دانشگاه نباید در وحدت با حوزه باشد؟! نامزدها چه برنامه ای برای رساندن دانشگاه به جایگاه حقیقی خودش دارند؟ مگر رسیدن به چشم انداز 20 ساله، مگر رسیدن به آرمان های انقلاب اسلامی، بدون رسیدن به این اهداف امكان پذیر است؟!

متأسفانه من فكر می كنم معیارهای ما كمی سطحی شده اند. عناوین معیارها، عناوین خوبی هستند؛ ولی ما در سنجش این معیارها، سطحی نگاه می كنیم. ما باید ریشه ای تر به موضوعات نگاه كنیم.

http://bloodmoney.mihanblog.com