با خودروسازی كشور چه كنیم؟!

چون من در یكی از زیرمجموعه های یكی از خودروسازی های كشور كار می كنم، دوستان و آشنایان درباره بالا و پایین شدن قیمت ماشین از من زیاد سوال می كنند و در نهایت بحث به علت ها و ریشه های این افزایش قیمت ها و این كاهش تولید (بخوانید توقف تولید) می كشد. من معتقدم یك سلسله تصمیمات اشتباه از ابتدای انقلاب اسلامی در درون و بیرون صنایع خودروسازی كشور گرفته شده كه باعث رسیدن به چنین وضعیتی شده است. چون توضیحش خارج از حوصله است، من با یك راهكار سعی می كنم خیال خودم و خواننده را راحت كنم.

فكر می كنم تنها راه حلی كه وجود دارد این است كه تمام حمایت ها از صنعت خودروسازی كشور برداشته شود تا این صنعت ورشكسته شود. بعد بخش خصوصی (بخوانید سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران!) بیاید و ته مانده خودروسازی كشور را بخرد و با جذب سرمایه خارجی و انتقال تكنولوژی های جدید از كشورهای موفق در زمینه خودروسازی، خودروهای به روز جهانی تولید كند.

ما در صنایع نظامی نشان دادیم كه اگر بتوانیم فرایند انتقال تكنولوژی و مهندسی معكوس را به خوبی انجام دهیم، و البته برایش خرج هم بكنیم و زمان صرف كنیم، قادر خواهیم بود در مدت زمان قابل قبولی به تراز برتر جهانی برسیم. پس، باید یك لگد محكم به داخلی سازی این خودروهای قدیمی بزنیم و با خصوصی كردن خودروسازی كشور و جذب سرمایه های خارجی از كمپانی های علاقمند همچون كمپانی های ژاپنی و كره ای، وارد بازار روز جهانی شویم. مهم نیست كه خودرویی كه در كشور ما تولید می شود چند درصد ملی است. مهم این است كه اشتغال ایجاد شده است و سرمایه خارجی جذب شده است و خودرویی به روز و جهانی تولید و صادر می شود كه برای كشور درآمد چشمگیری دارد و وابستگی ما را به نفت كاهش می دهد.

به نظر من، این به معنای تولید ملی و حمایت از كار و سرمایه ایرانی نزدیك تر است تا ادامه دادن به این وضعیتی كه امروز خودروسازی ما دارد. ادامه دادن به این وضعیت یعنی چیزی شبیه به كار آن بنده خدایی كه افتاد توی جوب آب و برای اینكه ضایع نشود، توی جوب سینه خیز به راهش ادامه داد!

http://bloodmoney.mihanblog.com