بررسی انتخابات ریاست جمهوری 2012 آمریکا آیا اوباما بار دیگر به قدرت خواهد رسید؟

در ایالات متحده‌ی آمریکا انتخابات بیش از آن که در میان احزاب مختلف جریان داشته باشد، میان رقبای داخل یک حزب صورت می‌گیرد و تنها در آخرین مرحله و چند هفته مانده به برپایی انتخابات عمومی، نامزدهای احزاب رو در روی یک‌دیگر قرار می‌گیرند. هر فردی که قصد داشته باشد در انتخابات شرکت کند، ابتدا باید در سلسله مراتب حزب خود به پیروزی دست یابد. هر یک از نامزدها باید در انتخابات مقدماتی در سطح ایالتی به پیروزی دست یابند و رقبای خود را از صحنه خارج کنند. آنان در این مسیر طولانی بیش از هر عاملی به توان مالی نیاز دارند تا بتوانند هزینه‌های تبلیغاتی پرخرج خود را پرداخت نمایند. در نتیجه برای پیروزی در انتخابات، کسب حمایت گروه‌های ذی نفوذ و محافل مالی- اقتصادی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.

در سطح دولت فدرال، رییس جمهور از راه یک سیستم دو مرحله‌ای انتخابات می‌شود. از یک سو توسط مردم و از سوی دیگر توسط هیأت‌های انتخابی موسوم به «الکترالکالج» برای 4 سال برگزیده می‌شود. مردم هر ایالت در نظام انتخاباتی آمریکا به صورت جداگانه و مستقل از ایالت‌های دیگر، همزمان در روز انتخابات نمایندگان کنگره‌ی سنا،افرادی موسوم به الکترال کالج را انتخاب می‌کنند. تعداد الکترال کالج هر ایالت برابر با تعداد نمایندگان آن ایالت در کنگره‌ی فدرال به اضافه‌ی دو (که همان تعداد نماینده‌ی سنای هر ایالت در سنای فدرال است) می‌باشد. تعداد الکترال کالج‌ها، 538 نفر در کل کشور هستند که برای کسب ریاست جمهوری باید 270الکترال کالج کسب شود.

 

طبق یک سنت دیرینه در هر ایالت به صورت جداگانه براساس این که کدام نامزد آرای بیشتری به دست آورده (صرف نظر از میزان اختلاف در تعداد آرای مردمی مربوط به هر ایالت) همه‌ی الکترال کالج‌های هر ایالت به فرد پیروز اختصاص داده می‌شود. به همین دلیل ممکن است فردی با الکترال کالج‌های بیش‌تر و آرای مردمی کم‌تر به پیروزی دست یابد، در حالی که رقیب وی، رأی مردمی بیش‌تری به دست آورده باشد. تا کنون چندین بار رؤسای جمهور منتخب بدون آن که 50 درصد آرای مردمی را به دست آورده باشند، تنها با اتکا به کسب حداقل 270 رأی انتخاباتی وارد کاخ سفید شده‌اند. نظیر آنچه در سال 2000م. در زمان رودررویی «جورج بوش» و «ال گور» رخ داده بود. ال گور نامزد حزب دموکرات، از شمار آرای عمومی بیش‌تری برخوردار شد ولی جورج بوش آرای الکترال کالج را کسب کرد و به ریاست جمهوری رسید.
 
فضای انتخابات 2012 میلادی

در حالی ­که «اوباما» در مبارزه‌های انتخاباتی سال 2008م. با شعار «تغییر» به ریاست جمهوری رسید؛ اما این بار باید از خود در برابر اتهام‌هایی دفاع کند که وی را مسبب اوضاع اقتصادی نابسامان آمریکا، شکست سیاست خارجی ایالات متحده در برابر جمهوری اسلامی و انقلاب‌های کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا و تضعیف جایگاه آمریکا و اسراییل در این منطقه می­داند. از چند ماه پیش که کاندیداهای جمهوری‌خواه مشغول رقابت برای تعیین نامزد نهایی برای رقابت با باراک اوباما هستند و به شهرهای مختلف آمریکا سفر می‌کنند، جامعه‌ی آمریکا و طرفداران جنبش اشغال وال استریت[1] نیز برای رساندن صدای اعتراض خود در محل برگزاری مناظره‌های جمهوری‌خواهان جمع می‌شوند.

حایز اهمیت است که هر چند اعتراض‌های وال استریت در زمان دولت باراک اوباما آغاز گردید، اما در واقع میراث بحران اقتصادی ناشی از سیاست‌های جمهوری‌خواهان است. در واقع رویکردهای امپریالیستی که از شاخصه‌های نظام سرمایه­داری است، بیش از آن که از سوی دموکرات­ها دنبال شود، از سوی جمهوری‌خواهان پیگیری می‌شود. کارتل­های نفتی و کارخانه‌های بزرگ تسلیحاتی عمدتاً در اختیار و انحصار جمهوری‌خواهان است و طبیعتاً مردم تمامی مسایل و مشکلات را از دید اوباما نمی‌بینند. اما در این بین، بی‌تردید مردم عملکرد ضعیف دولت اوباما را نیز مد نظر داشته و این مسأله از عوامل تعیین کننده در نتیجه‌ی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می­باشد و چه بسا دموکرات­ها در آن زمان قربانی خشم مردم شوند. وضعیت اوباما از این لحاظ مشابه انتخابات ریاست جمهوری سال 1992م. می‌باشد. «بوش» پدر در نوامبر 1992م. از «بیل کلینتون» شکست خورد و بسیاری از ناظران این شکست را به اوضاع نامناسب اقتصادی آمریکا در آن زمان نسبت می‌دهند.

از عوامل تعیین کننده‌ی دیگر در پیروزی احتمالی انتخابات توسط اوباما، بررسی کارنامه‌ی او در زمینه‌ی سیاست خارجی می‌باشد. اوباما که با شعار تغییر به پست ریاست جمهوری آمریکا دست یافت، مدعی بود که تغییراتی در سیاست خارجی آمریکا انجام داده و حل مسأله‌ی هسته‌ای ایران از اولویت­های وی خواهد بود. اما اکنون که دوره‌ی اول ریاست جمهوری اوباما در حال اتمام است، جمهوری اسلامی نه تنها در برابر فشار دولت مردان آمریکایی برای توقف فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای کوتاه نیامده بلکه در برنامه‌ی هسته‌ای خود به پیشرفت‌های مهمی دست یافته است.

 

در چنین شرایطی، اوباما که قافیه‌ی سیاست را باخته در چند ماه اخیر ضمن تهدید ایران به شروع عملیات نظامی، به شدت در پی این است که ضمن ایجاد اجماع در جامعه‌ی بین‌المللی تحریم‌های شدیدتری را برضد نظام جمهوری اسلامی وضع نماید تا به گمان خود پاسخ درخوری برای توجیه شکست‌هایش در رویارویی با جمهوری اسلامی داشته باشد. بدون شک یکی دیگر از ضربه‌هایی که سیاست خارجی اوباما در جریان بهار اسلامی در خاورمیانه و شمال آفریقا متقبل شد، سرنگونی نظام‌های طرفدار غرب بود که مهم‌ترین آن‌ها سرنگونی «مبارک» در مصر می‌باشد. مصر در دوره‌ی حسنی مبارک جایگاه مهمی در سیاست خاورمیانه‌ای آمریکا داشت و با سیاست‌ها و رفتارهای خود، در راستای منافع آمریکا و اسراییل در منطقه حرکت می‌کرد. روابطی متعادل و با ثبات با اسراییل، رویارویی با گروه‌های مقاومت فلسطینی، لبنانی و تقابل با بازیگران ضد غربی مانند جمهوری اسلامی ایران، از جمله رفتارهای مصر بود که آن را به بازیگری مهم برای آمریکا مبدل ساخته بود.

امروز واشنگتن تلاش می‏‏ کند تا با حمایت از شکل‏ گیری دولت‏‏ های سکولار، لیبرال و غیرهویت‏‏ گرا، از انتقال قدرت به عناصری که در تعارض آشکار با اهداف و منافع آمریکا در منطقه قرار دارند، جلوگیری کند. آمریکا به دنبال حفظ رژیم های محافظه کار (بحرین، عربستان و یمن) برای تداوم صدور انرژی از خاورمیانه و تأمین منافع اسراییل می‌باشد که با خیزش مردم منطقه‌ی خاورمیانه، به شدت این ایده ‌ی دولتمردان آمریکایی به چالش کشیده شده است. خروج نیروهای نظامی آمریکایی از عراق نیز حاکی از تلاش اوباما می‌باشد تا شرایط قابل قبولی را برای مبارزه های انتخاباتی دور دوم ریاست جمهوری خود فراهم سازد که یکی از مهم ترین آن ها عمل به وعده های انتخابات ‌اش است. در واقع وی تلاش می‌کند تا به عنوان رییس جمهوری خوش قول، اعتبار لازم را برای دور بعدی انتخابات کسب کند. جعلی بودن ادعای مبارزه با تروریسم، افزایش سرسام آور هزینه‌ ها و آمار تلفات منجر به این شد که افکار عمومی آمریکا به شدت خواهان خروج سربازان آمریکایی از عراق و افغانستان باشند.

چه کسانی با اوباما رقابت می‌کنند؟

در ایالات متحده دو حزب سیاسی «دموکرات» و «جمهوری‌خواه» وجود دارد و حزب سوم نیز حزب «آزادی‌خواه» می‌باشد که تأثیرگذاری چندانی در عرصه‌ی سیاسی و انتخاباتی ندارد. کاندیدای حزب آزادی‌خواه در این دوره از رقابت‌ها، «گری جانسون»[2]می‌باشد. وی‌ متولد ژانویه‌ی 1953م. فرماندار سابق «نیومکزیکو» (2003-1995م.) می‌باشد که به عنوان کاندیدای حزب آزادی‌خواه وارد رقابت‌های انتخابات ریاست‌ جمهوری آمریکا شده است.

 

جانسون پیش از این عضو حزب جمهوری‌خواه بوده است اما به ظاهر مقام‌های این حزب اجازه‌ی شرکت او در رقابت‌های انتخاباتی درون حزبی را نداده‌اند و وی تصمیم گرفته است تا از این حزب خارج شود. اما با این وجود، رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا روند بسیار پرهزینه و دشواری دارد و از همان سال‌های ابتدایی تنظیم قانون اساسی این کشور ساختار آمریکا به عنوان یک ساختار دو حزبی تعریف شده است و قدرت اصلی در دست احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه است و معمولاً کم‌تر کسی از حزب سوم می‌تواند وارد این رقابت‌ها شود و یا حتی پس از ورود، به مراحل بالاتر این رقابت‌ها برسد.حزب آزادی‌خواه در آمریکا همان اعتقادهای جمهوری‌خواهان را دارند ولی در کنار این اعتقادها به شدت مخالف سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌ی دولت‌ها در آمریکا هستند. آن‌ها هم‌چنین به آزادی‌های فردی، خصوصی سازی و سرمایه‌داری بازار آزاد معتقد می‌باشند. کارشناسان بر این باورند که نماینده‌ی حزب سوم در آمریکا معمولاً هیچ شانسی برای پیروزی در رقابت‌های ریاست‌ جمهوری ندارد اما در این انتخابات می‌تواند به شکست آرای‌ جمهوری‌خواهان کمک نماید.

حزب جمهوری‌خواه

در حال حاضر جمهوری‌خواهان مشغول انتخاب نماینده‌ی خود برای رقابت با باراک اوباما می‌باشند و 6 نماینده را بدین منظور معرفی کرده‌اند که تا به حال مناظره‌های متعددی داشته‌اند. 6 کاندیدای انتخابات درون حزبی جمهوری‌خواهان به شدت به دنبال جلب حمایت لابی یهود می‌باشند و در بین این 6 کاندیدا، 5 نفر از آن‌ها سیاست خارجی آمریکا به خصوص در مورد ایران را چنین تعریف می‌کنند: «جنگ، تحریم، ترور دانشمندان، خراب کاری در ایران» و تنها یک نماینده درست برعکس همه می‌گوید: «سیاست آمریکا در مقابل ایران باید مذاکره باشد و در مقابل تمام کشورهای دنیا، رفتار آمریکا باید بر اساس احترام متقابل و تجارت با منافع متقابل باشد.» نام این نماینده «ران پال» است. شبکه‌های خبری که از نظر خط مشی سیاسی به نومحافظه کاران و نمایندگان تندرو نزدیک‌تر هستند از هر فرصتی در کوچک جلوه دادن ران پال استفاده می­کنند.

 

مقایسه‌ی نظرسنجی‌های مختلف در مورد احتمال موفقیت کاندیداهای جمهوری‌خواه در انتخابات درون حزبی 

 

میت رامنی

«ویلارد میت رامنی»[3] متولد سال 1947م. می‌باشد که از سال 2003 تا 2007 میلادی فرماندار ایالت «ماساچوست» بوده است. او در سال 2008م. کاندیدای ریاست جمهوری شد که البته در نهایت مورد اقبال واقع نشد و سرانجام «جان مک کین» کاندیدای حزب جمهوری‌خواه شد. پدرش «جورج دبلیو رامنی»، فرماندار ایالت «میشیگان» و از سیاستمداران کهنه کار آمریکایی بود. رامنی در ایالت میشیگان بزرگ شد، در رشته‌ی بازرگانی تحصیل و دکترایش را در این رشته از دانشگاه «هاروارد» دریافت کرد. او در انتخابات «سنا» در سال 1994م. از ایالت ماساچوست کاندیدا شد اما رقابت را به «ادوارد کندی» باخت. در سال 2002م. در انتخابات فرمانداری در ماساچوست پیروز شد ولی در سال 2006م. دیگر کاندیدای این پست نشد.

رامنی در طول این سال‌ها، شیوه‌ای محافظه کارانه داشته و با افزایش سن، بر محافظه‌کاری‌اش افزوده شده است. به عنوان مثال او زمانی از طرفداران سقط جنین بود، ولی پس از چند سال نظرش را تغییر داد و به صورت تلویحی با این امر مخالفت کرد. هم‌چنین زمانی از طرفداران حقوق همجنس‌گرایان بود، ولی این موضع‌اش به تدریج تعدیل شد و از برخی مواضع گذشته‌اش در این باره کوتاه آمد. به طور کلی میت رامنی سیاستمداری است که خود را با شرایط اجتماعی سیاسی تطبیق می‌دهد و به جای آن که روی مواضعی خاص پافشاری کند، اهل تغییر است و نظرش را هر جا حس کرد به نفعش است، تغییر می‌دهد. از این نظر برخی او را به فرصت‌طلبی و نداشتن مرام سیاسی مستحکم متهم می‌کنند. در مورد مذهب رامنی بحث‌های شدیدی در میان طرفداران و مخالفانش درگرفته ‌است. رامنی از پیروان آیین «مورمون» است که کانون آن در ایالات «یوتا» در آمریکا ولی مرکزیت آن از جمله در تپه‌ای در اورشلیم است و آن‌ها به یهودیان و اسراییل بسیار وفادار هستند.[4]

در شرایطی که بسیاری از مردم آمریکا با معضل بیکاری مواجه هستند، رامنی با شعار اشتغال‌زایی در صدد است تا حمایت مردم کشورش را جلب کند و در مبارزه‌های انتخاباتی خود تأکید کرده است: «اوباما در داخل هم شکست خورده، چون ما ٢5 میلیون بیکار داریم. البته اوضاع اندکی بهتر شده، اما واقعیت این است که ربطی به اقدام‌های رییس جمهور ندارد.» او مدعی شده که آمریکا به رییس جمهوری نیاز دارد که بخش خصوصی اقتصاد را بهتر از دولت کنونی درک کند (رامنی در بخش خصوصی، تاجر بسیار موفقی بوده است).

در حوزه‌ی روابط بین‌الملل به نظر می‌رسد، میت رامنی به شدت به دنبال ایجاد یک جهان تک قطبی با محوریت آمریکا می‌باشد. او در یکی از سخنرانی‌های خود آشکارا می‌گوید: «ما سرور جهانیم، خداوند این کشور (آمریکا) را پدید نیاورده که ملت آن دنباله‌رو باشند و سرنوشت آمریکا نباید مبدل شدن به یکی از چند قدرت مشابه باشد بلکه آمریکا باید پیشاهنگ و پیشگام دنیا بماند.» وی در ادامه می‌افزاید: «این قرن باید قرن آمریکا باشد. در چنین سده‌ای، ایالات متحده باید قوی‌ترین اقتصاد و ارتش دنیا را داشته باشد. در قرن آمریکا، ایالات متحده دنیای آزاد را هدایت می‌کند و دنیای آزاد، هدایت دیگر جهان را بر عهده دارد.» رامنی هم‌چنین وعده داده است که پس از ورود به کاخ سفید، ساخت کشتی‌های نظامی بیش‌تر و گسترش سپر موشکی آمریکا را در دستور کار خود قرار خواهد داد.

رامنی در اظهارنظرهایی مداخله جویانه مدعی شده است که اوباما نه تنها در مسایل داخلی آمریکا بلکه حتی در مقابل ایران که به گفته‌ی وی بزرگ‌ترین خطر برای ایالات متحده محسوب می‌شود نیزناموفق بوده و باید تحریم‌های شدیدتری برضد ایران وضع کند. هم‌چنین میت رامنی در یک مناظره‌ی تلویزیونی تنها چند روز پس از انتشار گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره‌ی برنامه‌ی هسته‌ای ایران، در ادامه‌ی رویکرد خصمانه‌ی خود بیان کرده است که در صورت پیروزی در انتخابات برای توقف برنامه‌ی هسته‌ای ایران هر اقدامی (حتی حمله‌ی نظامی) را ممکن است، انتخاب نماید.

«مایکل هایدن»[5] یکی از مشاوران رامنی نیز در مصاحبه با شبکه‌ی خبری «نیوز مکس» مدعی شد که ایران در سال 2012م. به بزرگ‌ترین تهدید موجود در جهان بدل خواهد شد. هایدن در ادامه می‌افزاید ایران در یک مسیر سخت برای توسعه‌ی توان هسته‌ای خوداست و زمان آن فرا رسیده تا جامعه‌ی بین الملل در برابر این کشور متحد شوند. رامنی هم‌چنین وعده داده است که در صورت پیروزی، کمک‌های نظامی آمریکا به اسراییل را افزایش خواهد داد و اسراییل را که هم‌پیمان مهم آمریکاست در مواقع نیاز تنها نخواهد گذاشت. او ضمن تأکید بر تقویت مناسبات با اسراییل گفته است که آمریکا به یک رییس جمهور قوی‌تر و دنیا به یک آمریکای قوی‌تر و اسراییل به مناسباتی مستحکم‌تر و به دور از تردید با آمریکا نیاز دارد و تنها «هنگامی که آمریکا قوی‌تر باشد، دنیا جای مطمئن‌تری است.»

میت رامنی هم‌چنین از ترکیه که در دو سال اخیر به سوی وخیم کردن مناسبات با اسراییل گام برداشته و نیز از مصر که پس از سرنگونی حکومت حسنی مبارک سخت‌گیری‌های بسیاری در قبال مناسبات با اسراییل تعیین کرده، ابراز ناخرسندی کرد و گفت در صورت رسیدن به مقام ریاست جمهوری آمریکا، سیاست‌هایی در پیش می‌گیرد که دولت‌های مصر و ترکیه را به بهبود مناسبات با اسراییل وادار سازد و تأکید کرده است «مصر و ترکیه از راه منزوی کردن اسراییل نخواهند توانست منافع خود را تأمین کنند.»

رامنی هم‌چنین باراک اوباما، رییس جمهوری کنونی آمریکا را عامل ناکامی مذاکره‌های صلح اسراییل و فلسطینی‌ها معرفی کرده و اظهار داشته است اوباما پیش‌شرط‌های جدیدی تعیین کرد که فلسطینی‌ها را به دور شدن از مسیر مذاکره‌ها تشویق نمود و اسراییل را برای دادن امتیازها به فلسطینی‌ها زیر فشار گذاشت. وی گفت: «آمریکا به رییس جمهوری نیاز دارد که تنها براساس وزیدن جهت باد دوست اسراییل نباشد ... از اسراییل مشروعیت‌زدایی نکند و قاطعانه بگوید که موجودیت اسراییل به عنوان یک کشور یهودی قابل بحث نیست.»

رامنی، در سخنرانی خود بعد از اعلام نتایج «نیوهمپشایر»، اوباما را متهم کرد که می‌خواهد سیستم سرمایه‌داری آمریکا را به نوعی سوسیالیسم اروپایی تبدیل نماید. رامنی هم‌چنین بیان نمود که اوباما به جای حمایت از اسراییل، از آن کشور انتقاد می‌کند و گفت که او اگر رییس جمهور شود از کشورهای دوست آمریکا حمایت خواهد کرد. وی توانسته است حمایت رسمی سناتور «جان مک کین» کاندیدای پیشین ریاست جمهوری را جلب کند. او تیمی متشکل از دیپلمات‌ها و مقام‌های ارشد امنیتی دولت سابق آمریکا را برای کارزار انتخاباتی خود برگزیده است. در میان 23 مشاور ویژه‌ی وی، نام‌هایی هم‌چون «مایکل چرتاف»[6] (وزیر امنیت داخلی سابق)، «اریک ادلمن»[7](دیپلمات کهنه‌کار و دستیار دیک چنی)، «الیوت کوهن» (مشاور کاندولیزا رایس)، «مایکل هایدن» (رییس پیشین سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا)، «کوفر بلک»[8] (رییس اسبق بخش عملیاتی سیا)، «رابرت کیگن»[9] (کارشناس مؤسسه‌ی تحقیقاتی بروکینگز)، «الیوت کوهن»[10] (مدیر برنامه‌ی مطالعات استراتژیک در دانشگاه «جان هاپکینز» و مشاور وزیر امور خارجه‌ی ایالات متحده) و «جان دانیلویچ»[11] (سفیر آمریکا در برزیل و کاستاریکا) دیده می‌شود.

 

مقایسه‌ی نظرسنجی‌های مختلف در مورد احتمال برنده شدن اوباما (دموکرات‌ها) یا رامنی (در صورت انتخاب به عنوان کاندیدای نهایی جمهوری‌خواهان)

 

 

ران پال

«ران پال»[12] (متولد 1935م. پنسیلوانیا) نماینده‌ی 13 دوره‌ی کنگره‌ی آمریکا از ایالت «تگزاس» و نامزد پیشین ریاست جمهوری آمریکا در سال‌های 1988 و 2008م. و نیز نامزد فعلی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2012م. است. وی در سال 1988م. به‌ عنوان نامزد حزب سوم آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نمود. او در این انتخابات بیش‌تر با هدف ترویج عقاید آزادی‌خواهانه‌ی خود شرکت نمود و عقاید او در زمینه‌ی حق نگهداری اسلحه، محافظه کاری اقتصادی، حق تعلیم کودکان در منزل و مخالفت با سقط جنین مورد توجه بسیاری قرار گرفت. در پایان او درصد کمی از آرا را به دست آورد.

پال که به رویکردی متفاوت و به شدت انتقادی از سیاست خارجی آمریکا شهره است، سیاست‌های آمریکا در خاورمیانه و خلیج فارس را جنگ طلبانه می‌داند. او با انتقاد از سیاست خارجی اوباما، آن را تحت تأثیر دخالت‌ها در امور داخلی ایران دانست و اذعان داشت که روش اوباما، روشی دیکتاتوری است. او اقدام اوباما در تصویب لایحه‌ی اخیر را سوءاستفاده‌ی رییس جمهور از اختیارات قانونی خود دانسته و آن را بر خلاف نظر کنگره عنوان کرد. پال تحریم‌های آمریکا برضد ایران را برای صلح خاورمیانه بسیار مخرب خوانده و آن را زمینه‌ساز درگیری و تنش در این منطقه می‌داند.

 

این سیاستمدار آمریکایی هم چنین در یکی از سخنرانی های خود بیان نمود که اگر چه هیچ مدرکی دال بر غنی سازی اورانیوم توسط ایرانی ها وجود ندارد، آن ها خود را آماده‌ی مورد حمله قرار گرفته شدن می ­کنند و به صورت قابل درکی اقدام های لازم را برای مقابله با تهدیدها انجام می­دهند. در یکی از مناظره‌های تلویزیونی حزب جمهوری‌خواه، او دلیل مشکلات ایران و آمریکا را کودتای 28 مرداد 1332ه.ش. عنوان نمود و دلیل حوادث 11 سپتامبر را حضور نظامی آمریکا در عربستان و خاورمیانه دانست. ران پال سیاست‌های جانب‌دارانه‌ی دولت‌های آمریکا از رژیم صهیونیستی را به باد انتقاد می‌گیرد و خواستار قطع کمک‌های این کشور به اسراییل می‌شود.

ران پال معتقد است که اگر در برخی نقاط جهان که به طور مستقیم با منافع آمریکا مرتبط نیست، اتفاق ناگواری رخ دهد، لزومی ندارد که آمریکا دخالت کند و دولت نباید به وسیله‌ی هزینه‌ی بیش از حد در خارج از کشور، بدهی‌های دولت فدرال را بیش‌تر کند. پال در این خصوص معتقد است: «ما نمی‌توانیم با دولت بزرگ در داخل مقابله کنیم، ولی مخالف دخالت بیش‌تر دولت در خارج از کشور می‌باشیم. ما نمی‌توانیم درباره‌ی کسری بودجه صحبت کنیم ولی نگاهی به هزینه‌های مخارج بیش از 700 پایگاه نظامی آمریکا در بیش از 120 کشور جهان نیندازیم و چشم خود را به روی بودجه‌ی پنتاگون که تقریباً برابر با مجموع بودجه‌ی نظامی دیگر کشورهای دنیا است، ببندیم.» هم‌چنین پال، در سخنرانی خود بعد از اعلام نتایج نیوهمپشایر گفت که پیروزی او، پیروزی آزادی است.

پال به هواداران خود قول داد، در صورتی که او به پیروزی برسد، سربازان آمریکایی را به کشور باز می‌گرداند. او گفت که لشکرکشی آمریکا به افغانستان و عراق سبب نشده که امنیت آمریکا بیش‌تر شود. عقاید و بیانات پل باعث گردید که با دشمنی افراطیون آمریکایی- صهیونیستی مواجه گردد. اما این تبلیغات خصمانه سبب نشده که ران پل در دو انتخابات مقدماتی (آیوا و نیوهمپشایر)، جایگاهی کم‌تر از سوم را در میان 6 نامزد جمهوری‌خواه کسب کند. این موضوع نشان می‌دهد که سخنان متفاوت با جریان اصلی سیاست و رسانه در آمریکا، مورد توجه افکار عمومی و رأی دهندگان آمریکایی قرار دارد.

 

مقایسه‌ی نظرسنجی‌های مختلف در مورد احتمال برنده شدن اوباما (دموکرات‌ها) یا پال (در صورت انتخاب به عنوان کاندیدای نهایی جمهوری‌خواهان)

 

ریک سنتروم[13]

«ریک سنتروم» (متولد 1958م. ویرجینیا)، وکیل و سیاستمدار آمریکایی است. عضو حزب جمهوری‌خواه، نماینده‌ی پنسیلوانیا در مجلس نمایندگان ایالات متحده (1995-1991م.) و سناتور مجلس سنای ایالات متحده (2007-1995م.) بوده است. او به طور رسمی نامزدی خود را در تاریخ 6 ژوئن 2011م. اعلام کرد. سنتروم رییس کمیته‌ی جمهوری‌خواهان سنا نیز بوده است. از میان نامزدهای حزب جمهوری‌خواه، ریک سنتروم، بیش از سایرین در مورد چگونگی برخورد با ایران سابقه‌ی دشمنی دارد. او در سال 2004م. متن پیش نویس قانون مربوط به حمایت از تغییر رژیم در ایران را تنظیم کرده است. سال بعد از آن، وی از مقررات مربوط به تشدید تحریم‌های آمریکا برضد ایران حمایت کرد. البته هیچ­ یک از این پیشنهادها در مجلس سنای آمریکا تصویب نشدند ولی در سال 2006م. «جورج بوش» رییس جمهور وقت آمریکا به امضای مقررات مربوط به مجازات شرکت‌های طرف معامله با ایران موافقت نمود. این مقررات هم‌چنین به دولت آمریکا اجازه می‌داد که از مخالفان حکومت ایران حمایت کند.

ریک سنتروم هم‌چنین مواضع بسیار خصمانه‌ای در قبال فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای جمهوری اسلامی تا به حال اتخاذ نموده است. به دنبال انتشار گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی، او ضمن انتشار بیانیه‌ای مدعی شد: «شواهد آشکاری فعالیت‌های ایران برای تولید سلاح هسته‌ای را ثابت می‌کند و خواست آن رژیم برای نابودی اسراییل اکنون به شکل خطرناکی در برابر ما قرار گرفته است. اکنون زمان آن فرا رسیده که وجود این تهدید را پذیرفت، با آن برخورد کرد و آن را از بین برد.»

سنتروم هم‌چنین مدعی است: «باراک اوباما اقدام کافی در جهت جلوگیری از ساخت سلاح هسته‌ای توسط ایران را انجام نداده است و او باعث شده که آمریکا به ببری کاغذی تبدیل شود.» هم‌چنین او در جهت سیاست‌های سلطه طلبانه‌ی آمریکا و به انقیاد کشیدن ملت‌های مستقل، تقویت تلا‌ش‌ها را با هدف ترور دانشمندان ایرانی خواستار شده است. ریک سنتروم با انتقاد از اوباما بیان می‌کند: «ما دیگر بیش از این نمی‌توانیم بی‌تفاوت بنشینیم. ما نیاز به رییس جمهوری داریم که برای احیای ارزش‌های آمریکایی در سراسر جهان به پا خیزد و من به عنوان رییس جمهور آمریکا چنین کاری خواهم کرد.»

سنتروم در جمع مردم نیوهمپشایر در ادامه‌ی رویکرد خصمانه‌اش نسبت به ملت ایران مدعی شده است: «آمریکا باید از حملات جراح گونه نظیر آنچه اسراییل برای منهدم کردن تأسیسات هسته‌ای عراق و سوریه استفاده کرد، برای متوقف کردن برنامه‌ی هسته‌ای ایران، استفاده کند.» این نامزد جمهوری‌خواهان آمریکا در ادامه افزود: «اگر من رییس جمهور آمریکا شوم،ابتدا تحریم‌های سنگین‌تر و بیش‌تری را برضد ایران اعمال کرده و سپس با انجام عملیات‌های مخفی و حمایت از طرفداران دموکراسی، سعی می‌کنم تا به تهران ضربه بزنم. اما اگر این اقدام‌ها نتیجه ندهد آن گاه ما یک محدودیت زمانی تعیین کرده و می‌گوییم اگر شما (ایران) به این ضرب الاجل عمل نکرده و محدودیت زمانی را رعایت نکنید ما برای از کار انداختن تأسیسات وارد عمل می‌شویم. ما این تأسیسات را از کار می‌اندازیم. این اعلام جنگ نیست بلکه از کار انداختن تأسیسات بااستفاده از حملاتی ویژه و روش‌هایی خاص است.»

 

مقایسه‌ی نظرسنجی‌های مختلف در مورد احتمال برنده شدن اوباما (دموکرات‌ها) یا سنتروم (در صورت انتخاب به عنوان کاندیدای نهایی جمهوری‌خواهان)

 

نیوت گینگریچ[14]

«گینگریچ» 67 ساله، رییس سابق مجلس نمایندگان آمریکا در دوران ریاست جمهوری «بیل کلینتون»، یکی از نخستین کسانی بود که در ماه مارس 2011م. اعلام کرد قصد دارد برای انتخابات ریاست جمهوری بعدی آمریکا نامزد شود. نیوت گینگریچ از سیاستمداران مهم آمریکا در دهه‌های 80 و 90 میلادی است که برای 10 دوره در مجلس نمایندگان آمریکا از طرف حزب جمهوری‌خواه و از ایالت «جورجیا» حضور داشته است و به مرور و با تحرک‌های خاص محافظه کارانه توانست خود را از حاشیه‌ی حزب به هسته‌ی مرکزی حزب برساند. زندگی شخصی او بسیار پرماجرا بوده است. او سه بار ازدواج کرده است. اولین ازدواج او در سن 19 سالگی با معلم دبیرستانش که 29 سال داشت، بوده است. با دو فرزند از او جدا می‌شود و با فرد دیگری ازدواج می‌کند و نهایت در زمانی که در کنگره‌ی آمریکا عضو بود، زن دومش را هم طلاق می‌دهد و همسر سومش را اختیار می‌کند که یکی از دستیاران او در کنگره بوده است که با او 26 سال فاصله‌ی سنی دارد. این زندگی شخصی، ‌پر سر و صدا بودن دیدگاه‌های گینگریچ را هم تا حدودی منعکس می‌کند.

 

گینگریچ در یکی از مناظره‌های حزب جمهوری‌خواه دولت اوباما را متهم کرد که ضداشتغال، ضدکسب و کار، ضدانرژی تولید شده در آمریکا و کلاً یک نیروی مخرب است. او همواره رقبای خود را ترغیب می‌کند به جای حمله به یک‌دیگر، اوباما را نشانه بگیرند. او در ابتدا یکی از مخالفان جدّی جریان اعتراض‌های جنبش ضدسرمایه‌داری تسخیر وال‌استریت بود. اما به تازگی گینگریچ، برای کسب آرای بیش‌تر به انتقاد از سرمایه داران وال استریت پرداخته و خواهان مسؤولیت پذیری طبقه‌ی ثروتمند آمریکا شده است. او سابقه‌ی اظهارنظرهای تند و خصمانه‌ای را برضد مسلمانان دارد؛ از جمله در جنجالی که سال گذشته‌ی میلادی در آمریکا درباره‌ی ساختن مسجدی در نزدیکی برج‌های دوقلو رخ داد، بیان نموده بود که ساختن این مسجد مانند ساختن علایم نازی در کنار موزه‌ی «هولوکاست» است. بنابراین می‌توان از حالا پیش‌بینی کرد این فرد جنجالی اظهارنظرهای تندی را برضد مسلمانان و اقلیت‌های مذهبی و نژادی خواهد داشت. هم‌چنین او در اظهارنظرهایی که از تلویزیون رژیم صهیونیستی پخش می‌شد، مدعی گردید که فلسطینی‌ها در کتاب‌های درسی خود روش کشتار یهودیان را به نسل‌های آینده منتقل می‌کنند.

 

وی با ذکر این که باید به دروغ‌های خود درباره‌ی صلح در خاورمیانه خاتمه دهیم، در راستای جلب رضایت لابی صهیونیستی در آمریکا، جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) را یک سازمان تروریستی خواند. نامزد انتخابات مقدماتی حزب جمهوری‌خواه تأکید کرد که در صورت تکیه زدن به کرسی ریاست جمهوری، سفارت آمریکا در فلسطین اشغالی را از تل‌آویو به بیت‌المقدس منتقل خواهد کرد. گینگریچ در گفت‌وگویی نیز که با «سی.‌ان.‌ان» داشت، بیان نمود: «اگر من رییس‌جمهور شوم در هر حمله‌ای که اسراییل انجام دهد به آن کمک می‌کنم و این که اسراییل در هر حمله‌ای شرکت کند، به طور قطع آمریکا هم در کنارش خواهد بود.» او در اظهارنظرهایی به شدت مضحک و برای جلب لابی یهود، ادعا کرده است که ملت فلسطین ملتی جعلی هستند.

نیوت گینگریچ در سخنانی در گردهمایی ائتلاف جمهوری‌خواهان یهودی در واشنگتن نیز بیان نمود که در صورت انتخاب به عنوان ریاست جمهوری، وی استفاده از توانایی پنهان برضد تهران را که وی از آن به عنوان تلاش برای تغییر رژیم در ایران نام برد، در دستور کار قرار می‌دهد. گینگریچ یادآور شد: «آن‌ها (منظور جمهوری اسلامی می‌باشد) فقط یک پالایشگاه بسیار بسیار بزرگ دارند. من قصد دارم بر روی این موضوع که چگونه می‌توان هر روز به طور مخفیانه برضد آن عملیات خراب‌کارانه انجام داد، متمرکز شوم.» گینگریچ پیشنهاد ترور دانشمندان ایرانی با هدف برهم زدن برنامه‌ی هسته‎ای را نیز مطرح کرده است. 

 

مقایسه‌ی نظرسنجی‌های مختلف در مورد احتمال برنده شدن اوباما (دموکرات‌ها) یا گینگریچ (در صورت انتخاب به عنوان کاندیدای نهایی جمهوری‌خواهان) 

 

 

جان هانتزمن[15]

«جان هانتزمن» (متولد مارس1960) در ایالت «کالیفرنیا»، سیاستمدار، تاجر و دیپلمات می‌باشد که شانزدهمین فرماندار «یوتا» (2005 – 2009م.) بوده است. جان هانتزمن به عنوان سیاستمداری جمهوری‌خواه که به «مورمونیسم» (رامنی نیز پیرو فرقه‌ی مورمونیسم بود) معتقد است. با بر عهده گرفتن پست سفارت آمریکا در سنگاپور به عنوان سفیر از 29 سالگی به طور جدّی وارد عرصه‌ی سیاست شد. حضور 20 ساله‌ی هانتزمن در عرصه‌ی سیاسی آمریکا پیوسته با ارتقای جایگاه او همراه بوده است. شاید همین حضور موفق، وی را متقاعد کرده که می‌تواند در انتخابات آینده‌ی ریاست جمهوری، رقیب اصلی اوباما شود.

هانتزمن جمهوری‌خواه سابقه‌ی همکاری با 4 رییس جمهور آمریکا را دارد. شروع فعالیت هانتزمن به زمان ریاست جمهوری «ریگان» باز می‌گردد. اوایل دهه‌ی 1990 میلادی، هانتزمن مدت کوتاهی سفیر ایالات متحده در سنگاپور بود و پس از آن به عنوان نماینده‌ی تجاری ایالات متحده در مذاکره‌های بازرگانی جهانی نظیر دوحه‌ی 2001م. شرکت می‌کند و هیأت مذاکره کننده‌ی دولت «جورج دبلیو بوش» را هدایت می­نمود. «چین» و «تایوان» با راهنمایی هانتزمن به سازمان تجارت جهانی ملحق شدند. در سال 2004م. هانتزمن به عنوان فرماندار ایالت «یوتا» برگزیده شد و 4 سال بعد با کسب 78درصد آرا از طرف مردم مجدد برای این سمت انتخاب گردید. او در دوران زمامداری بر ایالت یوتا بیش از 400 میلیون دلار از مالیات­ها را کاهش داد و با این اقدام بزرگ‌ترین کاهش مالیاتی در تاریخ ایالت را رقم زد.

جان هانتزمن که سفیر آمریکا در چین بود برای رقابت در انتخابات درون حزبی، سال پیش به آمریکا باز گشت. او مدعی شده است که در صورت انتخاب به‌عنوان رییس‌جمهور، برای جلوگیری از دسترسی ایران به تسلیحات هسته‌ای، از نیروی نظامی برضد این کشور استفاده خواهد کرد. او موفقیت سیاست خارجی را منوط به تقویت اقتصاد داخلی آمریکا می‌داند و از اقدام جدّی برضد ایران و پاکستان حمایت و در عین حال، بر ضرورت برنامه‌ریزی برای تقویت قدرت آمریکا در آسیا و اقیانوسیه تأکید می­کند. از نظر هانتزمن، رابطه‌ی پاکستان و آمریکا باید بر اساس درک واقعیت‌ها باشد و در عین حال، رابطه‌ی این دو کشور براساس ارزش‌های مشترک نیست. هانتزمن در مورد سیاست‌های نظامی آمریکا می‌گوید، تمایل دارد بر خروج ارتش از زیرساخت‌های جنگ سرد در قرن بیستم، تمرکز دوباره کند تا ارتش آمریکا بازتاب جهان قرن بیست و یک باشد و بتواند با تهدیدهای نامتقارن فزاینده مقابله نماید. مبارزه با تروریسم که بخش مهم سیاست خارجی آمریکاست، تقویت روابط با هند و آمادگی برای مقابله با تهدیدهای «القاعده» و شبکه‌های تروریستی از جمله در یمن، شاخ آفریقا، پاکستان و آسیا- اقیانوسیه موضوعاتی است که هانتزمن بر آن‌ها تأکید می‌کند.

 

مقایسه‌ی نظرسنجی‌های مختلف در مورد احتمال برنده شدن اوباما (دموکرات‌ها) یا هانتزمن (در صورت انتخاب به عنوان کاندیدای نهایی جمهوری‌خواهان)

 

ریک پری[16]

«ریک پری» (متولد مارس 1950م. در تگزاس) خلبان سابق نیروی هوایی آمریکا و فرماندار فعلی ایالت «تگزاس» است. وی پس از آن که جورج دبلیو بوش در سال 2000م. به دلیل پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری، از فرمانداری تگزاس استعفا کرد، عهده‌دار این سمت شد و آن ‌را تا به امروز حفظ کرده است. پری نزدیک به دو سال هم معاونت جرج بوش را در فرمانداری تگزاس برعهده داشت. وی در رفتارهای تبلیغاتی خود، به طور مشخص نشان می‌دهد که یک «پروتستان» است و خود را از «کاتولیک‌ها» جدا می‌داند. پری موفقیت خود در ایجاد پویایی اقتصادی در تگزاس و اشتغال‌زایی بالا در این ایالت را علت صلاحیت خود برای به دست آوردن عنوان ریاست ‌جمهوری می‌داند. او به اختیارات بیش‌تر ایالت‌ها و محدود بودن قدرت دولت مرکزی در امور اقتصادی اعتقاد دارد و طبیعتاً هوادار کاهش مالیات‌هاست. پری مانند بیش‌تر جمهوری‌خواهان، از حق شهروندان در خرید و فروش و داشتن سلاح برای دفاع از خود حمایت می‌کند.

فرماندار ایالت تگزاس آمریکا هنگام ورود رسمی خود به رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری این کشور گفت: «می‌خواهم به اوباما این پیام را بدهم که کاملاً مطمئنم که پیروز می‌شوم.» این نامزد جمهوری‌خواه در عرصه‌ی بین‌الملل دیدگاه‌هایی جاه طلبانه‌ای دارد. وی معتقد است اوباما با سیاست خارجی خود، متحدان آمریکا را تحقیر و دشمنان آمریکا را تقویت کرده است. این سیاستمدار جمهوری‌خواه هم‌چنین سیاست‌های دولت اوباما را در مورد اسراییل مورد انتقاد قرار داده و بیان کرده است: «امنیت ملی ایالات متحده‌ی آمریکا به طور مستقیم با متحد خود در ارتباط است. یک جزءِ کلیدی واقعی در حفظ امنیت آمریکا در حفظ امنیت اسراییل است. اسراییل متحد ماست، آن‌ها دوست ما هستند و زمانی که من رییس جمهور ایالات متحده آمریکا شوم مجدد روابط آمریکا را با اسراییل مستحکم خواهم کرد.»

پری برای کسب حمایت لابی یهودیان مدعی شده است اگر رییس جمهور آمریکا شود و دلایلی درباره‌ی دسترسی ایران به تسلیحات هسته ‌ای وجود داشته باشد، حمله‌ی هوایی اسراییل به مراکز هسته‌ای ایران را تأیید می‌کند. وی که با «سی.ان.ان» گفت‌وگو می‌کرد، در ادامه می‌افزاید: «به طور حتم ما از اسراییل حمایت می‌کنیم. ما ازهر راهی که بتوانیم از اسراییل پشتیبانی می‌کنیم که شامل راه‌های دیپلماتیک، تحریم اقتصادی، عملیات محرمانه و علنی و حتی اقدام نظامی نیز می‌شود.» ریک پری هم‌چنین در سخنانی در ایالت نیوهپمشایر بیان نمود که اگر به ریاست جمهوری برسد، سربازان آمریکایی را به عراق باز می‌گرداند.

پری که در نظرسنجی‌های ابتدایی در صدر فهرست کاندیداهای جمهوری‌خواه قرار داشته است، محبوبیتش به شدت در نظرسنجی‌های اخیر افت نموده است. او مانند نیوت گینگریج نتوانست 10 هزار رأی را که بنا بر قوانین ایالت ویرجینیا باید داشته باشد، تهیه کند و به همین سبب نام وی نیز در فهرست نامزدها به عنوان نامزد انتخاباتی در این ایالت دیده نخواهد شد.

  
مقایسه‌ی نظرسنجی‌های مختلف در مورد احتمال برنده شدن اوباما (دموکرات‌ها) یا ریک پری (در صورت انتخاب به عنوان کاندیدای نهایی جمهوری‌خواهان)

 

 

بررسی نظرسنجی‌های مؤسسه‌های مختلف

در بررسی نظرسنجی‌های صورت گرفته، ابتدا به بررسی نتایج نظرسنجی‌های بین کاندیداهای جمهوری‌خواه پرداخته می‌شود و سپس به بررسی نظرسنجی‌های صورت گرفته بین اوباما و هر کدام از این کاندیداها در صورت انتخاب به عنوان نماینده‌ی حزب جمهوری‌خواه پرداخته شده است. طبق نظرسنجی‌هایی که تا به حال انجام شده است، به نظر می‌رسد شانس میت رامنی برای پیروزی در انتخابات درون حزبی جمهوری‌خواهان بیش‌تر از سایر کاندیداها باشد و در صورت انتخاب او، در مرحله‌ی بعد رقابت بسیار نزدیکی با باراک اوباما برای تصاحب پست ریاست جمهوری آمریکا خواهد داشت.(*) 

  
مقایسه‌ی نظرسنجی‌های مختلف در مورد احتمال برنده شدن اوباما (دموکرات‌ها) یا جمهوری‌خواهان

 

 

پی‏نوشت‏ها:

 

[1]. جنبشی که از 26 شهریور (17 سپتامبر) در نیویورک و در اعتراض به گسترش فساد در سطوح بالا، فقر و نابرابری اجتماعی در آمریکا و هم‌چنین نفوذ شرکت‌های بزرگ در سیاست‌های این کشور آغاز شد.

[2]- Gary Johnson

[3]- Willard Mitt Romney
 

[4]-فرقه‌ی مسیحی مورمونیسم در قرن نوزدهم، توسط جوزف اسمیت در ایالت نیویورک تأسیس شد. از نظر اسمیت، مسیحیت سنتی نقص‌ها و مشکلاتی دارد که باید برطرف شود. مورمون‌ها یک فرقه‌ی مذهبی هستند که خود را پیروان راستین عیسی مسیح می‌دانند. مورمون‌ها علاوه بر کتاب مقدس، سه کتاب دیگر را در کلیسای خود به رسمیت می‌شناسند. این کتاب‌ها عبارت‌اند از: «کتاب مورمون‌ها، اصول و پیمان‌ها و کتاب مروارید گرانبها.» مورمون‌ها تثلیث را رد می‌کنند و براین باورند که، کتاب مورمون نیز مانند کتاب مقدس، آسمانی می‌باشد. از نظر مورمون‌ها، خدا نیز همانند انسان‌ها بدن فیزیکی دارد و هر انسانی در نهایت می‌تواند خدا شود. به همین دلیل است که سایر مسیحیان، مورمونیسم را فرقه‌ای ضاله و غیرمسیحی می‌دانند. نکته‌ی مسلم این که، مسیحیان( اعم ازکاتولیک، ارتدوکس و پروتستان) مورمونیسم را فرقه‌ای انحرافی می‌دانند که به هیچ عنوان مذهبی الهی نمی‌باشد. از نظر آن‌ها آموزه‌های نادرست و غیرمعقول مورمونیسم نشان می‌دهد که این فرقه یک گرایش انسانی صرف می‌باشد و نشانه‌هایی از تقدس در آن وجود ندارد.

[5]- Michael Hayden

[6]- Michael Chertoff
 

[7]- Eric Edelman

[8]- Cofer Black

[9]- Robert Kagan

[10]-Eliot Cohen
 

[11]- John Danilovich
 

[12]- Ron Paul

[13]- Rick Santorum
 

[14]-Newt Gingrich
 

[15]- Jon Huntsman

[16]-Rick Perry