وصيت نامه شهيد علي بلورچي

اشهد ان لااله الا الله وحده لا شريك له و اشهد ان محمدأ عبده و رسوله و اشهد ان عليا و ابناه المعصومين حجج الله
و ما انسانها چند صباحي به اين دنيا آمده ايم تا امتحان شويم كه كدامين ما بهترين و زيباترين اعمال را انجام مي دهيم.
آن انسانهايي مي توانند بهترين عمل را انجام دهند كه هم صراط مستقيم را به نحو احسن بشناسند و هم درحين عبور از آن اخلاص عمل را حفظ كنند. صراط مستقيم نيست مگر راه علي و اولاد علي (عليه السلام) و طريقه چگونه خالص گشتن را نيز مي بايست از همين ها آموخت.
بكوشيم خود را هرچه بيشتر به دامان اهل بيت و عصمت بيندازيم و از سر چشمه پر فيض اين خانواده نهايت بهره را ببريم و درك مقام امامت و ولايت را بكنيم كه دراين صورت همه چيز داريم والا هيچ.

مادر عزيزم :
ميدانم زحمت ما را زياد كشيده اي و هر چند از اين فرزند حقيرت بركتي نديدي امّا برايت سخت است كه خبر شهادت مرا بشنوي ليكن از شما مي خواهم كه همان گونه كه تا به حال در مقابل مشكلات زندگي تك و تنها ايستاده اي و آنها را گذرانده اي، در مقابل اين بظاهر سختي نيز با قامتي بلند، استوار و محكم بايست، و خم به ابرو نياور و با ياد خدا و توكل بر او اين سختي زود گذر دنيوي را نيز، سپري كن. برشما مژده باد ديدار با فاطمه الزهرا (سلام الله عليها) در دار بقاء و هم جواري با اين بانوي عزيز.

و شما اي بسيجيان و رزمندگان عزيز :
حسين وار برزميد و زينب گونه در مقابل سختي ها صبر پيشه كنيد و علي وار بر مشكلاتي كه ميبينيد خون دل بخوريد. مبادا صحنه هاي جنگ با دشمنان اسلام را لحظه اي خالي كنيد. تا اسلام هست جنگ با كفر همواره مطرح است و هيچگاه انتظار روزي را نداشته باشيد كه در آن جنگي نباشد كه آن موقع ديگر حقي وجود نخواهد داشت. استوار بايستيد و غيورانه بردشمنان دين و قرآن يورش بريد و انتقام خون هاي ريخته شده مظلومان از هابيل تا حسين (عليه السلام) و از حسين (عليه السلام) تاكنون را بگيريد. و شما بازوان قدرتمند خداونديد كه تجلّي قهر الهي بر كفّار زبون فرود ميايد.
بكوشيد در جهادتان اخلاص را حفظ كنيد و همواره به ياد خدا و الطاف كريمانه او باشيد. دنيا و محبّت آن را از قلوبتان خارج سازيد و با اين عمل ريشه شك و ترس از قلوبتان بزداييد. در تمامي امورتان تقوي پيشه كنيد و از ياد خدا غافل نباشيد.
و تا آنجا كه توان عقيدتي خود را چه در جبهه و پشت جبهه، با مطالعه و تحقيق قوي نماييد كه دشمن از همين مي ترسد، چرا كه تا شما علم كافي نداشته باشيد يقين لازمه را نخواهيد داشت. روحيه والاي شهادت طلبي و عشق به جهاد در راه خدا درون شما رشد نخواهد كرد و اين عين ذلت و زبوني نفس است. پس با دريافت معارف صحيح قرآني و عمل به آنها خود را هر چه بيشتر بارور سازيد و با اين عمل حضور خويش را در جبهه هاي رزم عليه دشمنان اسلام تداوم بخشيد.

و سخني هم با شما دوستان و آشنايان داشتم:
بكوشيد همواره بيش از دافعه، جاذبه داشته باشيد، مواظب اعمال و كردارتان باشيد، مبادا با برخورد هاي ناصحيح فرد يا افرادي را از خود برنجانيد و موجبات طرد ايشان را از جامعهء اسلامي فراهم سازيد. مي بايست حركات و سكنات شما مصاديق بارز اشدّاء علي الكفار رحماء بينهم باشد.
سعي كنيد تا جوان هستيد خود را اصلاح كنيد. هر چه از عمر مي گذرد سياهي هاي قلب بيشتر مي شود و صفاي دروني كمتر. تلاش كنيد قلبتان را روز به روز و لحظه به لحظه جلا داده به آن برسانيد كه جز خدا و محبّت او در آن چيزي نباشد. مطمئن باشيد كه آسان است امّا كمي همّت و مردانگي مي خواهد.
ارزشهاي انقلاب را همواره در ذهن داشته، لحظه اي از ارج نهادن به آنها غافل نباشيد.
به خانواده هاي شهداء خيلي احترام كنيد، علي الخصوص فرزندان شهدا و بالاخص فرزندان شهداي جنگ تحميلي. خود را غلام اينان بدانيد و از همه چيزتان برايشان مايه بگذاريد. چرا كه اينان، چشم و چراغ اين ملّتند.
آن چنان با خانواده شهدا برخورد كنيد كه جاي خالي شهيدشان را حس نكنند. مبادا فرزندان شهداء احساس يتيمي نمايند كه هيچ چيز تأثيرش بدتر از اين در روحيّه او نيست. همچو خادمي صبور و حليم، كمر به خدمت خانواده شهداء ببنديد.
بسيجيها و رزمندگان را خيلي محترم شماريد. اينان خيلي عزيزند و نزد خدا محبوبترين بندگانند. مبادا نسبت به ايشان بي احترامي كنيد. مبادا در پشت جبهه در انجام امورات آنها سستي كنيد و يا خدايي نكرده مشكل تراشي نماييد. تلاش كنيد جهت پيشبرد امورات اينان نهايت سعي را داشته باشيد.
دست از دامن امام امّت برنداريد، كلامش را با جان و دل شنيده، در راه رضايش تمامي سعي تان را بنماييد. به جانش دعا كنيد كه هرچه داريم از وجود پر بركت اين سيّد و آقاي عزيز است. بيشتر متوجه حالات و عيوب خود باشيد تا عيوب ديگران. مرگ را همواره در نظر داشته باشيد و خود را مهيّاي ديدار دوست نماييد كه ديدار او نزديك است.
از همه خواهش مي كنم مرا حلال كنند و چنان چه غيبتي كرده و يا تهمتي زده ام و احيانا توهين و اهانتي به فردي شده است از من بگذرند و حلال كنند. همچنين در طول مدتي كه با هم بوده ايم سخنها و حركات و اعمال از اين حقير شنيده و ديده ايد، بعد از شهادتم راضي نيستم كسي آنها را به هر صورت نقل كند، چه آنهايي را كه خوب ديده ايد و چه آنهايي را كه بد مي دانسته ايد و اگر كسي چنين كرده باشد روز قيامت از او راضي نخواهم بود.
لذا اگر مراسمي برايم تشكيل شد تنها ياد ازشهيدان عزيزي چون "علي حلّاجيان" و "موسي" و "اسماعيلي" و "مفيد" و "عبّاس رضايي" و "محمود" و "مسعود" بنماييد و تنها بر مصائب اهل بيت (عليه السلام) اشك بريزيد. چنانكه جنازه داشتم هر زمان كه به بالاي سرم آمديد، سلامي بر اباعبدالله الحسين (عليه السلام) بدهيد و هر گاه در ذهنتان به يادم افتاديد لفظ يا اباعبدالله(عليه السلام) را بگوييد. فراموش نكنيد كلامي در مورد اين عبد حقير صحبت نكنيد.
شما را به خدا حلالم كنيد و از من راضي باشيد. اين حقير نيز از همه راضيم و دعا مي كنم انشاءالله تعالي خداوند و امام زمان عليه السّلام نيز راضي باشند.