زیرکی سیمین دانشور در پاسخ به شیطنت سیاسی یک خبرنگار

به گزارش سرویس زنان جهان ؛ اخیرا مصاحبه ای تحت عنوان گفتگو با سیمین دانشور نویسنده رمان معروف سووشون و همسر جلال آل احمد در فضای مجازی منتشر شده است که عکس العمل های متفاوتی را بر انگیخته است.

سیمین دانشور همسر جلال آل احمد در آستانه 90 سالگی است. او با آنکه بعد از 1348 چندین رمان و مجموعه داستان منتشر کرد، اما به اعتقاد ادبیاتی ها اعتبار و شهرتش را در همان سال به دست آورد. زیرا رمان معروفش "سووشون" در همان سال بیرون آمد.

اکنون دانشور بعد از گذشت چهل سال در خلوت و تنهایی زندگی را سپری می کند. وی اما گفته است این تنهایی را دوست دارد. 

دانشور اکنون در خانه ای که جلال آل احمد برایش ساخته است زندگی می کند، خانه او دیوار به دیوار خانه نیما یوشیج دوست خانوادگی و ادب دوست جلال است. یکی از گفتگوهای وی اخیرا در فضای مجازی منتشر شده است و اگر چه مصاحبه گر خیلی سعی کرده است دانشور را با سوالات جانبدارانه مجبور به اظهار نظر مطلوب خودش نماید اما دانشور با زیرکی خاصی از این نوع سوالات غیر حرفه ای خودش را کنار کشیده است. 

گفتگو با دانشور 

در آستانه نود سالگی زندگی را چطور می گذرانید؟
کاری نمی کنم.
تلویزیون نگاه می کنید؟
هر چی باشد نگاه می کنم. فیلم. سریال. 

تلویزیون ظاهرا چندین بار خواسته با شما مصاحبه کند و کتاب هایتان را نقد و معرفی کند. مثل اینکه شما قبول نکرده اید.
خیلی گفته اند. نه. قبول نکردم. 

چرا؟
خب دیگر حوصله ندارم. الان جوان ها باید کار کنند. 

جوان ها را که نمی گذارند کار کنند. توقیف شان می کنند.!
این دیگر مشکل خود جوان هاست. باید تلاش کنند.
روزنامه ها را می خوانید؟
نه.
چرا نمی خوانید؟
اگر بیاید می خوانم. روزنامه برایم نمی آید. مجله هایی که برایم می آیند می خوانم.(مجله بخارا و بررسی کتاب و خبر شیراز به صورت منظم برای او فرستاده می شوند.) 

کتاب های تازه را هم می خوانید؟
کتاب های تازه هم اگر بیاید می خوانم. 

قبلا شما خیلی مهمان نواز بودید. در خانه تان به روی همه باز بودو ظاهرا حتی مهمان های نیما هم خانه شما می آمدند. ولی چند سال است منزوی شده اید. تنهایی را دوست دارید؟
آره. خیلی. دوست دارم تنها باشم.
 
چرا تنهایی را دوست دارید؟
خب آدم ها از یک سنی تنها می شوند. منم خو گرفتم و تنهایی را دوست دارم. 

دوست دارید جوان ها کتاب هایتان را بیاورند و شما برایشان امضا کنید؟
آره دوست دارم. 

تنهایی تان را به هم نمی زنند؟
آنها نه. 

چند سال پیش که بیمارستان بودید خیلی ها بیمارستان آمدند و کتاب نامه هایتان به جلال را آورده بودند تا امضا کنید.
آره. یادم هست. آن کتاب چقدر خوب بود. خیلی ها آمدند.

ولی فروش رمان هاتان خیلی بیشتر بوده. آنها را بیشتر خوانده اند.
خب آنها داستان اند. خواننده بیشتر دارند.
 
از "کوه سرگردان" چه خبر؟
هیچی. 

چرا چاپش نمی کنید؟
نیست. کسی هم چاپش نمی کند. 

چرا چاپش نمی کنند؟
نمی دانم. اگر پیدا کردید برش دارید ببرید.
...
دقت در نوع سوالات نشان می دهد که قرار بوده از این گفتگو نتایجی به دست بیاید که در آن گروه خاصی در جامعه مورد اتهام قرار گیرند و از برد تبلیغی شخصیت دانشور به عنوان یک زن نویسنده معروف در جهت تخریب اذهان عمومی استفاده شود که علی رغم تلاش مصاحبه گر، دانشور با زیرکی خاص خودش برنامه از پیش طراحی شده را برهم زده است. 

اگر چه مصاحبه گر تلاش زیادی کرده است این نویسنده توانمند را با نظرات خود همراه کند اما عمری همنشینی با جلال که شخصی بسیار زیرک مبارز و موشکاف بود به سیمین دانشور آموخته است که این گفتگوهای تبلیغی با افراد مشهور آن هم در شرایطی که جامعه هر نوع گفتار و رفتاری را از صافی می گذراند یک نوع سوء استفاده تبلیغی له یا علیه جریان خاصی است. لذا دانشور با پاسخ های کوتاه و بی تفاوت خود به نحوی از بار این برخورد تبلیغی خود را محفوظ نگاه داشته و حنای آنها را بی رنگ کرده است.