جایگاه موضوع سوریه در روند مذاكرات ایران با گروه كشورهای 1+5

در شرایطی كه تحریم های اقتصادی جدیدی اعمال می شود و تهدیدهای نظامی علیه كشورمان دوباره شروع شده است و مذاكرات ایران و گروه كشورهای 1+5 هم به نظر می رسد كه به سمت فرسایشی شدن پیش می رود، شاید، هیچ چیز به اندازه بروز واقعه ای همچون حماسه 9 دی در سوریه یا بروز اختلاف در خانواده سلطنتی سعودی امیدبخش نباشد!

توانایی جمهوری اسلامی ایران برای حمله نظامی مستقیم یا باواسطه به رژیم صهیونیستی، باعث می شود هر تهدید نظامی و امنیتی علیه ایران مسخره به نظر برسد و بیان اینكه گزینه حمله نظامی روی میز است، فقط جنبه جنگ روانی داشته باشد. فتح سوریه، یا دست كم، بروز جنگ داخلی و وخامت اوضاع سیاسی و امنیتی اش، در كنار فشارهای اقتصادی و سیاسی و عملیات ناتوی فرهنگی، می تواند گامی برای زمین گیر كردن ایران باشد.

حذف سوریه، نقش آفرینی ایران در منطقه را تضعیف می كند و امنیت رژیم صهیونیستی بالا می رود و به این ترتیب، گزینه حمله نظامی علیه ایران كمی شدنی تر به نظر می رسد. دشمن امید دارد كه با ایجاد چنین شرایطی، ایران در برابر تهدیدهای نظامی و فشارهای سیاسی و اقتصادی تسلیم شود و امتیازی -هر چند كوچك، به اندازه تعلیق غنی سازی 20 درصد- بدهد. اولین امتیازدهی، هرگز آخرین امتیازدهی نخواهد بود و ایران بارها و بارها از این امتیازات خواهد داد؛ تا جایی كه اثرگذاری استكبار بر ایران به اندازه ای برسد كه انقلاب اسلامی از مسیرش منحرف شود و به دنبال آن، همه جریان های بیداری در منطقه و جهان خاموش شود.

اتفاقی كه در سوریه می افتد، بی شباهت به فتنه ای كه در ایران بروز كرد نیست و بدیهی است كه اگر مردم سوریه حركتی مشابه حركتی كه مردم ایران در 9 دی كردند، بكنند، سوریه به امنیت و آرامش می رسد و توطئه های دشمن خنثی می شود. به اعتقاد من، حفظ سوریه برای ایران بسیار حیاتی است و فراتر از اینكه آیا حكومت سوریه دموكراتیك یا دیكتاتوری است، باید به حفظ امنیت و آرامش در سوریه كمك كنیم و هیچ ترسی نداشته باشیم از اینكه بگویند جمهوری اسلامی ایران در سوریه دخالت می كند؛ چون در حال حاضر همه مشغول دخالت در سوریه هستند! و این نكته را در نظر داشته باشیم كه ایران هرگز خلاف خواسته مردم سوریه جهت گیری نخواهد كرد؛ بنابراین، كمك به حفظ امنیت و آرامش در سوریه، آن معنای نامطلوب دخالت خارجی را برای مردم سوریه نخواهد داشت؛ چه بسا، مردم سوریه به حمایت های جدی تر ایران چشم دوخته باشند.

سعودی برای متحد كردن دولت های عربی علیه جمهوری اسلامی ایران -هدفی كه ده ها سال است كه دنبال می كند- به تغییرات سیاسی در سوریه و فتح بحرین و انحراف انقلاب مصر امید بسته است و موزیانه نقش آفرینی می كند. امید است كه آتش زیر خاكستر قدرت طلبی های شیوخ خانواده سلطنتی، با مرگ ولیعهد پادشاه و به امید خدا، مرگ خود پادشاه، زبانه بكشد و با به هم ریختن اوضاع حكومتی عربستان سعودی، راه برای بروز دوباره حركت بیداری اسلامی در عربستان باز شود. به این ترتیب، نقش آفرینی دولت سعودی متوقف یا تضعیف می شود و خودش به یك نگرانی جدی و یك تهدید برای استكبار تبدیل می شود؛ همانگونه كه مصر چنین وضعی پیدا كرد.

البته، من دیپلماسی ایران در مذاكرات با گروه كشورهای 1+5 را هوشمندانه تر از این می دانم كه گرفتار بازی فرصت سوزی و وقت تلف كردن موازی با تهدید و فشار بشود. به این فكر می كنم كه همانگونه كه غرب منتظر یك تغییر در سیاست ایران است، ایران هم منتظر یك تغییر است و من به پایان موفقیت آمیز مذاكرات امیدوار هستم و برای اعتلای انقلاب اسلامی دعا می كنم.
 

http://bloodmoney.mihanblog.com