توسعه علوم و آخرالزمان

روزي كه قابيل دست به برادر كشي زد نمي دانست كه حتي او را چه كند و اينجا بود كه بشر عاصي و گنه كار با مجهولي كوچك اما عجيبي مواجه شده بود كه مي خواست آن را با كمك انديشه اش حل كند.يك مجهول كوچك او را به دنبال راه چاره انداخت. مجهولي كه از سرعصيان ، به وجود آمده بود!

از آن روز يك تقسيم بندي اساسي در ميان موجودات دو پاي روي زمين به وجود آمد كه حاصلش اين گونه بود:

قابيليان كه خود را از "ولي معصوم" و تبعيت او جدا كرده بودند كوشيدند به حل مشكلاتي بپردازند كه غالبا نتيجه عصيانشان بود و در طول تاريخ معمايي چون دفن هابيل گريبانشان را گرفت.

و در مقابل هابيليان يا همان پيروان اولياي معصوم الهي و پيامبرانِ گران قدرِ هر عصرند ، كه جواب سوالاتشان را از آن كساني آموخته و مي آموزند كه خداوند تعليم همه اسماء را نشانه اي بر حقانيت آن پيامبر قرار داده بود.

دو خط كلي و كاملا از هم جدا كه هيچ نقطه تلاقي ميان اين دو وجود نداشت و ندارد.

سرچشمه علم يك گروه آسمان بود و سرچشمه علم گروه ديگر تجربه محض.البته تجربه راه گشايي كرد اما هر چه دايره علم بشر گسترده تر شد به همان ميزان بلكه با ضريبي بيشتر به مجهولات او نيز افزود. چرا كه هميشه به دنبال كشف مجهول بود و به جاي دروازه هاي آسمان ، آزمون و خطا را برگزيده بود.

با اين رويكرد با توسعه دانش بشر، جهلش نيز توسعه يافت و علم براي آنها به جاي آرامش ، ناامني و خطر را هديه آورد.

بوعلي سينا كه از تبار موحدان و حكيمان الهي است افتادن سيب را طبق توحيد افعالي ، معلولِ علت العلل آسمان و زمين يعني معلول اراده خداوندگارعالم مي داند. ولي دانشمند سربر زمين فرو برده و قابيلي غربي ، افتادن سيب به سوي زمين را به جاذبه اش نسبت ميدهد و با افتخار بيان مي كنند كه با وجود پيشرفت هاي علمي غرب بعد از رنسانس ، بايد درجواب به سوال هايي از اين دست ، به جاي خداي ، پديده هاي مادي و طبيعي را مستقالا ماثر دانست.

امروز دوران علم نيست بلكه دوران جهل بشر است. جهلي كه هر چه بشر دويد نتوانست رسوايي ناشي از آن را از چهره اش پاك كند. قابيل يك سوال ساده داشت اما وارثان قابيل به علت روي برتافتن از پدر عالمشان با هزاران سوال پيچيده مواجه اند و هنوز تكبرشان آنان را از پرسيدن از "ولي معصوم" باز داشته است.

آخرالزمان دوراني است كه جهالت بشر به نهايتش مي رسد و نسبت علمشان به نادانسته ها نسبتي خواهد بود در حد صفر.

آخرالزمان يعني نهايت جهل بشر و نهايت احتياج بشر به علم . علمي كه در سينه "ولي معصوم" است و عاقبت با كلام نافذ اوست كه قفل همه اين سوالات لاينحل باز خواهد شد.

بشرِ گناه كار ، ظرفيت پذيرش آن علوم را نداشت و ندارد. و البته "ولي معصوم الهي" داناترين انساني است كه به هيچ عنوان عصيان ندارد. تا بشر به ناداني خودش اعتراف نكند و تا انديشه خودش را براي حل مشكلات حل نشدني عالم كافي بداند ، خبري از منجي نيست . انسان هنوز دستان خود را به نشانه تسليم بالا نبرده است . انسان قابيلي امروز هنوز به جهل خودش پي نبرده و روي به آسمان نكرده است .

انسان جاهل امروز هنوز باورش نشده كه "علي بن ابيطالب" ديگري هست كه نداي مردانه اش اين است :

َ" أَيُّهَا النَّاسُ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي" ‏

يعني از من بپرسيد!

سال تحصيلي حوزه و دانشگاه آغاز شد و بايد از خود بپرسيم كه كدام يك از ما علوم مورد نيازمان را از آسمان مي جويد و كدام يك از تجربه ؟

البته نا گفته پيداست كه موحدان ابراهيمي حتي اگر در علوم تجربي تحصيل كنند باز به دنبال فهم و تفسير "فعل الهي" هستند و روي به آسمان دارند ، همان گونه كه مفسران و فقيهان موحد به دنبال فهم و تفسيرِ " قول الهي" مي باشند.

ما از كدام دسته ايم ؟دانشگاه و حوزه علميه در كدام دسته بندي كلي هستند ؟و تا آمدن منجي چقدر فاصله است ؟