خودكشي كاپيتاليسم

رويدادهاي امروزجهان هرروز چهره جديدي به خود مي گيرد. مردم كشورهاي عربي خاورميانه وشمال آفريقا چندين ماه است درتكاپو براي احقاق حقوق ازحاكمان زرسالار خود هستند. با نهادينه شدن پيوند شوم اسلام آمريكايي درساختار سياسي كشورهاي عرب خاورميانه و شمال آفريقا كاملأ طبيعي است كه در كنارانواع جنايات اعم ازكشتار، تجاوز به عنف وتخريب اماكن مذهبي تحت شديدترين سانسورهاي خبري و تبليغاتي، حكومت ها وشاهزادگان شكمباره اي كه خودرا پدرخوانده اعراب مي نامند در روياي پان عربيسم و رهبري جهان عرب به خوش گذراني
بي حدوحصر دركشورهاي اروپايي بپردازند! شاهزادگاني كه خواه ناخواه اسير خيمه شب بازي هاي جدال شيعه و سني شدند به خيال خودشان مي توانندانتقام شكست هاي خفت بار درجنگ هاي غزه و لبنان را از شيعيان بيگناه بحرين بگيرند. البته سابقه برخورداين كشورها با جنبش هاي اسلام گرا چه درنظام هاي انتخابات فرمايشي خود - به خصوص در پارلمان هاي بحرين و مصر- و چه درنظام هاي ديكتاتور مآبانه، چنين روزهايي را به وضوح به تصوير مي كشيد. پادشاهان عربي خواسته يا ناخواسته(!) خودرا وارد جدالي كردندكه خود بهتر ازهركس ديگري مي دانند كه هرچند فوايدي زودگذر دارد اما عواقب بسيار جبران ناپذيري خواهد داشت كه روسياهي آن فقط براي خودشان خواهد ماند.
ولي امر مسلمين جهان، حضرت آيت الله العظمي امام خامنه اي(مد ظله العالي):«ملتهاي ديگر بدانندوببينند كه اگر عزت مي خواهند، اين عزت پيش آمريكا نيست، دروابستگي به قدرت ها نيست، درخرج كردن وپول دادن به كيسه سازندگان تسليحاتي دنيا و دريوزگي تسليحات آنها نيست، درجوشش از درون، دراعتماد به نفس ملي، درتوكل به خدا و پيشرفت در اينهاست.»1
در سرزمين هاي اشغالي طبق آخرين خبرها بالغ بر 300هزار نفر در اعتراض به عملي نشدن وعده هاي دولت راستگراي بي بي درفراهم كردن بهشت برين يهود تظاهرات كردند. اتحاديه اروپا نيزشاهد ناآرامي هايي درچند كشور بحران زده خود است. اوضاع اتحاديه آن قدر به هم ريخته است كه اين روزها اردوغان هم حرفي از پيوستن تركيه به اين اتحاديه نمي زند! هزينه هاي سرسام آور و كسري بودجه هاي كشورهاي اروپايي كه ازكنترل دولتمردان خارج شده راهي جز اعمال سياست هاي رياضت اقتصادي پيش روي آنان باقي نگذاشته است. از يك سو سران اقتصاد اروپا نگران سقوط ارزش يورو دربرابر دلار آمريكا هستند و ازسويي ديگر بايد در پي تصويب انواع برنامه هاي كمكي مالي به كشورهاي بحران زده يونان، پرتغال، ايرلند و اسپانيا باشندكه سابقه چندين باره دارد. علاوه بر اين آلمان و ايتاليا وفرانسه هم در شرف ناآرامي قرار دارند. اتحاديه هاي كارگري ايتاليا اخيرأ نسبت به عزم دولت وپارلمان ايتاليا براي تصويب واجراي سياست رياضت اقتصادي واكنش نشان داده وتهديد كرده اند كه در صورت برآورده نشدن خواسته هاي خود دست به تظاهراتي عظيم خواهند زد.
نيويورك تايمز طي گزارشي مي نويسد:«شورشي هاي لندن جواناني هستند كه وجدان سياسي نسبت به آنچه انجام مي دهند ندارند و به شرايطي معترض هستند كه تحت عنوان نظام سرمايه داري شكل گرفته و اشياي لوكسي را غارت و سرقت مي كنند كه اين نظام با ايجاد خشم و نارضايتي عمومي توليد كرده است. جوانان درجريان اين ناآرامي ها در پي سرقت مايحتاج غذايي خويش نبودند چراكه يارانه هاي دولتي تهيه اين محصولات را براي آنها ميسر كرده اند. نكته مهم تر اينكه حتي اگراين عده جذب بازاركار شوند هم چيز زيادتري نسبت به آنچه دولت بدون هيچ زحمت و سختي در اختيار آنها قرارمي دهد، عايدشان نخواهد شد.»2
ايالات متحده آمريكا هم كه خودرا دربرابر برقراري دموكراسي درجهان مسئول مي داند و درعين حال سالها دربرابر نقض آشكار آن دركشورهاي هم پيمان خود در دنيا سكوت مي كرد، اين روزها پايه هاي تئوريك سياست داخلي و خارجي خود را درخطر مي بيند. چالش هايي كه هيمنه پوشالي تبليغاتي آمريكا امروز با آنها روبروست و زمزمه هاي پيوند محال دموكراسي و سرمايه داري، داراي ابعاد گسترده داخلي وبين المللي است كه نه تنها دامان آمريكا كه كشورهاي پيروسياستهاي آن را نيزگرفته است. اعتراضات مردمي در بيش از1000شهر جهان ازجمله در ايالتهاي مهم آمريكا كه در دستگاه تبليغاتي غرب سعي مي شود صرفأ سياسي جلوه داده شوند، داراي جنبه هاي سياسي:اقتصادي است كه ابعادي داخلي و خارجي را شامل مي شود. ازكاهش هزينه هاي درماني وبيمه-كه شعاراصلي اوباما درانتخابات2008 بود- وحمايت از اتحاديه ها تا اعتراض به سياست هاي جنگ طلبانه و خسارت هاي جاني و مالي و بودجه هاي سرسام آور ناشي از آن نمايانگرگستره وسيع خواسته هاي مردم در برابرادعاهاي كساني است كه اين جنبش را صرفأ راهي براي خودنمايي مي دانند.
«برژينسكي» طي مصاحبه اي گفته بود:«آمريكا اگرچه يك دموكراسي است امادرحال تبديل شدن به كشوري از افراط گري هاي ناگوار اجتماعي درميان ابرثروتمندهاي اقليت وبسياري ازمحرومان است. درآمريكاي امروز1درصد طبقه ثروتمند حدود35درصد كل ثروت كشور را در اختياردارند درحالي كه90درصد ، صاحب حدود25درصدازثروت كشور هستند.»3
هرچند درابتدا سياستمداران آمريكايي سعي داشتند تا با اظهار همدردي ظاهري با معترضان، رشدفراگيراعتراضات را در بدنه دولت هضم كنندتا توشه اي نه چندان اميدواركننده براي انتخابات آينده فراهم كنند اما بحران هاي فقر، بيكاري، ركوداقتصادي نظام دوحزبي تك محوري كاپيتاليستي حاكم و... دربعد داخلي و شكست هاي پياپي سياستهاي اعمالي درعراق وافغانستان وكشورهايي كه درمعرض نسيم انقلاب اسلامي قرارگرفته اند دربعد خارجي راه را برهرگونه موج سواري بست. دراين شرايط طبيعي است كه برخي تحليلگران آمريكايي اين گونه لب به انتقاد بگشايند:«اين معترضين كه درواقع شمارشان نيز اندك است، تابه حال به هيچ دردي نخورده اند. آن ها انگل جامعه اند، انگل هاي واقعي. بيشترشان آدم هايي هستند بي حوصله كه ازكمك هاي دولتي استفاده مي كنندوعقده براي خودكسي شدن را در دل دارند. افراد بي خودي كه فقط مي خواهند جلب توجه كنند.»4
«جو بايدن»، ازمتفكران دولت محافظه كار وبه اصطلاح انقلابي بوش پسر ومعاون رئيس جمهور فعلي آمريكا دراظهار نظر عجيبي گفت:«خاورميانه جنگلي پر ازحيوانات وحشي است ودراين جنگل فقط اسرائيل قابل اعتماد است.»5
ديدگاه كساني كه هم اكنون در سطوح عالي چندين دولت آمريكا فعاليت مي كنندرفتاري غيرازآنچه هم اكنون درسطح جهان دارندرا نمايان مي كند؟!
پطروس غالي، تنها دبيركل سازمان ملل كه توانست يكبار براين كرسي بنشيند، مي نويسد:«رهبران آمريكا نه تنها دخالت درمشكلات جهان را ضروري مي دانند كه قادر به تحمل حل مشكلات ازسوي ديگران و بدون حضورو دخالت خود نيستند. اين مسئله مي تواند پيامدهاي بسيارمنفي براي جهان داشته باشد. بايد بازيگران ديگري دركنار اين ابرقدرت ظهور كنند.»6
نگاهي گذرا به مواضع دولت هاي درگير دراين منازعات ورسانه هاي وابسته اين گونه مي نمايد كه ازيك سو انتصاب بي دليل جمهوري اسلامي ايران به دخالت و سودجويي ازانقلاب هاي مردمي منطقه و ازسويي ديگر جدال محافل تصميم گيري غرب وغلامان حلقه به گوش آنها و متهم كردن همديگر به سهل انگاري و تأثيرپذيري ازحوادث منطقه اي و فرامنطقه اي بي شك نشان از سردرگمي و ترس لابي هاي صليبي -صهيوني از نفوذروزافزون ايران در منطقه دارد. گري سيك، مشاور امنيت ملي فورد، كارتر و ريگان بعد از رخداد انقلاب اسلامي گفت:« انقلاب اسلامي ايران يك شكست بزرگ وتحقير ابدي براي آمريكا بود. به همين دليل آن ماجرا تبديل به يك عقده رواني براي آمريكا و آمريكايي ها شدوتاكنون آنان را آزار مي دهد. بخشي از سياست هاي تندآمريكا تا به امروز براي جبران آن شكست است.»7 از كوزه همان برون تراودكه در اوست! اين نمونه ها تنها گوشه هايي ازواقعيات چندين و چند ساله هاي مدعيان دموكراسي است كه به زبان خود اعتراف مي كنند. اين عادت سلطه گر است كه تحت لواي مفاهيمي چون دموكراسي، حقوق بشر، آزادي، جامعه ي مدني و... فريب ونيرنگ كندوهمچنين عادت سلطه پذير است كه شنيدن اين كلمات هوش و حواسشان را ببرد. شايد اوآن روز سلسله شكست هاي كشورش ازويتنام تا دكترين نيكسون:كسينجررا ديد كه ازباتلاق افغانستان وعراق تا بيداري اسلامي منطقه را پيش بيني كردواين تحقير را براي هژموني رو به افول آمريكا ابدي دانست...
1. بيانات معظم له در جمع دانشجويان دانشگاه امام خميني-ره- نوشهر14/7/1388
2. روزنامه ي همشهري24/05/1390
3. تارنماي جام جم26/7/1390
4. خبرگزاري مشرق15/8/1390
5. روزنامه همشهري21/4/1389
6. مجله همشهري ديپلماتيك/شماره39
7. تارنماي تالار دانشجو به نقل از كتاب «همه چيز فرو مي ريزد» 28/7/1389

به قلم سروش سياري- دانشجوي مهندسي عمران دانشگاه تهران