چرا شهدا به صحن دانشگاه آمدند؟

نمایه یک

یکی دو برگه ، برای تبیین اهداف موضوع پایان نامه برای استاد راهنمایش برد، که از اساتید چهره در اصولگرایی و ارزش مداری بود. نوشته را به استاد داد و منتظر ماند خواندنش تمام شود. برایم تعریف می کرد: 

استاد گفت : "خب، می دونید من هم جوون بودم ، اون سال های اول مقاله نویسی و ارشد ، همین جوری بودم . با همین ادبیات تند . ولی بعد پشیمون شدم و رویه ام را عوض کردم ! ببینید ، از یک سری اشخاص بهتره مستقیم نقل قوله نشه!! ، یک سری حرفام بهتره تو لفافه بیان شه.تندروی نکنید !  چون ممکنه چهره ای از شما به  جامعه علمی نشون بده که خیلی مورد پسند قرار نگیره و بعد نفوذ حرفتون رو کم کنه و این شما رو محدود می کنه . "

تو دلم گفتم، اهل محافظه کاری نیستم. "محافظه کار به معنی کسی که از دینداری و انقلابی گری دنبال منافع شخصیست و تا پای آبرو و منافع به میان آید، به جای دین از خودش محافظت می کند.!!" من آمده بودم خرج راه شوم نه از حاشیه ی مسیر خرج خود کنم ... 

از استاد تشکر کردم و بیرون زدم. رفتم سمت مزار شهدای گمنام . با خودم فکر می کردم اگر استاد از رویه ی جوانی شان کنار نکشیده بود ، شاید الان کنار این شهدا بود. 

نمایه دوم 

با یکی از اساتید "نوسنت گرا! " در اتاق کارشان قراری داشتم. کارم را تحویل دادم . زمان برگشتن، استاد سر صحبت را با پایان نامه باز کرد و به داستان یکی از خانمهای چادری کشاند و ادامه داد : " سال پیش یکی از همین خانمهای چادری، خیلی هم محجبه و یکی از معاونان بسیج دانشجویی و خلاصه خیلی فعال، دنبال بورسیه دکتری خارج از کشور بود، همین استاد راهنمای شما، به خاطر قوی نبودن زبان خارجه نپذیرفت، با وجود همه ی این شرایط!!!! گفتم : امثال من از پوششمان دنبال منفعتی نیستیم .چادرمان هم ارثیه "انقلاب" نیست، ارث مادرمان "زهراست(ع)".  استادم داشت توضیخ میداد و من هم در دلم که : "ما به خاطر پوششمان تشویقی نگرفتیم ، از هیچ نوعی و دنبالش هم نیستیم . بلکه برعکس همیشه مجبور به بهتر رفتار کردن، بیشتر تلاش کردن، بیشتر گذشت کردن، زیادتر درس خواندن و گاهی بیشتر فداکاری کردن هستیم."

به سمت مزار شهدای گمنام صحن دانشگاه می رفتم و فکر می کردم : اگر خود را خرج کرده بودم ، امروز کسی به چشم منفعت طلبی و یا با انتظار منفعت طلبی به من و امثال من نگاه نمی کرد. بودنم با نبودنم چه تفاوتی دارد؟ مسئولیت و تکلیفم چیست؟ و برای چه خوانده شدم؟ 

یادمان رفته شاید ، از شهدای گمنام دانشگاهمان چه باید بیاموزیم ؟ 

- می خواهم بودنم با نبودنم ، آمدنم با نیامدنم، کار کردنم با کار نکردنم فرق کند. دوست دارم کنار مصرف تولید کنم .... اصلا امسال بیشتر از همیشه سال تولید است ....  

استاد دانشگاه نشدن مهم نیست،  شاگرد اول نشدن و بورسیه نگرفتن ... مهم جهاد شهید گونه و اصلا شهید شدن است! 

نمایه سوم

 به خاطر انقلابی نبودن، مصلحت اندیش شدن و منفعت طلب بودن و اصلا همین بودن ، شهدا شرمنده ایم !

http://mianeinmasir.blogfa.com