بوی ایام کبود

این روز ها مشام دلم دوباره بوی درب نیم سوخته می فهمد؛ انگار آتش پنهان دل دوباره گُر خواهد گرفت؛

 

این روز ها دوباره با شنیدن نام کوچه دلم تا مدینه کوچ می کند ؛این روز ها دوباره ایام بوی غربت خواهد گرفت و رنگ کبودی!

 

این روز ها دوباره زمزمه پهلو شکستگانی را می شنوم که نوای منم گدای فاطمه سر می دهند؛همان هایی هر چه داشتند از مادرشان فاطمه بود؛

 

این روز ها دریای دل شیعیان باز متلاطم است ،آری شب است ،همان شبی که فرزندان مادر از دست داده هق هق گریه های خود را فرو می خورند و در تاریکی شب امانتی زخم خورده به دست صاحبش داده می شود؛

 

وای که در فاطمیه امسال بیایید حلقوم ما شیعیان علی،محل پژواک صدای پشت در فاطمه شود آنگاه که درتنگنای ظلم ظالمان ،مهدی خویش را ندا در داد که الیس الصبح بقریب؟

آیا زمان آن نرسیده است که دل پر خون مهدی فاطمه به نوید فرج شاد گردد؟

http://aql.blogfa.com/