به گزارش گرداب، امروز عرصه سایبری پنجمین عرصه نبرد پس از زمین، دریا، هوا و فضاست.
واژه "جنگ سایبری" محصول ورود عرصه سایبر به عرصه‌های نبرد است. در نبرد سایبری اساساً نوع نبرد محتوایی نیست. رویکرد، رویکرد از دسترس خارج کردن سرویس‌ها و از کار انداختن ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت و زیر ساخت‌هاست.
ابعاد جنگ سایبری
در جریان فتنه 88 هم شما شاهد بودید اقدام‌های بسیاری جهت جلوگیری از ارائه سرویس از سوی سایت‌های گفتمان انقلاب صورت گرفت. سایت‌های "فارس" "لیدر"، "سپاه"، "رجا"، "بسیج"، "گرداب"، "صداوسیما" و ... همگی تحت حمله (DDOS) قرار گرفتند و از مأموریت خود -اطلاع رسانی- بازماندند؛ این نوعی نبرد است. این نوع نبرد طبیعتاً لوازم خود را دارد؛ نیروی انسانی، سخت افزار، نرم افزار و جنگ افزاری متمایز از دیگر جنگ‌ها.
این جنگ از ابعاد گوناگونی قابل بررسی است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:
با توجه به ورود فضای سایبر به تمامی عرصه‌های زندگی افراد از موضوعات علمی گرفته تا کار، سرگرمی، اقتصاد، آموزش و ارتباطات، در صورتی که مهاجم بتواند سرویس‌های اینترنتی را از کار بیاندازد می‌تواند نارضایتی عمومی ایجاد کند که زمینه‌ساز براندازی نرم است و یا در کار عمومی و روزمره مردم جامعه هدف، اختلال ایجاد کند. افزون بر این چون بسیاری از ارتباطات میان یا درون‌سازمانی هم اکنون بر بستر اینترنت شکل گرفته است، از کار انداختن سرویس اینترنت خود می‌تواند زمینه ساز آشوب و ناآرامی در کشورها گردد.
اقدامات دشمن در عرصه سایبر
هم‌اکنون انجمن‌های هکری بسیاری در دنیا مشغول فعالیت هستند که در این رده دسته‌بندی می‌شوند. به عنوان مثال انجمن هکری "انانیمس" که در آمریکا فعال است در برهه‌های زمانی مختلف اقدام به حمله و هک سایت‌ها با بهانه‌های مختلف می‌کند، هم‌چنین از سراسر دنیا نیز هکرهایی به عضویت این گروه در آمده‌اند. هک سایت‌های لیدر، صداوسیما، فارس، گرداب و ... در دستور کار همیشگی این انجمن قرار دارد.
سال گذشته در این حوزه "فرماندهی سایبری ارتش آمریکا" با مأموریت مشخص حمله و دفاع در عرصه سایبری راه‌اندازی شد. یک ژنرال 4 ستاره (ارتشبد) به نام "کیث الکساندر" نیز به عنوان فرماندهی این نیرو منصوب شد.
قوانین جدیدی هم در حوزه حملات و دفاع سایبری در سطح جهان در حال مصوب شدن است تا حملات سایبری در سلک حملات با سلاح‌های کشتار جمعی و هسته‌ای قرار گیرد. ضروری است اشاره شود تأسیس این فرماندهی با هدف حقیقی انجام تروریسم سایبری سازمان یافته در سطح جهان است. چرا که این آمریکاست که همواره برای تأمین منافع خود در سراسر جهان به جنگ‌افروزی می‌پردازد تا از این راه توجیهی برای غارت‌گری‌های خود بتراشد.
ارتش سایبری؛ دفاع، نه حمله
مرکز بررسی ضمن اعلام حمایت از تمامی گروه‌های مدافع ارزش‌های انسانی- اسلامی در حوزه سایبر، توجه کاربران را به این نکته جلب می‌نماید که در حوزه سایبری، ایران مانند دیگر حوزه‌ها مورد هجمه بوده و ارتش سایبری با تعریف مردمی آن، در راستای دفاع و نه حمله، شکل گرفته است. نبرد 8 ماهه سایبری در ایام فتنه خود گویای این هجمه و دفاع جانانه است. اهداف اجرا شده از سوی مرکز بررسی نیز نشان می‌دهد فریب‌خوردگانی به هدایت و پشتیبانی شیطان بزرگ به انجام امور تروریستی در بستر سایبر همت گمارده‌اند و از این خیل تنها راه‌اندازی سایت‌های آموزش بمب‌سازی، هدایت تروریست‌ها در بستر فضای سایبر و ... مشتی نمونه خروار است.
کوتاه سخن این‌که پدیده جنگ سایبری غیرقابل انکار و لزوم ارتش آن نیز بسیار روشن است و در حوزه امنیت ملی هر کشور، تعریف می‌شود. البته مرکز بررسی کاملاً مخالف نگاه استفاده جنگی از عرصه سایبری است. اما آن‌چه امروز در خصوص میهن سرفرازمان مطرح است یک اختلاط معناست. تقریباً واژه‌ی ارتش سایبری پس از مقابله مرکز بررسی جرائم سازمان یافته سایبری سپاه با شبکه‌های سازمان‌یافته و مورد پشتیبانی غرب تحت عنوان پروژه "گرداب" مورد استفاده قرار گرفت. مؤسسه "دیفنس تک" از مؤسسه‌های نظامی و امنیتی ایالات متحده آمریکا، اقدام به انتشار مقاله‌ای با عنوان "ارزیابی ارتش سایبر ایران" نمود. در این مقاله ارتش سایبری ایران زیر مجموعه‌ای از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی معرفی شده است. این مؤسسه با توجه به آمار دریافتی از سازمان اطلاعات آمریکا (CIA)، ایران را جزء پنج کشور دارای قوی‌ترین نیروی سایبری معرفی کرد و تعداد نیروهای سایبری سپاه را 2 هزار و 400 نفر به اضافه 12هزار نفر نیروی ذخیره و بودجه این مجموعه از سپاه را 76 میلیون دلار برآورد کرده است! به تازگی نیز روزنامه "تریبون" چاپ فرانسه، ارتش سایبری ایران را 250 هزار نفر تخمین زده است.
قصد بنده رد یا تأیید این گزارش نیست که تا امروز نیز غربی‌ها به جهل خود نسبت به قدرت ایران اسلامی وفادار بوده و از نیروی ایمان و امداد غیبی الهی که در تمامی زمینه‌ها یار و پشتیبان سربازان نظام است، غافل‌اند؛ بنابراین از همان زمان هر نوع فعالیتی به وسیله خیل عظیم، خودجوش و متخصص کاربران ایرانی اینترنت به نام ارتش سایبری ثبت شد و مرکز بررسی جرائم سازمان یافته نیز نماد این حرکت است.
ارتش سایبری همان‌گونه که تعریف شد نمایاننده توانمندی عمومی و سازماندهی شده هر کشور برضد اقدام‌های تهاجمی دیگر کشورهاست و تمامی ظرفیت هر کشور در این حوزه ارتش سایبری نامیده می‌شود. البته این تعریف فارغ از تعریف آمریکا از ارتش سایبری است. این نام پر طمطراق، بسیاری از گروه‌های کوچک چند نفره را ترغیب کرد از همین نام استفاده کنند؛ مانند: "ارتش سایبری ایران"، "ارتش آفتاب" و ... که گاهی این ارتش‌ها یک نفره بودند، مثل جریان هک "رادیو زمانه" اگر خاطرتان باشد.
جنگ سایبری یا جنگ نرم؟
با این همه، نباید جنگ سایبری را با تعریف ارائه شده از جنگ نرم در عرصه سایبر اشتباه گرفت. این دو، هر یک ویژگی‌های خود را دارند. البته غربی‌ها بر اساس پیشینه خود همیشه تلاش کرده‌اند تا با مفاهیم عام و مترادف، دیگران را از فهم دقیق منظور خود محروم سازند اما باید گفت در خصوص جنگ نرم با رهبری داهیانه امام خامنه‌ای زید عزه مانند دیگر حوزه‌ها ناکام مانده‌اند.
کوتاه سخن این‌که بودجه‌های مصوب کنگره آمریکا در قالب جنگ نرم با عنوان قانون "صدا"، 55 میلیون دلار، بودجه مصوب مجلس هلند حدود 15 میلیون دلار و این اواخر بودجه 28 و22 میلیون دلاری دیگری از سوی آمریکا، همگی در راستای جنگ نرم با تأکید بر فضای سایبر بوده است. هر چند که امام خامنه‌ای زید عزه در این خصوص از مدت‌ها پیش زمانی که همه ما خواب بودیم انذار و هشدار داده‌اند و این فرصت کم، مجال پرداختن به این مطلب نیست.
مرکز بررسی جرائم سازمان‌یافته در سال 88 پروژه "مرصاد" را به انجام رسانید که متهمان این پروژه با هدایت مستقیم "رادیو فردا"، ارگان رسمی سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) اقدام به برنامه‌ریزی برای تولید 70 میلیون فیلترشکن و توزیع آن در بین کاربران ایرانی نمود و متأسفانه تا زمان دستگیری مجرمین این پرونده بیش از 20 میلیون فیلترشکن توزیع شده بود. این مسأله‌ای جدا از دیگر بودجه‌های اشاره شده است. در آخر می‌بایست دو نکته را مد نظر قرار دهیم:
1. ارتش سایبری مفهومی عام بوده و هیچ ارتباطی با مرکز جرائم سازمان‌یافته ندارد؛ حتی اگر به اشتباه از زبان مسؤولان نظامی صادر شود.
2. در حوزه سایبری دو آسیب بزرگ وجود دارد:
الف) نشناختن این حوزه؛
ب) شناخت ناصحیح و ناقص این حوزه است که لازم است تمامی دلسوزان در این حوزه تلاش نمایند تا نقایص، برطرف شود.
منبع: برهان
