نقدی بر احساس تکلیف بعضی آقایان!

یکی از استدلال های رایج در خیلی از آقایانی که برای مناصب مختلف اعم از انتخابات مجلس و یا ریاست جمهوری کاندیدا می شوند آن است که می گویند ما احساس تکلیف کردیم! و به میدان آمدیم یعنی احساس کردیم که یک باری و یک مسئولیتی بر زمین مانده است و توانایی برداشتن این بار را در خود دیدیم فلذا به میدان آمدیم.

حالا خودمانیم اگر شما به میدان نمی آمدید مثلا دیگر کسی پیدا نمیشد کاندیدای مجلس شود یا اینکه  رجالی که در حد نمایندگی مجلس باشند کمند؟

یک اهل دلی مطلب دقیقی را در این مورد اشاره می کرد و آن اینکه جایی که پای یک متاع دنیایی و آنچه دارای ارزش و قیمت دنیایی وسط است و از افراد می خواهند به حساب اینها رسیدگی کنند و عهده دار آنها شوند می بینید افراد فوج فوج در راستای عمل به این تکلیف الهی احساس وظیفه می کنند ! ولی خدا نکند روزی تکلیف به دادن مال یا جان باشد که در اینجا بقول سید الشهداء (ع):قل الدیانون!

آری مردم باید ببینند که این کسانی که امروز برای نشستن روی مبل مجلس احساس تکلیف کرده اند آیا دیروز هم برای خوابیدن پشت خاکریز پر خطر سنگر احساس تکلیف کرده بودند یا نه!

مطلب بعد آنکه آنچه مشخص است تصدی اینگونه تکالیف برای افرادی که دارای شئون و شرایط اینچنین تکلیفی باشند واجب کفایی است اما شرایط اولیه هر تکلیفی بعد از بلوغ ،علم و قدرت است و کسانی که خودشان می فهمند که نه علم آن را دارند که احاطه به مصالح مردم داشته باشند و نه قدرت آنکه از حق مردم در مجلس دفاع کنند و نیز شجاعت آنرا ندارند که اصطلاحا سیخ در آغول زنبور مراکز قدرت و ثروت که زالو صفتانه، به فکر مکیدن خون مردند، نمایند خودشان باید کنار روند و بقول امیرالمومنین این تصدی را به اهلش که از ایشان شایسته ترند بسپارند.

http://aql.blogfa.com/