هاآرتص: تظاهركنندگان تل آويو همان اوباشي بودند كه شست وشوي مغزي داديم

يك روزنامه صهيونيستي، چند صد هزار صهيونيستي را كه طي هفته گذشته اقدام به تظاهرات خياباني كردند اوباش بي سروپا توصيف كرد و نوشت: اما حالا آنها هويت پيدا كرده اند.
به گزارش کیهان، هاآرتص با ابراز غافلگيري از بروز اين جنبش اعتراضي نوشت: نه تنها اين اعتراض ها نابهنگام بود بلكه كساني آن را ترتيب دادند كه كمترين انتظار از آنها مي رفت. اين اعتراضات وقتي اتفاق افتاد كه ما با نسل دهه هشتاد روبه رو بوديم؛ نسلي سرگشته و بي هدف؛ كور و از خودراضي؛ نسل عشرت طلب؛ نسلي كه به نظر مي رسيد غرق بي مزگي ها و بي نمكي هاي خودش باشد. اين اعتراض ها از دل نسلي بيرون آمد كه با بازي هاي احمقانه كامپيوتري و تبليغات تلويزيوني كه هيچ نوع فضايي براي تامل معني دار باقي نمي گذارند بار آمده بود: نسل كافه نشين و اهل بار؛ جاهايي كه به نظر مي رسد پاتوق كساني باشد كه فقط درباره چيزهاي بي خود حرف مي زنند و به چيزهاي پيش پا افتاده اهميت مي دهند. نسلي كه در يك سيستم آموزشي بار آمده بود كه قادر نيست دردي از حماقت وحشتناك جوان هاي ما دوا كند و درس خوانده كالج ها و دانشگاههايي بود كه فقط به انبار نمره تبديل شده اند؛ با رسانه هايي كه شست وشوي مغزي مي دهند و كارشان تحريك غرايز حيواني و ترساندن ماست؛ و خلاصه با خواننده هايي كه اين روزها فقط در مناسبت هاي رسمي دانشجويي آواز مي خوانند.
هاآرتص همچنين نوشت: اين جنبش اعتراضي از دل نسلي بيرون آمد كه ما فكر مي كرديم فقط با اصول مادي بار آمده، نسلي كه فقط مي شد زير پرچم انزواي سياسي و بي خيالي از واقعيت زندگي روزمره متحدش كرد. نسلي كه بخشي از آن مست و معتاد بودند؛ بخشي پر از خشونت، نسلي كه دست كم بخش قابل توجهي از آن نژادپرست و ناسيوناليست بار آمده بودند. نسلي كه ما فكر مي كرديم ناتوان از خواندن و تحليل متني است كه بيشتر از 140حرف داشته باشد! نسل فوق العاده تكنولوژيكي كه به خيال ما پوك و توخالي بود؛ كه كار و بارش زل زدن به مانيتور كامپيوتر و صفحه آيفونش بود؛ يك نسل منزوي و جداافتاده از همه مناسبات غيرمجازي كه اطرافش اتفاق مي افتاد. اين جنبش اعتراضي از دل حباب تل آويو بيرون آمد كه به نظر مي رسيد به هيچ چيزي كه در جهان خارج اتفاق مي افتاد اهميت نمي داد. از دل نسلي كه به نظر مي رسيد بي سواد و كوته نظر و مقلد باشد؛ نسلي كه هيچ انتظاري از آن نمي رفت.
نويسنده اين تحليل مي افزايد: اما جنبش اعتراضي دقيقا از دل همين نسل متولد شد. و براي همين به چيزي مثل يك معجزه شبيه است؛ و مثل هر معجزه ديگري غيرقابل توضيح و تفسير. چطور تا به حال هيچ صدايي از آنها نشنيده بوديم؟ اين همه سال كجا گم و گور شده بودند؟ و علت اين كه ناگهان تصميم گرفتند بيرون بيايند چيست؟
هاآرتص ضمن تحقير معترضان و با اذعان به فروپاشي اجتماعي در رژيم صهيونيستي نوشت: از بيرون كه به معترضان نگاه مي كردي؛ دنياي آنها به شكل وحشتناكي پوشالي و توخالي بود: نسلي كه به سختي مي شد گفت كتابي مي خواند، اگر با جرات نتوان گفت كه هيچ كتابي نمي خواند؛ نسلي كه ميزان جهل و ناداني اش نه فقط از روي نتيجه مطالعات و پيمايش ها، اظهرمن الشمس بود كه آن را مي شد در دو كلمه حرف زدن با آنها هم فهميد. نسلي كه درباره اتفاقات جاري روزمره و حتي تاريخ سرزميني كه دارند روي آن زندگي مي كنند چيزي نمي داند؛ احتمالا بيشتر آنها حتي به خودشان زحمت راي دادن هم نمي دهند؛ نسلي كه كلمه «حزب سياسي» برايش يك كلمه قبيحه و «سياست» به نظرش عرصه جولان مفسدين است. اينها نسلي هستند كه هرگز با «ديگري» ابراز همبستگي نكرده اند، هرگز از سياست ها و اعمال كشورشان شوكه نشده اند؛ نسلي كه هر نوع پروپاگانداي سياسي و هر نوع سياست شست وشوي مغزي را مشتاقانه نشخوار كرده اند؛ سياست هايي كه كوچكترين ربطي به اصول دموكراتيك نداشته اند. خلاصه نسلي كه به نظر مي رسيد درباره هيچ چيز، هيچي نمي دانست، همه ما را شگفت زده كرد.
گيدئون لوي نويسنده اين روزنامه با متناقض خواندن شخصيت معترضان و در عين حال تبديل شدنشان به يك جنبش اجتماعي- سياسي نوشت: آنها در تمام اين سالها فقط مشغول قماربازي بر سر بليط بخت آزمايي، سرگرمي و قرار و مدارهاي كاباره اي و عاشقانه بودند اما حالا در خيابان هستند.