روايت روزنامه هاي عربي از وخامت حال رژيم آل سعود

رسانه هاي عربي معتقدند رژيم سعودي در منطقه از ايران جا مانده و ديگر نمي تواند حتي روي آمريكا حساب كند.
به گزارش کیهان، روزنامه النهار در اين باره خاطرنشان كرد: مدت هاست كه واشنگتن تلاش مي كند موافقت رسمي دولت عراق را در مورد ابقاي حدود ده هزار سرباز خود در اين كشور بدست آورد. به اين خاطر، آمريكا مي داند به دليل رابطه حسنه دولت فعلي عراق با ايران، بدون جلب رضايت ايران اين كار ميسر نيست. اعتراف آمريكا به نفوذ و نقش مهم ايران در عراق دلايل بسيار زياد و متنوعي دارد.
النهار مي نويسد: سعودي ها اين واقعيت را درك كرده اند كه آمريكا فاقد استراتژي روشن براي ممانعت ايران از پركردن خلأ ناشي از خروج نيروهاي خود در عراق است سعودي ها مطمئن نيستند كه در صورت رويارويي با ايران، آمريكا توان دفاع و حمايت از آنها را دارد. سعودي ها از آن واهمه دارند كه آمريكا و ايران به توافق برسند و آن ها قدرت عمل خود را از دست دهند.
اين تحليل حاكي است: به اعتقاد منابع ديپلماتيك و كارشناسان غرب، آمريكا در وضعيت بسيار دشواري قرار دارد. آمريكا براي ماندن در عراق نيازمند به گفت وگو با ايران است. بديهي است كه سعودي ها اميدوارند كه همه اين مسايل «كاخ سفيد» را به بناي قدرت مشترك با آن ها بر عليه ايران بكشاند. اما واقعيت اين است كه خود آمريكايي ها مي دانند كه توانايي ايران بيشتر از توانايي آمريكا در منطقه است.
روزنامه سعودي الحيات چاپ لندن نيز در تحليل مشابهي با تصريح بر اين كه عربستان از ايران در تحولات منطقه جا مانده است، نوشت: ايران با بهره برداري از سياست هاي اشتباه آمريكا در عراق توانست عراق را به زمره متحدان منطقه اي اش بيفزايد و بدين ترتيب زنجيره متحدي از قلب ايران تا عراق، سوريه و لبنان تشكيل دهد. در حالي كه تركيه از اين بازي عقب افتاد و با تمركز بر عضويت در اتحاديه اروپا و گسترش روابط صرفا اقتصادي و سياسي با كشورهاي عربي سياست به صفر رساندن اختلاف ها با كشورهاي منطقه به ويژه همسايه و در راس آنها ايران را در دستور كار خود قرار داد كه اين مسئله نيز در نهايت به سود ايران تمام شد و تهران توانست به واسطه آن بر گسترش نفوذ خود در منطقه شتاب بخشد. اين مرحله اي است كه وزير امور خارجه عربستان سعودي از آن به خلأ استراتژيك كشورش ياد مي كند.
الحيات مي نويسد: وقتي انقلاب هاي عربي از راه رسيدند ديگر حد و مرز نمي شناختند از شاخ آفريقا به قلب خاورميانه عربي رسيدند و از آنجا تا غربي ترين نقطه جهان عرب را پوشش دادند. ويژگي اين انقلاب ها اين است كه اولا، معادلات سابق منطقه اي را كاملا به هم مي ريزند و دولت هايي را بر سر كار مي آورند كه كاملا با گذشته منطقه متفاوتند. ثانيا، سياست هاي جاري منطقه اي را كاملا تغيير مي دهند حال چه اين سياست ها مبتني بر منافع كشورهاي پرنفوذ منطقه باشد چه مبتني بر سياست هاي بازيگران جديد منطقه اي. از اين قاعده عربستان سعودي نيز مستثني نيست. رياض هنگامي كه ديد منظومه هاي هم پيمانش در حال سقوط و فروپاشي هستند و از مصر تا بحرين و يمن پايه هاي حكومت هم پيمان يك به يك به لرزه درآمده اند و فرو مي ريزند در اتخاذ يك سياست روشن ناتوان ماند.
روزنامه سعودي، رژيم عربستان را «سردرگم و گرفتار» توصيف كرد و نوشت: هيچ كدام از ابزارهاي موجود نتوانسته خواسته هاي عربستان را پيش ببرد. رياض اكنون دستخوش بحران است.