تاجران برده حق ندارند از دموكراسي حرف بزنند

يك سايت وابسته به اپوزيسيون جمهوري اسلامي، رويكرد تبليغاتي دولت انگليس و رسانه هاي غربي به اعتراضات بي سابقه هفته گذشته در لندن را عوام فريبي توصيف كرد.
«اخبار روز» ضمن تحليل جنبش اجتماعي گسترده اي كه در لندن خود را نشان داد، نوشت: «خشونت كور»، «تبهكاري مطلق»، «خيابان هاي ما در تسخير هيولاها»: اين حرف سياستمداران و رسانه هاي انگليس در مورد شورش جاري در آن كشور است. از محافظه كاران و روزنامه هاي هار گرفته تا مقامات حزب كارگر و بي بي سي ليبرال همه جمع شده اند تا موج ناآرامي ها در شهرهاي مختلف را محكوم كنند. اما آنچه در خيابان هاي انگليس مي گذرد شورشي است عليه دستگاه سركوبگر دولتي. شورش است عليه نژادپرستي و طرز تفكر استعماري طبقه حاكمه. اين شورش نشانه نافرماني صدها هزار جوان در برابر نظامي است كه چيزي جز محروميت و بيكاري و بي آيندگي برايشان به ارمغان نمي آورد.
اخبار روز مي افزايد: مي گويند اين اعتراض نيست، «دزدي و غارت» است! اما ببينيم اين آتش چگونه شعله ور شد؟ مرد رنگين پوستي به نام مارك دوگان كه 29 سال داشت و پدر 4 فرزند بود توسط افراد پليس در منطقه تاتنهام لندن به قتل رسيد. او در مجتمع بزرگي زندگي مي كرد كه مسكن افراد كم درآمد است. 26 سال پيش در همين مجتمع شورش بزرگي در اعتراض به قتل «سينتيا جارت» برپا شد كه مادر يكي از فعالان اجتماعي محله بود. مارك دوگان را اهل محل خوب مي شناختند به همين خاطر خيلي ها از خبر قتل او و جزئيات ماجرا به شدت بهت زده و خشمگين شدند. به نوشته روزنامه مشهور «ايوينيگ استاندارد»، مارك كه توسط يك واحد مسلح پليس بازداشت شده بود در حالي مورد شليك گلوله قرار گرفت كه روي زمين درازكش شده بود. اين روزنامه حرف هاي يك شاهد عيني را چنين نقل كرد؛ «سه يا چهار افسر پليس مارك و يك نفر ديگر را با تهديد وادار به دراز كشيدن روي زمين كردند. بعد صداي شليك چهار گلوله بلند شد. دوگان را كشتند.» برخلاف ادعاي اوليه مقامات پليس معلوم شد شليك ها به خاطر «دفاع از خود» نبوده است. و اين اولين بار نبود كه پليس انگليس دست به چنين كاري مي زد. يك نهاد مدافع حقوق بشر به نام «پروژه بيگناهان» با مدرك و سند نشان مي دهد كه طي چند سال نزديك به 200 نفر تحت بازداشت پليس كشته شده اند. اما در همه موارد مسئله طبيعي جلوه داده شده است.
اين پايگاه اينترنتي در كالبدشكافي بحران اجتماعي اخير انگليس نوشت: خدمات خردكننده اي كه سياست رياضت كشي دولت فعلي و به طور كلي بحران مالي گسترده نظام سرمايه داري به توده هاي مردم مي زند غيرقابل انكار است. طي سه سال اخير بيكاري 3 برابر شده است. محلاتي نظير تاتنهام به شدت گرفتار مساله بيكاري اند. براي هر تك شغلي كه در بازار كار عرضه مي شود 54 جوان بيكار تاتنهامي دندان تيز كرده اند. نرخ بيكاري در بين جوانان سياه تاتنهام بيش از 50درصد است. يك بررسي نشان مي دهد كه اتفاقا محله تاتنهام كمتر از بقيه مناطق كشور تحت تاثير كاهش هزينه هاي خدماتي اجتماعي قرار گرفته است! مي دانيد چرا؟ چون پيشاپيش چيزي در اين محله هزينه نمي شد كه حالا بخواهند آن را كاهش دهند!! جالب است بدانيد كه سبد مصرف ساكنان محلات تاتنهام و پكهام و هنكي در لندن، و محلات مشابه در ليورپول و منچستر و بيرمنگام و ناتينگام، از همه اهالي انگليس خالي تر است.
در ادامه اين تحليل آمده است: يكي از بحث هاي اصلي در رسانه ها از جمله در بي بي سي اين است كه «پليس بيش از حد با جوانان آشوبگر» مدارا كرده است. به موازات همين تبليغات، شاهد تشديد فعاليت نژادپرستان متشكل در «اتحاديه دفاع از انگليسي ها» و حزب ناسيوناليست بريتانيا و ساير اوباش در شبكه هاي اجتماعي هستيم. سايت هاي به اصطلاح وزيني نظير «ياهو» پر است از پيام هاي با اين مضمون كه اخراج مهاجران از انگليس كافي نيست نابودشان كنيد! اما هيچيك از مقامات رسمي حتي زحمت محكوم كردن ظاهري اين پيام ها را هم به خود نمي دهد. عوام فريبي سياستمداران و رسانه ها را ببينيد كه با نفرت از دزديده شدن گوشي هاي تلفن همراه و كفش هاي ورزشي و اين قبيل اشياء توسط جوانان مي گويند! در حالي كه نظام خودشان بر تجارت برده استوار شد. برقراري امپراتوري استعماري شان جان ده ها ميليون نفر را گرفت. و امروز به زور اسلحه و پيشبرد جنگ در گوشه و كنار دنيا مثلا در افغانستان و عراق صدها ميليارد دلار به جيب مي زنند. عوام فريبان امپرياليست كه دنيايي را مي چاپند حق ندارند «دزدي و غارت اموال» را محكوم كنند.
«اخبار روز» درباره ميزان فراگيري شورش هاي انگليس تصريح كرد: مادران محله محروم هنكي با دخترها و پسرهايشان دعوا مي كردند و از آن ها مي خواستند كه در خانه بمانند و درگير شورش نشوند اما خودشان وقتي كه كوكتل مولوتفي به خودروي پليس اصابت مي كرد از شادي هورا مي كشيدند. يك پناهنده سياسي عراقي نه چندان جوان كارت شناسايي را روي سينه مي فشرد مبادا از دستش برود و ضمنا نگران اين بود كه آتش از خودروها زبانه بكشد و به آپارتمانش كه نبش خيابان بود سرايت كند.اما در عين حال نمي توانست همدلي اش با شورش جوانان را پنهان كند و مي گفت اين ها عليه همان كساني برخاسته اند كه كشور مرا به كشتارگاه تبديل كردند. يك زن سياه كارائيبي و دخترانش دور يك سطل زباله بزرگ شعله ور جمع شده بودند و ترانه باب مارلي را مي خواندند؛ «همه چي داره مي سوزه...»
ارگان اپوزيسيون مقيم آلمان در بخش ديگري از تحليل خود نوشت: اين شورش نيروي محركه ديگري دارد. بخشي از جوانان حس مي كنند كه فرصتي براي ضربه زدن به نيروهاي مسلط و ستمگر به دست آورده اند و نمي خواهند اين فرصت را از دست بدهند. يك گروه چهار نفره از جوانان سوماليايي تبار كه در انگليس زاده شده اند را ديديم كه دوشنبه شب راهي محل درگيري ها در محله «هنكي» بودند. آن ها خود را «انقلابيون» معرفي مي كردند. حرفشان اين بود كه هيچكس ما و دوستانمان را آدم حساب نمي كند. عليرغم درگيري هايي كه در گذشته اينجا و آنجا بين جوانان سفيد و آسيايي و سياه رخ مي داد اين بار شاهد روحيه اتحاد و همبستگي بين اين گروه بندي هاي ملي/نژادي هستيم. تويتر و فيس بوك و بلك بري سرشار است از پيام هاي همبستگي. تا به حال گزارشي از حمله جوانان به افراد معمولي نرسيده است. آن ها فقط افراد پليس را هدف گرفته اند. شورش هاي قبلي كه در دهه 1980 در محلات بريكستن و تاتنهام رخ داده بود فقط به يك منطقه پايتخت محدود بود و پاسخي بود به يك اقدام مشخص پليس. اما شورش كنوني بيشتر به شورش هاي چند سال پيش در فرانسه شبيه است كه به چند شهر گسترش پيدا كرد. در حال حاضر حداقل 20 محله لندن و شمار ديگري از شهرها شاهد ناآرامي ها بودند. حالا خيلي ها از هم مي پرسند كه اين حركت جوانان شورشگر چقدر متاثر از قيام هاي خاورميانه و شمال آفريقا است؟
اخبار روز در پايان تصريح مي كند: واقعيت اين است كه جرقه شورش را خشم از خشونت و ستم دستگاه دولتي روشن كرد. دستگاهي كه مرد سياهپوستي را بيرحمانه كشت و كوشيد واقعيت ماجرا را زير پرده اي از دروغ و اطلاعات غلط پنهان كند. بعد از گذشت چند شب پر تلاطم حالا همه از هم مي پرسند؛ وقايع بعدي چه خواهد بود؟ وضع شرايط اضطراري؟ استفاده مستقيم از ارتش براي بازگرداندن و حفظ نظم؟ اين حرف ها را حتي از زبان مجريان ليبرال برنامه هاي خبري بي بي سي مي شنويم. ولي يك نكته حتمي است؛ عدالت و احترامي كه توده ها طلب مي كنند و سزاوارش هستند هرگز تحت چنين نظامي حاصل نخواهد شد.