تاملي پيرامون تهديدات نرم غرب عليه اسلام از ناتوي نظامي تا ناتوي فرهنگي

در جنگ جهاني دوم، دنيا به مدت شش سال ناگهان به خلسه اي فرو رفت كه بيدار شدن از آن به قيمت قرباني شدن چيزي حدود پنجاه ميليون نفر تمام شد. بيست ميليون كشته در شوروي سابق، دوازده ميليون كشته در آلمان و بقيه در ديگر نقاط درگير جنگ. اين آمار و ارقام هر ذهن روشني را به ياد توحش و بربريت اقوام گذشته هاي دور مي اندازد كه براي بت هاي خياليشان انسان ها را قرباني مي كردند. مثل قوم (آزتك) كه در روز عيد خودشان بيست هزار نفر را قرباني كردند آن هم با اين استدلال كه كيهان را از انحراف نجات داده اند.
ما در جنگ جهاني دوم شاهد فروپاشي هرم و چهارچوبي هستيم كه از قرن پانزدهم ميلادي با عنوان عقلانيت ابزاري و روشنگري به دست غربي ها ساخته شده بود. انسان قرن بيستم جنگ جهاني دوم را با همه ناملايمات و مصائبش تحمل كرد چون اميدوار بود كه اين جنگ خاتمه همه جنگ هاست. جنگ در 1945 به قيمت بمباران اتمي هيروشيما و ناكازاكي تمام شد و قابله اي قهار به نام جنگ، صلح را از بطن مرگ و جنگ بيرون كشيد. درخت صلح روئيد ولي در زميني كه با بمب هسته اي شخم زده شده بود. قطعا ميوه چنين درختي مسموم خواهد بود. بالاخره بعد از جنگ سازماني به نام (سازمان ملل متحد) با شركت فاتحان جنگ ايجاد شد، در آغاز نفرت از جنگ در ظاهر به حدي بود كه در اساسنامه اين سازمان نامي از كلمه (جنگ) برده نشد و فقط به جاي آن به قاعده (توسل به زور) بسنده نمودند. در اذهان مردمان غربي با ايجاد اين سازمان، تفكرات اخلاق گرايانه و به اصطلاح كانتي تداعي شد. همه از جنگ جهانگير دوم به عنوان نهايت بربريت انسان نا م بردند كه هرچه بود تمام شده. حال انسان بعد از جنگ بايد از نو همه چيز را مي ساخت ولي اين آرامش كاذب ميوه مسموم همان درخت بود. در واقع عصر وحشت مضاعف تازه آغاز شده بود، عصر جنگ سرد. در دوران جنگ سرد تاريخ دوباره تكرار شد و انسان غربي با دست خود بت هايي را به نام ايدئولوژي هاي مادي ساخت سپس غرق در پرستش آنها شد، بخشي از جهان به رهبري شوروي در بلوك شرق قرار گرفتند و به ستايش ماركسيسم سرگرم شدند و بخش ديگر به رهبري آمريكا در بلوك غرب قرار گرفته و به ليبراليسم تقدس بخشيدند. انسان غربي در قرن بيستم از چاله بيرون آمد ولي به چاهي در افتاد كه به چاه ويل در جهنم مي ماند. در سال 1945 جنگي شروع شد كه جبهه عملياتي آن نه در جايي از كره خاكي بلكه خط مقدم آن پانزده سانتيمتر فاصله بين دو گوش بود. هدف حمله در اين جنگ نه دست بود و نه پا و نه سر بلكه هدف در اختيار گرفتن چشم ها و گوش ها بود و خصوصا قواي تفكر انساني و سلاح اين جنگ نيز قدرت فزاينده رسانه در جلب افكار عمومي بود.
مسئله جالب توجه اين بود كه قطب بندي ها براي پويايي و دوام دست به ابتكار عمل زدند و به اصطلاح به ياركشي پرداختند، يعني براي خود متحديني دست و پا كردند كه اگر هر يك مورد تجاوز قرار مي گرفت كليه دولت هاي متحد به ياري او مي شتافتند. يكي از اين اتحادها (ناتو) بود كه به رهبري آمريكا، اروپاي غربي و برخي از كشورهاي ديگر را
تحت لواي خود درآورد. در مقابل شوروي سابق اتحاد (ورشو) را منعقد كرد تا به رقابت با ناتو بپردازد. اين دو قطب در طول جنگ سرد با تمام قوا شروع به تجهيز نظامي خود نمودند و دوشادوش هم به پايان جاده تاريك جنگ سرد نزديك شدند. در اين بين شوروي مغلوب حملات بي امان غرب شد و پا پس كشيد تا صحنه براي يكه تازي آمريكا فراهم شود. در اين وضعيت كه آمريكا و غرب صحنه را آماده عرض اندام خود يافتند شروع به بزرگنمايي فروپاشي شوروي كردند و به بسط ايستارهاي خود از اقتصاد ليبرال گرفته تا حتي غذا خوردن و مدل ها و حتي پوشاك ليبرال پرداختند. در اين راه هاليوود كمك شايان توجهي به غرب در راه تسهيل اين نوع از تهاجم فرهنگي نمود. امروز در هر جاي كره خاكي كه پا گذاريم از سنگال گرفته تا عراق، پاكستان، مصر، اندونزي و هر جا كه انسان و قواي تفكر باشد در كوچه ها و خيابان ها ديش هاي ماهواره را مي بينيم كه در بالكن خانه ها يا پشت بام قد علم كرده اند و با دهانهاي باز مشغول نشخوار انواع فركانس ها و امواج صوتي و تصويري هستند. به حق كمتر كسي به صحت و سقم اين برنامه ها توجه مي كند . به هر حال اين رسانه ها در جوامع انساني جذب شده اند و مشغول ادغام انسان ها در فرايند جهاني سازي هستند. جهاني سازي به عبارتي، ساختن يك جهان با ايستارها و ارزش هاي واحد مي باشد. در اصل ساخت يك انسان با يك فرهنگ واحد كه مصرف كننده يك كالاي واحد باشد. در اين بين هاليوود نقش شيپوري را بازي مي كند كه به صورت بي وقفه در حال دميدن در گوش جهانيان است.
در كل جنگ سرد چيزي حدود 45 سال ادامه يافت و در اين مدت قدرت ها در حال مرزكشي و جداسازي مناطق از هم بودند و حاصل كارشان امثال، ويتنام بود كه به بخش شمالي و جنوبي تقسيم شد و يا كره و يمن و به همين ترتيب آلمان غربي و شرقي و... ولي جالب آنكه بعد از دهه 90 و فروپاشي شوروي و يافتن تهديد جديدي به نام اسلام، ما شاهد تحركي بالعكس از سوي غرب هستيم، يعني شاهد ايجاد فرايند مرزكشي و جمع كردن همه در حول يك فرهنگ واحد؛ فرهنگ ليبرال. در نگرش جديد آمريكايي ها دنيا نبايد همچون موزائيك هاي كنار هم چيده شده باشد، بلكه بايد كشورها پيكره واحدي را تشكيل دهند كه سر و مغز آن كسي نيست جز آمريكا. مبادرت به اين هدف بهانه اي شد براي دستاويزي غرب و آمريكا به روش هاي جديد و در اصطلاح نرم كه تماما معطوف به حوزه فرهنگ و انديشه انسان ها بود. در واقع مديريت اتحاد ناتو از بعد نظامي آن به بعد فرهنگي سوق پيدا كرد. فرهنگ از اين پس جبهه اصلي نبرد شد.
رويكرد اصلي ناتوي فرهنگي، جنگ نرم و هدف اصلي آن نابود ساختن هويت هاي جوامع بشري به خصوص فرهنگ هاي چالشي در برابر انگاره هاي ليبرال دموكراسي غربي بود. اعضاي ناتوي فرهنگي با بهره مندي از چندين سال تجربه نظامي گري، تاسيسات پايه اي هماهنگي را در حوزه رسانه شكل داده اند.
خبرگزاري هاي بين المللي، شبكه هاي خبري و تاسيسات ماهواره اي كه ارسال امواج به صدها شبكه ماهواره اي را برعهده دارند، صدها روزنامه و هزاران پايگاه خبري و تبليغاتي از جمله تاسيساتي هستند كه همگي ارزش هاي مشترك غربي را منتشر مي كنند و فرهنگ هاي مقاوم در برابر خود را درهم مي كوبند. طبق پيشگويي هاي ساموئل هانتينگتن در نظريه برخورد تمدن ها، تنها فرهنگ مسئله ساز كه توانايي به چالش كشيدن و عبور از ليبرال دموكراسي را دارد، فرهنگ اسلامي مي باشد. در نتيجه اين نظريات بود كه اسلام بدل به هدف نخست در تهاجم فرهنگي غرب شد. درسال 2001 پس از انهدام ساختگي برج هاي دوقلو در نيويورك، موج جديد از اسلام ستيزي و تحركات سازمان يافته غرب عليه اسلام آغاز شد. حمايت زنجيره اي كشورهاي غربي از چاپ كاريكاتورهاي توهين آميز نشريه هاي كانادايي و دانماركي، يكپارچگي كشورهاي غربي در حمايت از اسرائيل و مسئله هولوكاست، مخالفت با مسئله حجاب در مدارس و ادارات، به راه افتادن جنبش ضدمناره در اروپا و اقدامات بسيار ديگر همگي شاهدي بر تلاش هاي همه جانبه غرب در مبارزه با اسلام است. همه اين فعاليت ها از آن روست تا فرهنگ واحدي در جهان حاكم باشد و آن همان فرهنگ غربي است. دراين راه غرب از تاكتيك هاي تبليغاتي خزنده استفاده مي كند، آرام و بي صدا مشغول حركت به سمت اهداف خود است تا با بي ضرر نشان دادن خود به لايه هاي زيرين فرهنگ ها نفوذ كرده و آنها را از درون تهي گرداند. مثال بارز آن اسلام سكولاريزه شده دوران پهلوي بود، رژيم منحوس پهلوي تا وقتي اسلام به آداب ظاهري معطوف بود هيچ ترسي از آن نداشت ولي وقتي روح جهاد توسط امام خميني(ره) به پيكر اسلام آن زمان بازگردانده شد، رژيم پهلوي به وحشت افتاد و نهايتا هم ور چيده شد.غرب در پروسه ناتوي فرهنگي همين هدف را دنبال مي كند، يعني در سوداي اين مطلب است كه روح جهاد را از اسلام بزدايد تا اسلام را از حالتي پويا به موضوع انفعال سوق دهد.
دراين راه و به منظور مقابله با تهديدات نرم كه امروز خود را به عنوان واژه (جهاني سازي) معرفي مي كنند، بايد آموزه هاي اسلام ناب محمدي و بسط رهنمودهاي امام خميني(ره) و همچنين عنايت به فرمايشات مقام ولايت را چراغ راه قرار دهيم تا مبادا راه را گم كنيم. چه بسيار راه بلدهايي كه با پيش آمدن آزمون فتنه سال 88 گم كرده راه شدند و از قافله انقلاب جا ماندند.
منابع:
1- پوشش خبري اسلام در غرب، ادوارد سعيد، عبدالرحيم گواهي، دفتر نشر فرهنگ اسلامي
2- جنگ در پناه صلح، رضا سراج، نشر تسنيم انديشه
3- تهديد نرم: تهاجم- ناتوي فرهنگي- ابوافضل اميري- نشر پگاه

به قلم مصطفي انصافي