افشاي زواياي تازه اي از مناسبات هاليوود و كاخ سفيد خشونت طلبي آمريكايي در لواي سرگرم سازي

دو تن از شخصيت هاي رسانه اي مستقل در آمريكا در تازه ترين گفتارهاي خود به افشاي زواياي تازه اي از مناسبات ميان هاليوود و حكومت اين كشور پرداختند. ماتيو آلفورد و مايكل چسودوسكي در گفت وگو و مقاله اي جداگانه كه به تازگي از سوي منابع خبري منعكس شده اند واقعياتي را درباره نقش آفريني هاليوود در پروژه هاي سياسي و جنگي آمريكا افشا كرده اند كه در اين گزارش مي خوانيد.
سرگرمي يا خشونت؟
ماتيو آلفورد نويسنده كتاب «قدرت حلقه فيلم: سينماي هاليوود و سلطه آمريكا» مي گويد: در رابطه با حادثه يازده سپتامبر، علي رغم وجود شواهد مهم، هيچ يك از استوديوهاي اصلي فيلم سازي هاليوود، روايت دولت آمريكا رامورد ترديد قرار ندادند.
اين نويسنده سينمايي در گفت وگو با سايت New Left Project درباره افسانه هاليوود ليبرال و قدرت سرگرمي به مثابه نوعي تبليغات پرداخت و اذعان داشت كه هاليوود در لواي برنامه هاي سرگرمي ساز خود، خشونت طلبي ايالات متحده يا تهديد به خشونت از سوي آن را تنها راه حل مطلوب براي مشكلات جهان معرفي مي كند.
وي درباره اين كه چه كساني از اين وضعيت بهره مند مي شوند گفت: شبكه كوچكي از مالكان و مديران نيوزكورپ، واياكام، تايم وارنر، ديزني، سوني و وايوندي/ جنرال الكتريك بهره مي برند. اين كمپاني ها عمده ترين شركت هايي هستند كه با سلطه بر صنعت سرگرمي، در ورطه سرمايه داري صنفي به ويژه در عرصه تجارت سلاح فرو افتاده اند. تشكيلات امنيت ملي به ويژه سيا و پنتاگون، مخفيانه براي تضمين كاركرد فيلم ها و نمايش هاي تلويزيوني در راستاي اغراض سازماني و تبليغاتي خود اقدام مي كنند.
اين نويسنده درباره تفاوت بين رسانه هاي سرگرمي و رسانه هاي خبري در آمريكا توضيح داد: از لحاظ سياسي، رسانه هاي سرگرمي و خبري بسيار همسو هستند- و تعجب آور هم نيست- چرا كه همان دار و دسته ميلياردرها و ميليونرها هر دو نوع رسانه را در تصاحب خود دارند. اگر يك استوديوي خبري، سياست هاليوودي داشته باشد، چگونه عمل خواهد كرد؟ خب اخبار هاليوود، دائماً گزارش هايي را اشاعه خواهد داد كه درباره تهديدات نسبت به ايالات متحده به ويژه تشكيلات نظامي- امنيتي آن هياهوسازي مي كند. اين اخبار هماره به كاربرد زور- يك جانبه و غيرقانوني - براي حل اين مشكلات دامن مي زند. البته ممكن است صداهايي متعارض با اخبار هاليوود نيز وجود داشته باشد، ولي اين صداها طنين اندكي داشته و دائماً ناديده گرفته خواهند شد.
آلفورد تصريح كرد: «سيا»، «پنتاگون» و «اف.بي.آي» و همه دولت هاي كاخ سفيد صراحتاً به ارزش تبليغاتي بالاي هاليوود اذعان دارند.
وي در توضيح اين مسئله ادامه داد: تحليل گران علوم ارتباطات درباره ميزان دقيق اين تاثيرات با هم ديگر به بحث مي پردازند، ولي توافق گسترده اي وجود دارد مبني بر اينكه سرگرمي هاي هاليوودي تاثير بسيار چشمگيري بر مديريت برداشت هاي عمومي در داخل و خارج از ايالات متحده برجاي مي گذارند. فيلم بخشي از فرايند جامعه پذيري است؛ همانطور كه ما براي آشنا كردن كودكان با دنياي پيرامون قصه پريان را برايشان مي خوانيم. اگر كسي از شما بپرسد در روزنامه كدام مقاله را مي خوانيد به او پاسخ نمي دهيد كه يك قطعه تبليغاتي هماهنگ با منافع نهادينه شده. البته ارزشمندتر خواهد بود اگر محتواي مقاله را بررسي كرده، منابع و حذفياتش و همچنين نحوه هم نشيني آن با ديگر مطالب روزنامه و... را تشخيص دهيد. در مورد هاليوود هم مسئله بدين منوال است، اگر مخاطبين، زشتي و بلاهت پيام هاي سياسي آن را دريابند، هاليوود ديگر نمي تواند با منافع مالكانش تناسب داشته باشد.
او اضافه نمود: رويكرد بوش در قبال عراق به حدي بدنام بود كه هاليوود تلاش داشت تا پاي خود را از گنگ ترين اشكال وطن پرستي متعصبانه كنار بكشد، البته به استثناي فيلم هاي تلويزيوني مورد حمايت پنتاگون همانند نجات جسيكا لينچ. روايت عادي تر، سربازان آمريكايي را در حال نبرد افتخارآميز و تحمل مسائل رواني نشان مي داد. ايالات متحده ابتدا در سال 1985 جنگ با ترور را اعلام كرد. هاليوود از آن پس رابطه نزديكي با واشنگتن برقرار ساخته و در اواسط دهه 1990 به دنبال تاكيد بر نظريه برخورد تمدن ها، فيلم هايي را در مورد شرارت اسلام گرايان توليد كرد. اخيراً شاهد فيلم هايي هستيم كه از ايده خيرخواهي غربيان در تلاش براي از بين بردن به اصطلاح تروريسم اسلامي حمايت مي كند. در رابطه با يازده سپتامبر، علي رغم وجود شواهد مهم، هيچ يك از استوديوهاي اصلي فيلم سازي هاليوود، روايت دولت آمريكا را مورد ترديد قرار ندادند. پنتاگون و كاخ سفيد نيز به گرمي از فيلم هايي همانند United 93 استقبال كردند.
آلفردو درباره آثار دگرانديش در سينماي آمريكا نيز اظهارداشت: چندين استثنا وجود دارد ولي ببينيد چه اتفاقي بر سرشان آمد... فيلم هاي انتقادي واقعي همانند (2008)War Ine ساخته «جان كيوزاك» وRedacted اثر «برايان دي پالما» تنها در چند سينما در نيويورك اكران شدند، و ساخته شدن فارنهايت 11 با حمايت شركت ميراماكس، موجب شد تا كارفرمايان اين شركت آن را براي تاسيس يك شركت جديد ترك كنند. شبكه هاي خبري سي بي اس، ان بي سي و اي بي سي نيز از پخش تيزرهاي تبليغاتي فيلم مايكل مور در بين برنامه هاي خبري خود خودداري كردند.
اين نويسنده درباره موضعگيري بازيگران هاليوود نيز گفت: ستاره هاي بزرگ هاليوود نيز از ايفاي نقش در فيلم هايي كه ديدگاههاي سياسي رسمي را اشاعه مي دهند، شادمان هستند؛ در حالي كه اين ستاره ها وانمود مي كنند كه با اين سياست ها مخالفت دارند؛ از اين رو افرادي همانند «جورج كلوني» و «ساموئل ال.جكسون» در فيلم هايي همانند The Peacemaker و Unthinkable دشمنان رسمي را قهرمانانه به قتل رسانده و مورد شكنجه قرار مي دهند.
ابزار تبليغاتي جنگ
«مايكل چسودوسكي» استاد دانشگاه اتاوا كانادا و نويسنده كتاب «جهاني شدن فقر» نيز در مقاله اي به بررسي نقش هاليوود درپيش برد اهداف سيا و پنتاگون پرداخته و آن را به عنوان ابزار تبليغات براي جنگ هاي مورد نظر سيا و پنتاگون معرفي مي كند.
براساس گزارش فارس دراين مقاله كه در پايگاه اينترنتي گلوبال ريسرچ منتشر شده است آمده: ماشين كشتار جهاني نيز از فرقه تثبيت شده كشتار و نابودي كه در فيلم هاي هاليوود نيز نفوذ كرده، حمايت مي كند. سيا و پنتاگون كه از توليدات هاليوود نيز به عنوان ابزار تبليغات براي جنگ حمايت مي كنند، اين فرقه كشتار را مورد تاييد قرار مي دهند . «باب بائر»، مامور سابق سيا دراين رابطه گفت: «نوعي همزيستي ميان سيا و هاليوود وجود دارد» و اين مسئله را نيز افشا كرد كه «جرج تنت»، مدير سابق سيا در حال حاضر «در خارج از هاليوود و در حال سخنراني در استوديو است.»
اين مقاله در ادامه به بيان نقش و ويژگي اين ماشين كشتار پرداخته و مي نويسد: ماشين كشتار در يك سطح جهاني و درچارچوب ساختار فرماندهي مبارزه واحد، استقرار پيدا كرده است. اين ماشين به صورت منظم از نهادهاي دولتي، شركت رسانه ها و مأمورين عالي رتبه و روشنفكران نظم نوين جهان در گروه متفكران واشنگتن و مؤسسات پژوهشي مطالعات راهبردي، به عنوان يك ابزار بلامنازع استفاده مي كند.
چسودوسكي معتقد است اين رسانه ها و مؤسسات به تبليغ اين مفاهيم مي پردازند: فرهنگ كشتار و خشونت در آگاهي انسان القا شده است. جنگ به طور گسترده به عنوان بخشي از روند اجتماعي پذيرفته شده است؛ ميهن نياز به «دفاع» و محافظت دارد. «خشونت مشروع» و كشتار غيرقانوني مستقيما عليه «تروريست ها» به عنوان ابزارهاي لازم امنيت ملي در دموكراسي هاي غربي مورد حمايت قرار مي گيرد.