تقابل سه گونه اسلام بخش پایانی

اما بعد؛
همواره این پیش بینی شهید بزرگوار استاد مطهری - که در کتاب "آیندۀ انقلاب اسلامی" هم منتشر شده است -  در ذهنم حضور دارد که شرایط روزهای ابتدای انقلاب بسیار شبیه شرایط انقلاب اسلامی صدر اسلام و زمان حضرت رسول(ص) است و بیم آن می رود که حوادث پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام نیز این بار در انقلاب اسلامی ایران تکرار شود.
عروﺓ الوثقای اسلام نابی که امام امت معرفی کرد، ولایت فقیه است و دشمنان انقلاب نشان دادند که پس از رحلت امام(ره) به خوبی این نکته را دریافته اند. امروز نیز مشابه شرایط انقلاب اسلامی صدراسلام عده ای با ادعای "صحابی" خمینی کبیر بودن می خواهند بزرگی خود را به اثبات برسانند و علی را دوباره حانه نشین کنند که شیخ فلانی که بهمان نسبت را با امام امت دارد یا فلان سال در کنار امام بوده اینطور نظری دارد و در بهمان مسئله حق را به که می دهد.
امام عظیم الشّأن ما گویی این روزها را می دید و درست در آخرین بند وصیت نامۀ سیاسی- الهی خود اینگونه می فرماید: « من در طول نهضت و انقلاب به واسطۀ سالوس و اسلام نمایی بعضی افراد ذکری از آنان کرده و تمجیدی نموده ام که بعد فهمیدم از دغل بازی آنان اغفال شده ام. آن تمجیدها درحالی بود که خود را به جمهوری اسلامی متعهّد و وفادار می نمایاندند و نباید از آن مسائل سوء استفاده شود و میزان درهرکس حال فعلی اوست.»
امروز عده ای ولایت را سدّ رسیدن به ظنّیات و توهمات و هوسهای گروهی و شخصیشان می دانند و برای رهایی از میزانِ ولایت در دین به سمت برخی مراجع تقلید و توجیهاتی با رنگ و لعاب دینی فرار می کنند. از یک طرف با نام امام و سخن امام و سوء استفاده از همراهی و انتساب به امام امت و ادعای اینکه خط امام آنها هستند، می خواهند روی حق را بپوشانند و ولیّ فقیه را زیر سوال ببرند و مضحکانه ادعا می کنند که ما ولایت فقیه را قبول داریم اما ولی فقیه را نه و از طرف دیگر با استفاده از مقدّس نمایان بی اطلاع و بی بصیرت و آخوندهای ساده اندیش یا تجدد زده اصل ولایت فقیه – آن بزرگترین ماحصل اندیشۀ ناب دینی امام- را زیر سوال می برند.
البته مدعیان خداوندگاری خطّ امام آنجا که سخنان امام به ضررشان باشد می فرمایند امام که معصوم نبود گویی سیاق آنها همین است جای آنکه ولایت فقیه میزان رفتار آنان باشد ، میزان سنجش ولایت فقیه، توهّمات و ظنّیات و منافع حزبی و شخصی آنهاست! از زاویۀ دیگر آنها می دانند که باید برسر شاخه بُن ببرند وگرنه ناکام خواهند شد. هادیان پشت پردۀ انتخابات به نیکی فهمیده بودند که جز با نشان دادن تصاویر حضرت امام و ره بر انقلاب و نمادهای ارزشها در فیلم و دیگر ابزارهای تبلیغاتی کاندیدایشان نخواهند توانست افکارعمومی را منحرف کنند و چهره ای اصلاح گر و ملتزم به اسلام ناب از او نشان بدهند.
آنها می دانستند که راه مقابله با اسلامی که برای زنده کردن الله اکبر آمده است خود الله اکبر است همانطور که راه مقابله با قرآن ناطق، قرآن سر نیزه است. چراکه باطل باید خود را با حق ممزوج کند تا در نظر مردمان و حامیانش جلوه کند و باطلی را که پرده ای از حق دربرنگیرد به حکم سنّت حاکمۀ الهی حتی لحظه ای هم دوامی نیست.
مگر می شد جز با مجموعه ای از پرده پوشیها، برخی دلهای مشتاق انقلاب را جذب سراب خود کنند و به جاده انحراف بکشانند؟ البته همواره راه هایی هست برای شناختن و شناساندن سراب از آب و اهل بصیرت تفاوت الله اکبری که نماد اسلام ناب محمدی(ص) است را با الله اکبری که بی بی سی پرشین مبلّغ آن است درک می کنند.
از دیگر نشانه ها اینست که خداوندگاران خط امام طوری صحبت می کنند که گویی امام کلاً یک رهنمود داشته است و آن همان جملۀ مشهور است که "میزان رأی ملّت است" البته پایبندیشان به همین یک جمله  نیز برای هر جویای حقّی با بررسی رفتار انتخاباتی این مدعیان قابل ارزیابیست. هر ادعای آنان را که عمیق بررسی می کنید یک جایش لنگ می زند آن هم به طور اساسی و نه در جزئیاتی که ملازم حرکت هر غیر معصومیست و اين خصلت ذاتي سكه هاي تقلّبي و خوش آب و رنگ است.
مثلا ظاهر و ادعایشان را که نگاه می کنید به نظر با پیروان اسلام متحجران دو مبنا و دو هدف دارند و حتی رقیبان خود را به چوب حجتیه ای بودن نیز می رانند. در دشمنی تفکر حجتیه با اسلام ناب که دیگر تردیدی نیست و سوال اینجاست که اگر این مدعیان خط امام ملتزم به اسلام نابی اند که امام(ره) احیا کرد چرا طیف افراطی حجتیه باید در سازمان و احزاب آنها حضور داشته باشند؟ چرا گروهی از کادر مدرسه ای انجمن حجتیه ای باید کسی را به حضور در مدرسۀ اصلاح طلبان تشویق کنند؟ چرا افراطیون حجتیه طرفدار معین و موسوی می شوند و اگر هم زمانی از این طرفداری برگردند به سبب وزیر سنّی گذاشتن باشد نه خطّ امامی بودن آنها؟ جز اینست که در راستای هدف خود یعنی خمینی زدایی با مدعیان اصلاح طلبی احساس اتّحاد استراتژیک می کنند؟ و دل انسان آنجا به درد می آید که می بیند برای حمله به تفکر امام از نام امام ناجوانمردانه سوء استفاده می کنند و تنها به همین هم اکتفا نمی کنند بلکه متّحدان حجتیه، شخصی چون آیت الله مصباح یزدی را که تمام آبروی خود را صرف تئوریزه کردن ولایت فقیه یعنی نخ تسبیح تفکر امام و اتصال آن به شوؤن امامت کرده است را حجتیه ای می خوانند!  از منابع دوستانه و نه کدهای اطلاعاتی! شنیدم که برخی از سران انجمن حجتیه پس از جلسۀ با هاشمی رفسنجانی برای حمایت از موسوی به توافق رسیدند.
موسوی درحالی در بیانیۀ شمارۀ 11 خود می کوشد تا خود را در موضع اسلام ناب بنشاند و مخالفان خود را پیرو اسلام متحجرین بخواند که جوابی برای این سوال ندارد که چرا جمعی از سران مسلّم اسلام متحجرین قاطعانه از او حمایت می کردند و او هم ابراز برائتی نمی کرد؟ همانطور که جوابی برای حمایت های طیفی از ناطق نوری ، هاشمی و ... تا آقای محقق داماد و صانعی و نهضت آزادی و مشارکت و مجاهدین خلق و انقلاب و ... تا بهایی ها و سلطنت طلبها و... ندارد. اگر حامیانی از این جنس- که خود موسوی در سالهای نه چندان دور برخی از آنها را متصف به اسلامیت آمریکایی می کرد - به همراه موسوی جبهۀ اسلام ناب را تشکیل می دهند پس چه کسانی جبهۀ اسلام آمریکایی را تشکیل می دهند؟ لابد از نظرشان باراک حسین اوباما که اتفاقا او هم پس از انتخابات با اسم از میرحسین دفاع کرد پیرو اسلام آمریکاییست؟! کسی می گفت اگر آمریکا و ضدّانقلاب ها از کسی حمایت کنند و برای او هورا بکشند که دلیل نمی شود او را مزدور بخوانید... گفتم در معنای کلمۀ "مزدور" گفته اند: "کسی که مزد می گیرد تا کاری را برای کسی یا اربابی انجام دهد" مسلّم است که آنان آمریکا ، منافقان ، بهایی ها ، نهضت آزادی ها و تمام شهره های ضدّانقلاب را دلشاد و امیدوار کرده اند یا برای این کارشان مزدی هم گرفتند که مزدوراند یا مزدی نگرفته اند که جای دلسوزی دارد که مجّاناً مطلوب دشمنان انقلاب را برآورده کردند و یک مرحله عقب تر از مزدورانند.
و صاحبان سكه هاي تقلبي به رسم هميشه می کوشند تا این انواع متناقض نماهای گفتاری و عملکردیشان را در هزارتوی پروپاگاندای رسانه ای خود گم کنند و از راه پیچیده کردن صحنه ، هجمۀ دیتا(Data) و اطلاعاتِ اکثراً غلط و بعضاً درست و غبارآلود کردن فضا، مدعاهایشان را برای مردم جلوه دهند و خود را سكه اصل معرفي نمايند.
روی این نوشتار با ائمّۀ جریان منافقانۀ جدید نیست که ما را جز « انّی برﻱءٌ مِمّا تفعلون » و « لکم دینُکُم وﻟﻲَ دینِ» با آنان سخنی نیست بلکه سخن با دلهای حق طلب و پاکیست که دل به مصادیق سراب گونۀ این ائمّه باطل سپردند و قاطبۀ حاضرین در این جریان جز قلیل معاندین و اقلّ رهبران کینه دارش از این سنخ هستند.
صحنه هایی که در این فتنۀ عمیق مشاهده می شود یادآور عبرتهایی عمیق از دل تاریخ است البته به گفتۀ کتاب کریم عبرت گرفتن کار "اولی الأبصار" است. دوباره طرحی به راه افتاده است تا با پوشاندن حق، باطی را به جایش بنشانند. کمر همت بسته اند تا اسلام ناب احیا شده توسط خمینی کبیر را با نام او ذبح کنند و اسلام های التقاطی خود را به جای آن بنشانند. در این طرح اسلام آمریکایی و اسلام متحجران هرکدام چه مجزا و چه در پشتياني و مدد به يكديگر سهم خود را دارند. فراموش نکنیم مردمان برهه هایی خاص از تاریخ مبتلای به چنین آزمایش الهی ای شدند، باید با بصیرت بنگریم و هوشیارانه عمل کنیم تا آنگونه که  خود گذشتگان را مذمّت می کنیم در زمرۀ مذمّت شدگان خاکیان و افلاکیان قرار نگیریم. به خاطر داشته باشیم که عمل امروز ما رقم زنندۀ  سرنوشت ماست و سقوط در این امتحان، جریان حق را دچار مشکل نمی کند بلکه شخص را گرفتار خواهد کرد.
مبادا مانند طراحان و رهبران این جریان نفاق، از کسانی بشویم که خود را به غفلت زدند یا درحدّی پست تر، غافلانه از آنان پیروی کنیم. چراکه در نهایت « ...فَأمّا الزَّبَدُ فَیَذهَبُ جُفاءً و أمَّا ما یَنفَعُ النّاسَ فَیَمکُثُ فی الأرضِ » و در پیشگاه خداوند ظنّیات و شایعات و توهّمات و پیروی از چنین رهبرانی در برابر "ره بر حق" هیچ حجّیتی نخواهد داشت.