مطروحه ای از رهبر انقلاب برای «جانبازِ شهید» + دستخط
در ديدار شاعران آئيني با رهبر معظم انقلاب، كه روز چهارشنبه 25 خردادماه برگزار شد، معظم‌له در رهنمودهاي‌شان شاعران را به موضوع دفاع مقدس و پاسداشت ياد شهيدان دعوت كردند و از مباحث مهم در اين‌باره كه كمتر به آن پرداخته شده، به مقوله‌ي «جانبازان شهيد» اشاره فرمودند
به گزارش خبرگزاري فارس، در ديدار شاعران آئيني با رهبر معظم انقلاب، كه روز چهارشنبه 25 خردادماه برگزار شد، معظم‌له در رهنمودهاي‌شان شاعران را به موضوع دفاع مقدس و پاسداشت ياد شهيدان دعوت كردند و از مباحث مهم در اين‌باره كه كمتر به آن پرداخته شده، به مقوله‌ي «جانبازان شهيد» اشاره فرمودند:
«يكى از همين چيزهائى كه مربوط به جنگ است و از چيزهائى است كه ذهن من را مشغول ميكند، اين جانبازهائى هستند كه بعد از مدتى به شهادت ميرسند؛ اين خودش يك موضوع ويژه است؛ اين غير از شهيدى است كه در جبهه شهيد شده و درباره‌اش هم شعر گفته شده؛ اين انسانى است كه يك تجربه‌اى را گذرانده و رنجى را تحمل كرده، آخرش هم شهيد شده. بگرديد موضوعات اينجورى را پيدا كنيد.»
در پايان اين ديدار، يكي از شاعران از حضرت آيت‌الله خامنه‌اي خواست كه در اين موضوع، «مطروحه‌اي» را طرح فرمايند تا شاعران به استقبال آن، شعر بسرايند.
ايشان نيز ساعتي پس از پايان محفل، مطروحه‌ي زير را بر صفحه‌ي كاغذ نگاشتند و از شاعران آئيني خواستند تا بر اساس آن، شعر بسرايند. متن مرقومه به شرح زير است:
"بسمه تعالي
بفرمائيد اگر دوستان مايل‌اند، اين مطلع را بسازند
خطاب به جانبازِ شهيد:
رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه دل
خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه‌ي دل "
علاقه‌مندان و شعراي گرانقدر، در صورت تمايل مي‌توانند ابيات سروده خويش را به آدرس http://farsi.khamenei.ir/message-content?id=12763 ارسال كنند، تا در پايگاه اطلاع‌رساني دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله خامنه‌اي منتشر شود.
* مطروحه چيست؟
از ديرباز در محافل ادبي و انجمن‌هاي شعر، مقوله‌اي به نام «مطروحه» وجود داشته است. مطروحه، بيتي بوده كه معمولاً بزرگ يك انجمن شعر در پايان محفل، مطرح مي‌كرده و از شاعران مي‌خواسته تا براساس همان بيت و در همان وزن و با همان رديف و قافيه يا براساس آن مضمون، شعري بسرايند و در جلسه بعد در آن محفل بخوانند.
اين كار چند فايده داشته است؛ نخست آن‌كه شاعران انگيزه‌اي براي سرايش شعري تازه مييافتند؛ دوم آن‌كه شاعران ميزان توانايي خود را در آن قالب و با آن رديف و قافيه در مييافتند و عيار كار را مي‌سنجيدند و با توجه با آثار ديگران، ضعف‌هاي اثر خود را دريافته و به تقويت شعر خود مي‌پرداختند؛ سوم آن‌كه يادگاري نيكويي از آن محافل بود و هرگاه آن شعر خود را مي‌خواندند، به ياد آن محفل مي‌افتادند.
|
