آرشیو نسخه های rss پیوندها تماس با ما درباره ما
مفیدنیوز
اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلا                                                                           
صفحه اصلی | سیاسی | اجتماعی | فضای مجازی | اقتصادی | فرهنگ و هنر | معارف اسلامی | حماسه و مقاوت | ورزشی | بین الملل | علم و فناوری | تاریخ پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ rss
نسخه چاپی ارسال
دفتر مقام معظم رهبری
پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله نوری همدانی
پایگاه اطلاع رسانی آثار حضرت آیت الله مصباح یزدی
سایت اینترنتی حجه الاسلام والمسلمین جاودان
استاد قاسمیان
حجت الاسلام آقاتهرانی
پاتوق كتاب
شناخت رهبری
عصر شیعه
پایگاه وبلاگ نویسان ارزشی
صدای شیعه
عمارنامه
شبکه خبری قم

استقبال‌ مردم‌ از تك‏ بيت‌ رهبر انقلاب‌ درباره‌ جانباز شهيد




تاریخ: ۲ تير ۱۳۹۰

به‎دنبال درخواست شاعران از حضرت آيت‌الله خامنه‌اي براي طرح «مطروحه‌اي» براي جانباز شهيد برخي مردم و عاشقان جانبازان با ارسال سروده‌هايي تك‏بيت رهبر انقلاب را تكميل كردند.

به گزارش رجانيوز، به دنبال درخواست شاعران از حضرت آيت‌الله خامنه‌اي براي طرح «مطروحه‌اي» براي جانباز شهيد كه پيرو سخنان ايشان صورت گرفت و نيز فراخوان پايگاه اطلاع رساني دفتر حفظ و نشر آثار حضرت‌ آيت‌الله خامنه‌اي و دعوت از مردم براي تكميل اين بيت، استقبال بي‌سابقه‌اي از اين فراخوان صورت گرفته و مردم عادي با سرايش غزل‌هايي ناب اين «مطروحه‌» را تكميل كرده‌اند كه براي استفاده عموم مخاطبان به صورت كامل منتشر مي‌شود:

رندانه آخر ربودي جامي زخمخانه ي دل
رنگين چو برگ شقايق،خونين چو افسانه‌ي دل

آنقدر مستي كه گويا، ازمولوي سر تر هستي
شايد كه شمسي نهفته در كنج ويرانه‌ي دل

شيرين‌ترين زهرها را دنيا به كام تو مي‌داد
انگار سيري ندارد، از زهر پيمانه‌ي دل

يك شب غزل مي‌نوشتي، يك شب عطش مي‌سرودي
من سالها مي‌شنيدم نجواي مستانه‌ي دل

كم‌كم بسوزم بميرم تا پختگي را ببينم
مي‌خواست زيبا بميرد درعشق پروانه‌ي دل

معصومه تيما ازكرمانشاه شهرستان كنگاور

**
بر اساس مطروحه حضرت امام خامنه اي:

بر فرش قرمز نهادي پا را به كاشانه دل
آرام و چابك نشستي كنج نهانخانه دل

با دست خود جام صهبا كردي عطا بر رفيقان
وانگه بر امد به بستان آواز مستانه دل

بر چهره گل نشاندي شبنم به صبح دعايت
از خنده ات شكرستان شد كنج غمخانه دل

در بسترت ياس و نرگس در هم تنيده به هر سو
شرمنده گرديده بلبل در صحن گلخانه دل

تير دعايت رسيده تا اوج آن بي نهايت
انگشت حيرت گزيده اين پير فرزانه دل

چون نور شمع وجودت ساطع سوي كهكشان شد
از غصه گرديده پرپر پرهاي پروانه دل

بر روي بال فرشته كردي سفر سوي دلدار
شد جاي خالي مهرت در صدر ميخانه دل

چون پير ميخانه آگه از هجرت قاصدك شد
بر سينه ميگساران زد نقش پيمانه دل

"رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه دل
خونين چو برگ شقايق رنگين چو افسانه دل "

تقديمي از غلامرضا هاشمي از اراك.

**
رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه‌ي دل
خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه‌ي دل

دردانه‌ي اشك گل‌ها! رفتي و سقايِ دل رفت
با رشك مي‌گويد زبانم: "رفتي ز كاشانه‌ي دل "

محجوب بود جامم، پيمانه‌اي بي‌تكلّف
چون بغض مي‌رفت و مي‌رفت، جانت چو پروانه‌ي دل

گر ساغر و مي به هم دوخت، جانان و چشم تَرت را
با ناله‌هايت سحر يافت راهي به ميخانه‌ي دل

مبهوت هر قطره اشكم كز گوشه‌ي چشمت آمد
شاهد به فال نگاهش، بُرد از تو مستانه‌ي دل

مختوم گشت شعرم، واحسرتا از نگاهت
عشقِ تو و مهرت اما، سوزانده ويران‌ه‌ي دل

مطهره رضاپور

**
رندانه آخر ربودي جامي ز خم خانه دل
خونين چو برگ شقايق ، رنگين چو افسانه دل

دلدار زيبا گزين است ، دلخواه ِ او بهترين است
با آتش او چه زيباست پرهاي پروانه دل
فكه ، شلمچه ، هويزه ، در چشم هاي توجاري است
اروند، خون مي َبرد از " سردشت " تا " بانه " دل
اخبار مي گويد: از درد ، جان داده مَردي و فردا
تشييع خواهد شد اما بر موجي از شانه دل
دانه به دانه نشانه ، بردند از اين ميانه
حالا به حيرت رسيده ؛ تسبيح صددانه دل...

زهرا بشري موحد/ طلبه/ قم
**
رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه دل
خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه دل

آن مي كه نوشيدي اما در ابتداي جواني
آيا دوايي نكردت، دردي ز غمخانه دل

مستي به جايي رساندي در بزم ياران خوشدل
گويي جوابت نميداد، جامي ز پيمانه دل

آخر بگو جان ما را، رمز نهانخانه‌ها را
شايد كه ما هم بگيريم، دري چو دردانه دل

ما را يقين گشته اما، شايد خطا گفته باشيم
ياران به تو غبطه خوارند، در وضع سامانه دل

ديگر بساطي نمانده، جز شرم‌رويي برايم
مارا سكوتي بشايد، هم شان شاهانه دل

رضا(عاشق ولايت)
**
هو الحق

رندانه آخر ربودي جامي ز ميخانه دل
خونين چو برگ شقايق رنگين چو افسانه دل
..................
آن شب كه با كوله باري از غم صدايت شنيدم
دانستم آخر بگيري كامي ز پيمانه دل

در خس خس ناله‌هايت حس غريبي هويدا
با خنده‌هاي نگاهت آتش به سامانه دل

در ماندنت حكمتي بود تا آشنايان بدانند
سرخي خون رفيقان روشن به كاشانه دل

چون رفتي و ما به زندان درگير نفس و هوائيم
بودي با دل و جان جوياي دُردانه دل

اينك كه در زير نعشت مرثيه‌ها مي‌سرايم
بينم كه در رفتنت نيز بشكفته گلخانه دل

نام بلندت به دوران ماند به شَهنامه عشق
تابيده در مطلع شعر «جامي ز ميخانه دل»

سيدمهدي موسوي/ حوزه علميه قم/ عصر چهارشنبه 1390.04.01

**
رندانـه آخر ربودي جامي ز خمخانه‌ي دل
خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه‌ي دل

پا در ره حق نهادي، جان بر سر عشق دادي
اي قهرمان نبرد پر سوز و جانانه‌ي دل

اين قافله غافل از تو، سر سوي مقصد نهاده
اين حاصل عقد شوم است با مرد بيگانه‌ي دل

اي شعله‌ي شمع از تو، وامانده‌ي خيل نيكان
اي چشم‌هاي تو پر از تمثال دردانه‌ي دل

از صحبت بي‌وفايان پروانه‌ها شرم دارند
ما را سحرها دعا كن، پروانه‌ي خانه‌ي دل

امير بيدختي
**
رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه ي دل
خونين چوبرگ شقايق رنگين چو افسانه ي دل

درد آشنايي چو مجنون آيينه ي جلوه ي حق
تفسير و معنا نمودي جانانه دردانه ي دل

هر شب جدا از رخ مه مي سوختي عاشقانه
از بي نصيبي نشايد نالش ز پيمانه ي دل

اكنون كه با يار دلبر پيوسته اي جاودانه
خطي بگو نكته اي يا رمزي ز پويانه ي دل

اي آنكه مردانه رفتي راه علي عاشقانه
مارا ز خاطر مبر هان هيچان ديوانه ي دل

عليرضا پيشگو
**

"رندانه آخر ربودي،جامي زخمخانه ي دل
خونين چو برگ شقايق، رنگين چوافسانه ي دل "

بيگانه با هر خماري، پيچيده در زلف ياري
اي عاشق دايم الخمر،تحليل مستانه ي دل

روزي صباي وصالت از كوچه هامان گذر كرد
عمريست پيچيده در شهر، بوي خوش شانه ي دل

الحق حريم خدايي، گرم نماز و طوافند
گرد تو خيل ملايك، گرديده پروانه ي دل

جغد خيال ستم را، درك عروجت محال است
زيرا كه از آب و گل نيست، تفسير ويرانه ي دل

ياد خليل خدايي، زخم زبان مي‌خري از
بخل بخيلان شهر و نمرود بيگانه ي دل

يوسف‌ترين ياد شهري، سروي و شمشاد شهري
تعبير مردانه كردي، روياي ديوانه ي دل

حتي مقام شهادت، ناز تو را مي‌كشيده
در انتظار تو چنديست، پشت در خانه ي دل

"سروده ي علي حسين بوالحسني "-لرستان
**
مي‌خوانم اينك برايت از حس مستانه دل
از شوق پرواز ورفتن از شوق مردانه دل

اي مست جام طهورا در صبح همراهي عشق
" رندانه آخر ربودي جامي زخمخانه دل "

آري امين گفته زيبا شرح دل خسته‌ات را
"خونين چو برگ شقايق رنگين چو افسانه دل "

در كوچه باغ شهادت با لاله ها هم نگاهي
اي سبز وسرخ دلاور اي يار فرزانه دل

هرم نفسهاي خسته آتش به جان مي‌كشاند
در صبح غمگين ماندن بر بام ويرانه دل

اي از تبار پرستو سرمست ياد رهايي
مي‌خوانم اينك برايت از حس مستانه دل

مهدي طهماسبي دزكي
**
رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه دل
خونين چو برگ شقايق رنگين چو افسانه دل

مرغان دريائي عشق بودند همسنگرانت
پيوستي آخربه آنان در بزم مستانه دل

بس سالها چشم بر در در انتظار مرادي
تا بلكه از درآيد معمار ويرانه دل

آمد به سر انتظارت آمد به بر وصل يارت
پر از سبويش نمودي آخر تو پيمانه دل

طي شد شبانگاه هجران روز وصالت برآمد
آذين شد از مقدم دوست امروزه غمخانه دل

هر چند دور است زاهد از بزم گرم شمايان
دلبسته خاطراتيست از جمع شاهانه دل

دكترمحمدامين زاهدي-مشهدمقدس
**

رندانه آخر ربودي، جامي ز خمخانه‌ي
دل خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه‌ي دل

مي بود صهباي صافي، تو مرد ميخانه‌ كافي
عقل تو عريان و حافي، در كار جانانه‌ي دل

پايت كه خونين قدم زد، پا بر جنانِ عدن زد
آنجا سر افكند و دم زد، گرديده ويرانه‌ي دل

تو اين و آن را نبيني، رنگ جهان را نبيني
آن‌چه جهاني نبيند، بيني تو در خانه‌ي دل

برخيز اي مرد سردار، بركش به دنياي قدار
چون بانگ سرو علمدار، فرياد مردانه‌ي دل

گويند خون شهيدان، وقتي كه بر خاك ريزد
ريزد اضافات دنيا، از قلب ميخانه‌ي دل

ديريست سالي پس از سال، خون تو شويد زمين را
خوني طهور و مطهر، از جنس خونابه‌ي دل

سجاده و مهر و تسبيح، آرند پاي تو سجده
اي تار و پودت همه ذكر، يك سر شده واله‌ي دل

آن روز كز كل عالم، فرياد و افغان برآيد
چشمان مردم به دستت، چشم تو ديوانه‌ي دل

بچه‌هاي موسسه جهادي
**


رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه دل
خونين چو برگ شقايق رنگين چو افسانه دل

نوري كه روشن شد از آن يك عمر خمخانه ما
تابانده شمع وجودت يك دم به كاشانه دل

بي حرمتي باشد از من گر گويمت پا به دل نِه
تاب تو را عرش بايد كو تاب ويرانه دل

شايد كبوتر دو روزي با زخم بالش بماند
فرصت گذارد بگردد ملحق به پروانه دل

ساقي شرابي نمانده ديگر به جز دُردي خم
دُردي كشيدن نباشد جز كار دُردانه دل

آن آشناتر ز هر كس بر پستي چرخ گردون
آخر مرا خويش بودش چون گشته بيگانه دل

در مجلس بزم مردان لاف گزافيست رندي
عاشق مگر مرد گردي از داد مردانه

جليل شيرواني
**

(بر شاه بيت بيت فزودن جسارت است - بر بيت شاه بيت فزودن جسارت است)

رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه دل
خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه دل

جامي كه چون نوش كردي، عالم فراموش كردي
خوردي و دستي فشاندي، اندر طربخانه دل

در گوش جانان چه گفتي؟ دست از علايق چو شستي
با طاير گلشن قدس، گشتي تو همخانه دل

در انتظار گل و مل، هم ناله با آه بلبل
با نعره اي عاشقانه، گشتي تو همسايه دل

تو شمع سوزنده بودي، نور فروزنده بودي
لختي نماندي و رفتي، با پرّ پروانه دل

سوداي جانانه داري، در سر چه افسانه داري؟
گر قصد جانانه داري، برگو ز افسانه دل

برگو چه جامي ربودي، كز جان جانان شنودي
«خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه دل»

چون دل به دلداده دادي، جامي پر از باده دادي
«رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه دل»

عمري نشستي و ماندي، صبر از صبوري ستاندي
صبر از تو صبرش سرآمد، خواندي چو غمنامه ي دل

90/03/31 - سيدجواد منوّر زاده
**

يك ستاره كه بر زمين جا مانده

در پاسخ به مطروحه ي امام خامنه اي با همه شاعر نبودنمان اين غزل امروز آمد:

رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه‌ي دل
خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه‌ي دل

جام بلاي غريبت با صبر و شكر عجيبت
كرده مقرب شما را در بزم جانانه ي دل

اشك تو را چونكه ديدند شوق تو را هم خريدند
آغوش خود را گشودند رفتي به پيمانه ي دل

نه! ماندي و "يُرزقون "ي، تو قهرمان جنوني
ما را زمان با خودش برد بي بوي گلخانه ي دل

بعد از شهيدان چو بوديم، دلخوش به روي تو بوديم
اي شمع جان كه ربودي دل را ز پروانه ي دل

معشوق معشوق من تو، در خاكدان عيوق من تو
بعد از شما از كه جويم نوري ز ويرانه ي دل؟
پ‌ينوشت:
1. يكي به آقا بگه مطروحه هاتون خيلي سنگينه مگه شاعران غير حرفه اي دل ندارن؟ در هر حال برگ سبزي بود تحفه ي درويش
**
استقبال از مطروحه رهبر معظم انقلاب حضرت آيةالله العظمي خامنه اي دام افاضاته

افســانه دل
رنـــــدانه آخر ربودي، جـــــامي ز خمخـــانه‌ دل
خونين چـو برگ شقايق، رنگين چو افسانه‌ دل

رمـــــزي كه در دل نهفتي، رفتــي و امـــا نگفتي
غمگين چو تيشه فرهاد، شيرين چو پروانه دل

پيمــــانه از كف نهـــادي، تا كه به دريــا فتــادي
گشتي چو شـــارب دائم، نوشين ز پيمانه دل

پرواز تو چو عقـــابان، تند و تيز است و شتــــابان
بال تو زخمي و مجروح، زرين چو گلخانه دل

غبطـــــه خوردم ز عروجت، حيران ز نقطه اوجت
مبهوت مستـي عشقم، مسكين به ميخانه دل

خون تو عطر جهان است، اشك تو شيره جان است
نام تو جـــــلوه حق شد، در اين گلستانه دل

ذكر تو فــــزت بــــرب شد، نور تو فاتح شب شد
رفتي و آســـــان گذشتي، از مينِ شبانه دل

دردا كــه دردي ندارم، زخـــم نبــــــردي ندارم
دركـي چو زخم تو بايد، چندين به كرانه دل

معشوق شد عاشق طالب، شد عشق آخر به تو غالب
صــــــادق بياد تو خوانَد، گلچين ز ترانه دل

صادق‌علي رنجبر-ساري

در سال 75 در ديدار بسيجيان مازندران با رهبر عزيز من تنها شاعر بسيجي بودم كه توفيق قرائت شعر در محضر آقا را در يك ديدار عمومي يافته بودم.

"مولوي‌ها بي شمارند و تو شمس ديگري
شمس‌ها را هم تو مولا، سيدي و سروري "

**
مستانه آخر پريدي در آسمان شهيدان
جانانه آخر رساندي دل را به كاشانه دل

**

مستانه آخر پريدي در آسمان شهيدان
جانانه آخر رساندي دل را به كاشانه دل

محمدحسين مهدي‌پور
**

رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه‌ي دل
خونين چو برگ شقايق رنگين چو افسانه‌ي دل
اينك كه بال ملائك نيكو كجاوه ي توست
مارا بده ز خُم مي زان كُنج خمخانه ي دل
محمد حسن ابوحمزه
*

مستانه عمري نشستي در ساحت جان دلبر
اصرار كردي گرفتي آخر تو پيمانه ي دل

از قافله جا نماندي تو يادگار شهيدي
تو در مسير بهشتي در راه كاشانه ي دل

در غربتت آشنايي، ما رفتنت را نديديم
بودي و ما غافل از تو، رفتي تو در خانه ي دل

در سالهاي پس از جنگ تنها تو بودي علمدار
صبر و شكيب تو كرده تفسير شكرانه ي دل

اي مرد جا مانده برخيز چشم انتظارت شهيدان
جامي مهيا برايت جامي ز ميخانه ي دل

از سرفه هايت كلافه بودي ولي شكوه هرگز
اين است رسم رهايي اين است افسانه ي دل

پرواز تو از زمين نيست از آسمان پرگشودي
با بالهاي شكسته در كوي جانانه ي دل

در حسرت تو شكستيم شرمنده ات تا قيامت
مانديم و شمع وجودت هستيم و ديوانه ي دل

حجت‌اله قلي‌پور
**
«رندانه آخر ربودي
جامي ز خمخانه‌ي دل
خونين چو برگ شقايق
رنگين چو افسانه‌ي دل»

تا موج غم شعله‌ور شد
دل را به دريا سپردي
تا سر بلندت نمايد
تصميم مردانه‌ي دل

برخي به يكباره رفتند
اما تو با درد ماندي
ماندي و هر شب نهادي
سر بر روي شانه‌ي دل

ماندي كه مردم نگويند
خوبان همه پر كشيدند
ماندي كه روشن بماند
با نور تو خانه‌ي دل

ماندي روي تخت تا كه
باشد خيال دلم تخت
اي ثروت بي نهايت
اي گنج ويرانه‌ي دل

آنانكه كه يكباره رفتند
هر يك فقط يك شهيدند
اما تو صدها شهيدي
اي پير ميخانه‌ي دل

هر چند ماندي تو اما
شمع وجود شريفت
با هر نفس آب مي شد
مي ريخت بر شانه‌ي دل

آخر تو هم پر كشيدي
من ماندم و خاطراتت
در پيشت اي شمع خاموش
مي سوخت پروانه‌ي دل

مهدي شريفي
**
رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه دل
خونين چوبرگ شقايق رنگين چو افسانه دل

جامي كه از معشوق با حيلت ربودي
هر قطره‌اش خشتي فزون بر خانه دل

هرخانه اي بي تابش خورشيد رونق ندارد
روشن نمودي بيگمان از نور حق ويرانه دل

با من بگو از راز و رمز عشقبازي
راهي برايم ميگشائي بر در ميخانه دل ؟

مهدي شريفي
**
مردانه آخر كشيدي نقشي تو بر شب
عطشان چو لب‌هاي اكبر، لبريز چو غم‌هاي زينب

پرويز ميراحمدي

علاقه‌مندان براي مشاهده جديدترين اشعار در خصوص اين مطروحه مي‌توانند به نشاني http://farsi.khamenei.ir/message-content?id=12763 پايگاه اطلاع رساني دفتر حفظ و نشر آثار حضرت‌ آيت‌الله خامنه‌اي مراجعه نمايند.



نام(اختیاری):
ایمیل(اختیاری):
عدد مقابل را در کادر وارد کنید:
متن:

کانال تلگرام مفیدنیوز
کلیه حقوق محفوظ است. نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع ميباشد.