کار در خور تقدیر شورای انقلاب فرهنگی

البته شورای عالی انقلاب فرهنگی روزی که تاسیس شد مثل خیلی از جاهای دیگر دعاوی بزرگی داشت اما طولی نکشید که بازهم مثل خیلی از جاهای دیگر به یک مرکز باری به هر جهت تبدیل شد و هیچ وقت در حد و اندازه هایی که باید ظاهر می شد،نشد. نقد و بررسی کارنامه شورای انقلاب فرهنگی در حوصله این یادداشت نیست اما مختصر و مفیدش این که شورای انقلاب فرهنگی کاری به کار مسائل و مشکلات مبتلابه جامعه نداشت تا این که دیروز خبری امیدوار کننده از این شورا به گوش رسید.

شورای انقلاب فرهنگی در نخستین جلسه ای که در سال ۹۴ تشکیل شده به بررسی افزایش طلاق در جامعه پرداخته. در خبر منتشره چیزهای دیگری هم آمده که قابل اهمیتند اما آن چه اهمیت دارد این است که شورای انقلاب فرهنگی به واقعیتی غیرقابل انکار توجه نشان داده. شاید بزرگ ترین مشکل ما این باشد که اصلا خیلی از مشکلات را به رسمیت نمی شناسیم و گمان می کنیم با نادیده گرفتن صورت مسئله قادریم مسئله را حل کنیم. اگرچه مسئله ای همانند افزایش طلاق مسئله تازه ای نیست اما همین که شورای انقلاب فرهنگی آن را به رسمیت شناخته خدای را باید شاکر بود.دیگر این که ظاهرا شورای انقلاب فرهنگی این نکته را دریافته که با شعار و بیانیه و حماسه سرایی نمی توان با تهاجم فرهنگی به مبارزه برخاست. به جای چشم دوختن به بیگانگان و مدام ماهواره و اینترنت و دیگران را مقصر دانستن بهتر است که چشم به مشکلات خودمان داشته باشیم و بدانیم اگر به جای پرداختن به تزئین نقش ایوان خانه را از پای بست محکم بسازیم آن گاه هیچ باد و بارانی نمی تواند به آن گزند برساند. در شورای انقلاب فرهنگی آدم هایی که بتوانند منشا خیر و صلاح شوند کم نیستند اما آدم های خوب و توانمند به تنهایی نمی توانند کاری از پیش ببرند.

صاحب این قلم با سرورم استاد دکتر رضا داوری اردکانی گفت و گویی داشتم که چندماه پیش در کتاب هفته خبر منتشر شد و چند رسانه دیگر از جمله خبرآنلاین آن را منتشر کردند. آقای داوری در آن گفت و گو از طرح ناتمامشان در شورای انقلاب فرهنگی سخن گفتند. طرحی که اگر اجرایی می شد می توانست تحولی مهم در آموزش و پرورش کشور باشد. آقای داوری خیلی به جزییات علت ناتمام ماندن طرحشان اشاره نکردند اما از فحوای کلامشان مشخص بود که عدم پی گیری طرح توسط کسانی که باید طرح را جدی می گرفتند یکی از مهم ترین دلایل سرخوردگی ایشان بود. حضور بزرگانی مثل استاد داوری را در چنین مراکزی باید غنیمت دانست. اگر ایشان و امثال ایشان بدانند که اراده ای جدی برای حل مشکلات وجود دارد قطعا حرف های شنیدنی بسیاری برای گفتن دارند. امیدواریم نخستین جلسه شورای انقلاب فرهنگی در سال ۹۴ حسن مطلعی باشد برای طرح مشکلات واقعی جامعه ما. ایدون باد!

منبع: خبرآنلاین