سيدالكريم نگين درخشان ري
فارس
به نقل تاريخ در سال 173 هجري قمري در مدينه منوره ستارهاي درخشان در خانه «عبدالله بن علي» درخشيد و كودكي بر سلاله نبوي افزوده گشت، فرزندي كه در آيينه زندگي او اخلاص و ارادت به امامان دين و پيروي از فرامين پيشوايان معصوم ديده ميشد.
«عبدالعظيم» كنيهاش ابوالقاسم است و از آن سبب كه نسبتش با چهار واسطه به حضرت امام حسن مجتبي عليهالسلام منتهي ميشود به «حسني» معروف است. از آن حضرت به عنوان «سيدالكريم» نيز ياد ميشود. پدرش عبدالله نام داشت و مادرش فاطمه دختر عقبي بن قيس. جد اول او «علي بن حسن» ملقب به سديد بود كه همراه پسر عمويش عبدالله محض و گروهي ديگر از سادات بر ضد عباسيان قيام كردند. ماموران منصور دوانيقي جمعي از آنان را دستگير كرده و به بغداد فرستادند علي هم از آن جمله بود كه به زندان افتاد و تا پايان عمر محبوس بود.
جد دومش «حسن بن زيد» از شخصيتهاي برجسته عصر خويش بود كه مورد خشم منصور دوانيقي قرار گرفت و به زندان افتاد. انساني وارسته و خدمتگزار محرومان بود كه در سال 168 هجري در 80 سالگي از دنيا رفت.
جد سومش «زيد بن حسن» فرزند امام حسن مجتبي (ع) بود. وي نيز در زمان خود شخصي معروف و نيكوكار و مورد علاقه مردم بود. در زمان خلافت عمر بن عبدالعزيز به منصب توليت صدقات رسول خدا (ص) گماشته شده بود. وي در 90 سالگي در سال 120 هجري چشم از جهان بست.
عبدالعظيم حسني عليهالسلام از دانشمند شيعه و از روايان حديث ائمه عليهمالسلام و از چهرههاي بارز و محبوب و مورد اعتماد نزد اهل بيت عصمت و طهارت عليهمالسلام و پيروان آن بزرگواران بود.
دوران وي گرچه عصر حاكميت عباسيان و ايجاد خفقان و سختگيري نسبت به هواداران ائمه عليهمالسلام و فرزندان علي و فاطمه عليهماالسلام بود ولي مدافعان دين و حافظان مكتب كه روايات امامان را ثبت، نقل و منتشر ميكردند نقش عمدهاي در پاسداري و صيانت فرهنگ اهل بيت عليهمالسلام داشتند.
اين بزگوار نيز يكي از سنگربانان عقيده محسوب ميشد. عبدالعظيم عليهالسلام با راويان احاديث ارتباط داشت و در حفظ و نقل سخنان معصومين عليهمالسلام كوشا بود. ستايشهايي كه ائمه عليهالسلام از وي بهعمل آوردهاند نشان دهنده شخصيت علمي و مورد اعتماد او است. امام هادي (ع) گاهي اشخاصي را كه سوال و مشكلي داشتند راهنمايي ميفرمود كه از عبدالعظيم حسني (ع)بپرسند و او را از دوستان حقيقي خويش برميشمرد.
در آثار علماي شيعه نيز تعريفها و ستايشهاي عظيمي درباره او به چشم ميخورد. آنان از او به عنوان عابد، زاهد، پرهيزكار، ثقه، داراي اعتقاد نيك و صفاي باطن و پسنديده ياد كردند. افتخار او اين بود كه در مقابل عظمت و بزرگي «اوليالامر» كرنش كرده، بر ساحل ولايتشان بنشسته، از كلام نوراني آنان الهام گرفته و عمل به فرامين الهي ايشان را مايه سعادت در سراي خويش ميدانست زيرا به خوبي به حقيقت مقام «امام» و «حجت خدا» واقف بود و با جان و دل اين عقيده را پاس ميداشت.
*فضيلت زيارت حضرت عبدالعظيم عليهالسلام
ابن قولويه در كامل الزيارات (باب 107 ص 324) از علي بن الحسين بن موسي بن بابويه و او از محمد بن يحيي اشعري عطار قمي روايت كرده كه شخصي از اهل ري گفت: بر حضرت ابوالحسن عسكري امام هادي (ع) وارد شدم، آن جناب از من پرسيد در كجا بودي؟ عرض كردم: به زيارت سيدالشهدا (ع) رفته بودم، فرمود: آگاه و متوجه باش، اگر قبر عبدالعظيم را كه در نزد شما ميباشد زيارت كرده بودي، مثل اين بود كه حسين بن علي عليهالسلام را زيارت كرده باشي.
اين حديث را رئيس المحدثين شيخ صدوق نيز در ثواب الاعمال ص 95 روايت كرده و گويد: حديث كرد از براي من علي بن احمد، او گفت: حديث نمود مرا حمزة بن قاسم علوي و او گويد: حديث كرد از براي من محمد بن يحيي عطار تا آخر حديث، و همچنين اين روايت در رساله صاحب بن عباد نيز ذكر شده است.
از آن عالم فرزانه كراماتي نيز نقل شده است.
*معرفي برخي از منابع آشنايي با زندگاني حضرت عبدالعظيم الحسني عليهالسلام
برخي از منابع آشنايي با زندگاني حضرت عبدالعظيم الحسني عليهالسلام به شرح زير است:
* كتاب جنت النعيم ـ روح و ريحان، نوشته محمدباقر مازندراني كجوري، تصحيح و تحقيق: سيد صادق حسيني اشكوري.
* كتاب التذكره العظيميه، نوشته محمد ابراهيم كلباسي، تصحيح و تحقيق: عليرضا هزار.
* كتاب جنات النعيم في احوال سيدنا الشريف عبدالعظيم عليهالسلام، نوشته ملامحمداسماعيل كزازي اراكي، تصحيح و تحقيق: علي اكبر زماني نژاد.
* كتاب مسند حضرت عبدالعظيم عليهالسلام، نوشته عزيزالله عطاردي ـ عليرضا هزار.
*كتاب شناختنامه حضرت عبدالعظيم عليهالسلام ( مجموعه مقالات) به كوشش: علي اكبر زمانينژاد.
به قلم مصطفي هدايي
فارس
|