سفارش اهل بيت (ع) به شيعيان

وظيفه همه شيعيان و علاقمندان به قرآن و عترت اين است كه بايد بار را از دوش اهل بيت بر داريم، يا لاأقل بار خودمان را بر بارهائي كه ايشان دارند اضافه نكنيم . وجود مبارك حضرت در چند مورد به ما فرمود: به من كمك كنيد: اعينون ي .گاهي مي فرمايد: ما را كمك كنيد، گاهي مي فرمايد: ما را خسته نكنيد .
آنجا كه جزء صفات ثبوتيه مؤمن است: اعينوني ب ورع و اجتهاد(1)، ب ورع و تقوا و مانند آن . فرمود: ما را در كارهاي خيرتان، اوصافتان، عقائد خوبي كه داريد كمك كنيد.شما ما را كمك بكنيد در چه؟ آن كاري كه من در پيش دارم، شما آن كار را به من كمك بكنيد . گاهي هم مي فرمايد: ما را خسته نكنيد:لا تعيونا ف ي طلب الشّفاعه لكم ع ند القيامه ب سبب ما قدّمتم و لا تفضحوا انفسكم ع ند عدوّ كم يوم القيامه و لا تحقّ روا انفسكم ع ندهم يوم القيامه ب الحقير م ن الدّنيا (2). فرمود: آبرويتان را نبريد، خودتان را كوچك نكنيد، ما را هم خسته نكنيد .اينها اوصاف سلبي است.
آن اوصاف ثبوتي كه فرمود ما را كمك بكنيد از راه تقوا، كمك بكنيد من چه كار بكنم؟ من مي خواهم بار شما را به مقصد برسانم؛ تنها بار زيد و عمرو كه نيست، بار امت اسلامي است م ن الاوّلين لي الآخ رين . اين كه در سوره مباركه واقعه فرمود: نّ الاوّلين و الآخ رين . لمجموعون لي ميقات يوم معلوم (3)، همه محتاج به شفاعت آنهايند! فرمود: آن روزي كه احدي حق حرف زدن ندارد، چون روزي است كه لا يتكلّمون لا من اذ ن له الرّحمن و قال صواباً (4). كسي حق حرف زدن هم ندارد؛ چون مي دانيد مجرم يا متّهم اگر مجاز باشد سخن بگويد، عذر خواهي بكند، از نظر رواني يك مقدار سبك مي شود . فرمود: لا يؤذن لهم فيعتذ رون (5)؛ كسي به آنها اجازه نمي دهد تا اينها عذر خواهي بكنند و سبك بشوند،؛ اين يك چنين روزي است .
در چنين روزي علي و اولاد علي تريبون دستشان است . اين كم مقام نيست؛ روزي كه احدي حق حرف زدن ندارد ! اينها مجازند حرف بزنند: و علي الاعراف ر جال (6) ؛ در رواياتي كه در ذيل اين آيه است، به اهل بيت تطبيق شده . اين رجال مجازند سخن بگويند، در آن روز كه احدي حق حرف ندارد ! درآن روز اينها مي خواهند شفاعت كنند. تنها شفاعت 1 ميليون و 2 ميليون كه نيست ! معلوم نيست چقدر به وجود مبارك حضرت و اهل بيت نيازمندند در شفاعت . فرمود: شما ما را خسته نكنيد، ما چقدر از خداي سبحان بخواهيم؟! چقدر خدا را سوگند بدهيم؟! « ا عياء » يعني خسته كردن، « عي » يعني خسته شدن. افعي ينا ب الخلق الاوّل (7)، يعني مگر ما خسته شديم ! ( اعياه ) يعني خسته كرد؛ فرمود: لا تعيونا ف ي الشّفاعه لكم ع ند الله يوم القيامه، ما مي خواهيم براي شما شفاعت كنيم، اينقدر ما را خسته نكنيد ! يك قدري بارتان سبكتر باشد كه ما اگر از ذات أقدس له خواستيم بخشش شما را بر ما منّت بنهد، ببخشد .
ضرورت حفظ آبروي خويش در صحنه قيامت
و آبروي خودتان را هم حفظ كنيد: و لا تفضحوا انفسكم ع ند عدوّ كم يوم القيامه . آنجا كه فرمود: ما را خسته نكنيد، فرمود: ب سبب ما قدّمتم. با كارهائي كه كرديد، ما را خسته مي كنيد! مگر مي شود آدم بي شفاعت وارد بشود؟ آنهائي كه خلطوا عملاً صال حاً و آخر سيّ ئاً (8)، برابر آن سيئ بايد بسوزند يا نه؟ مگر تحمّل سوختن مقدور ماست؟! فرمود: ما را خسته نكنيد؛ مي خواهيم شفاعت شما را بكنيم، خيلي خسته نشويم . بعد آبروي خودتان راهم حفظ بكنيد .يك دشمن قسم خورده داريم كه شيطان است و او گفت: ب ع زّت ك لاغو ينّهم اجمعين(9). دشمنان ديگر هم كه كم نيستند.فرمود: آبرويتان را پيش دشمنانتان در قيامت نبريد .
سوّم اينكه خودتان را كوچك نكنيد: و لا تحقّ روا انفسكم ع ندهم يوم القيامه ف ي منز لت كم ع ند الله ب الحقير م ن الدّنيا . بالأخره شما يك مقامي داريد، چرا اين را از دست مي دهيد؟ چرا خودتان را كوچك مي كنيد براي اين بازي ها؛ يا بيراهه رفتن، يا راه ديگري را بستن . آدم مي تواند در متن سياست حضور داشته باشد؛ چه در انتخابات، چه در غير انتخابات و عاقلانه عمل كند . نه بيراهه برود، نه راه كسي را ببندد . عمري را امام امتحان داد، عمري را سيّد حسن مدرّس امتحان داد، عمري را خيلي از اين بزرگاني كه شهيد شدند يا مردند يا الآن زنده هستند؛ چه در حوزه، چه در دانشگاه، چه در بازار، امتحان دادند . ما مردان الهي كم نداريم! اينها در هر صحنه سياسي حضور دارند؛ امّا نه بيراهه مي روند، نه راه كسي را مي بندند . فرمود: براي هيچ چيز آبرويتان را نبريد !
وجود باطل به خاطر وجود انسان
در بحث هاي تفسيري هست كه اگر انسان نبود،ما باطلي در عالم نداشتيم ! خير و شرّ در عالم مطرح هست، حسن و قبح در عالم مطرح هست؛ امّا حق و باطل بدون انسان فرض ندارد . عالم، صدر و ساقه اش حق است، چيزي به نام باطل در عالم نيست ! اين انسان است كه در اثر توهّم و تخيّل بيجا نام يك مطلبي را بر مطلب ديگر مي نهد؛ اين مي شود كذب و اين لفظ مفهوم دارد، امّا مصداق ندارد، اين مي شود باطل . اگر انسان نبود، اگر انديشه باطل نبود، اگر وهم و خيال نبود؛ باطلي در عالم نبود ! امّا خير و شرّ حسابش جداست، آن به تكوين بر مي گردد . انسان است كه باطل رو و باطل گو است .اگر انسان نبود، باطل هم در عالم نبود . ما مي توانيم با پرهيز از باطل و گرايش به حق، هم آن اوصاف ثبوتيّه را ن شآء الله حفظ بكنيم كه اعينون ي ب ورع و اجت هاد؛ هم از اين صفات سلبيه منزّه باشيم كه:لا تعيونا ف ي طلب الشّفاعه لكم ع ند الله يوم القيامه .
در ديدار با طلاب، دانشجويان مشهد و اقشار مختلف مردم
به مناسبت عيد سعيد غدير خم ـ قم ؛ آذر 1387
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(1) نهج البلاغه/ نامه 45 (2) تحف العقول/ 104 و 105
(3) واقعه/ 49 و 50 (4) نبأ/ 38
(5) مرسلات/ 36 (6) اعراف/ 46
(7) ق/ 15 (8) توبه/ 102 (9) ص/ 82