سقوط به طبقه ي پايين تر

ريشه ي اتفاقات اخير آمريكا و تظاهرات گسترده ي مردم اين كشور با عنوان «جنبش فتح وال استريت» را بايد در شكست ليبراليسم جست وجو كنيم؛ شكستي كه در حقيقت منشأ بحران اقتصادي در اين جامعه ي به شدت طبقاتي است.
سقوط به طبقه ي پايين تر
اگرچه در جوامع ليبراليستي ظاهراً محدوديتي براي سرمايه اندوزي وجود ندارد، اما تمام اهرم ها در اختيار صاحبان ثروت است. در ايالات متحده ي آمريكا كه به زعم غربي ها مهد دموكراسي است، اگر كسي بخواهد به مناصب حكومتي برسد، شديداً محتاج حمايت و بهره گيري از نفوذ و اثرگذاري رسانه هاي گروهي است. اداره ي رسانه هاي گروهي نيز طبيعتاً هزينه هاي سنگيني دارد كه فقط از عهده ي صاحبان ثروت برمي آيد. به همين دليل رسانه هاي گروهي اين جوامع انحصاراً در اختيار صاحبان ثروت است. هدف آنها از اين تصاحب رسانه اي نيز همانا اثرگذاري و شكل دهي به افكار عمومي در راستاي منافعشان است. در حقيقت رسانه هاي گروهي در اين كشور وسيله اي براي تحميق ملت ها هستند.
صاحبان ثروت، علاوه بر رسانه هاي گروهي، هر چه را كه بتواند ذهن مردم را از مسائل اصلي منحرف كند، در اختيار مي گيرند؛ از فيلم هاي سينمايي گرفته تا باشگاه هاي ورزشي و سالن هاي مد لباس. آنها نه تنها حاضرند امنيت و استقلال را براي حفظ منافع فدا كنند، در اين راه حتي ابايي از پايمال كردن حقوق ملت خود نيز ندارند. به سبب همين رويكرد و همين سازوكار است كه در جامعه ي آمريكا شاهد معضل گسترده ي كارتن خواب ها بوديم. يا در بحران اخير نيز مي بينيم كه بسياري از مردم طبقات متوسط آمريكا در حال سقوط به طبقات پايين تر هستند. تعداد قابل توجهي از آمريكا يي ها خانه ي خود را از دست داده اند و بسياري نيز اميد چنداني به حفظ خانه هاي خود ندارند.
در بحران مالي اخير، دولتمردان آمريكا كه در حقيقت دست نشانده هاي صاحبان سرمايه اند، كوشيدند كه اين بحران را به اقشار پايين و متوسط منتقل كنند تا طبقات ثروتمند از آن مصون بمانند. اين در حالي بود كه ماليات ها افزايش پيدا كرد، اما اين افزايش در مورد ثروتمندان اجرا نشد، بلكه فشار افزايش ماليات تنها بر گرده ي طبقات متوسط و پايين وارد آمد. همچنين از خدمات اجتماعي مردم كاسته شد، اما ثروت صاحبان سرمايه همچنان افزوني يافت.
حتي در يونان نيز، حقوق كارمندان و كارگران را به شدت كاهش داده اند، اما هنوز نتوانسته اند بر بحران اقتصادي اين كشور غلبه پيدا كنند و مردم خود را براي كاهش بيشتر حقوق و خدمات آماده مي كنند. همه ي اين ها در حالي است كه مردم در اين كشورها شاهد رفتارهاي غير مسئولانه و ثروت اندوزي صاحبان سرمايه هستند.
عليه نظام سرمايه داري
وارد آمدن فشارهاي اقتصادي بر مردم تا حدي كه زندگي روزمره ي آنان را مختل كرده است، باعث شده كه مردم به ريشه يابي مشكلات بينديشند و در مورد آن اقدام كنند. بر اساس اطلاعاتي كه دسترسي به آن حتي براي كاربران اينترنتي هم وجود دارد و با وجود نظر فوكوياما كه ليبراليسم را پايان تاريخ اعلام كرده است، بايد گفت كه امروز حيات ليبراليسم وارد مرحله ي حساسي شده است. امروزه اعتراضات در غرب صرفاً عليه دولت يا سرمايه دار خاصي نيست، بلكه اين اعتراضات با شعار «ما 99 درصد هستيم» و «وال استريت را اشغال كنيد» عليه نظام سرمايه داري است و به نظر مي رسد كه حمايت ها از اين جنبش روز به روز در حال گسترش است و عواقب اين مسئله در آينده اي نه چندان دور، گريبان گير دولت مردان آمريكا خواهد شد.
دولت هاي اين كشور هم هميشه تحت نفوذ همين صاحبان سرمايه قرار دارند. اين دولت ها نه تنها دنبال رفع بحران نبوده اند، بلكه با هزينه كرد مبالغ هنگفتي كوشيده اند كه منافع ثروت مندان را حفظ كنند. البته در همين اوضاع، مبالغ حقوق سردمداران نه تنها كاهش نيافته است، بلكه افزايش هم داشته؛ يعني در همين هنگامه ي بحران اقتصادي، تعداد ميليونر ها در غرب بيشتر هم شده است. در چنين وضعيتي، موضع گيري مردم عليه صاحبان سرمايه امري طبيعي است.
در شرايط كنوني، رسانه هاي گروهي كه متعلق به صاحبان ثروت هستند، مردم را عليه خود مي بينند و از تحقير و توهين معترضان ابايي ندارند و توده هاي مردم را اوباش مي نامند. چنين روندي باعث شده است كه اين رسانه ها با وجود داشتن مخاطبان زياد، اعتبار خود را از دست بدهند.
اقليت يك درصدي چه مي گويند؟
با توجه به اين كه اقليت يك درصدي حاكم بر آمريكا در مقابل مردم ايستاده اند و مردم نيز اين يك درصد را دشمن خود مي انگارند و نيز از آن جا كه اكثريت اين يك درصد را يهوديان طرفدار اسرائيل تشكيل مي دهند، لذا پيش بيني مي شود كه به تدريج مردم به جهت گيري ضد صهيونيستي گرايش پيدا كنند. بنابراين چه بسا كه جهت گيري هاي مردمي به تدريج به سمت يك نظام ضد سرمايه داري و بي اعتبار كردن رسانه هاي موجود و موضع گيري در قبال حاكميت صهيونيست ها و نيز مخالفت با جنگ هاي مختلف آمريكا در سراسر دنيا برود، زيرا در حقيقت هزينه هاي اين جنگ ها از جيب 99 درصد مردم هزينه مي شود و البته اگر منافعي هم داشته باشد، تنها به جيب همان اقليت يك درصدي مي رود.
امروزه طرفداران حركت اعتراضي تسخير وال استريت صريحاً اعلام مي كنند كه ما از حركت ميدان تحرير در مصر الهام گرفته ايم. اين حركت هايي كه در اروپا و استراليا و آمريكا مشاهده مي كنيم، قطعاً با سركوب روبه رو خواهد شد و زمينه را براي مبارزه با استكبار فراهم خواهد كرد. امروز مقابله با استكبار به درون مرزهاي اروپا كشيده شده است. مردم در اين كشورها مي پندارند كه كاهش بيمه ها و خدمات اجتماعي، ناشي از صرف بودجه هاي عمومي آنها براي مقاصد نظامي توسعه طلبانه است.
با ادامه يافتن اين وضع، قطعاً در آينده ا ي نه چندان دور، سركوب ها به شدت افزايش پيدا خواهد كرد و هرچه اين سركوب ها افزايش يابد، بي اعتمادي مردم به نظام سرمايه داري و در نتيجه مقابله با آن افزايش مي يابد، بحران ها عمق بيشتري پيدا مي كند و اين جا است كه ما زمينه ي مناسبي براي معرفي اسلام پيدا خواهيم كرد. هنگامي كه امواج بيداري به اين كشورها مي رسد و در حالي كه مردم اين كشورها فساد نظام سرمايه داري را به چشم مشاهده كنند، به طور حتم اين نظام از هم فرو خواهد پاشيد؛ همان گونه كه نظام اتحاد جماهير شوروي از هم فروپاشيد.
منبع: پايگاه اطلاع رسانه اي دفتر حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبري