قبیله های سیاسی

طی بیش از 30 انتخاباتی که در قالب الگوی مردمسالاری دینی توسط جمهوری اسلامی برگزار شده؛ نحوه ورود شخصیت های سیاسی، احزاب، گروه ها و «فلان + همان» ها و «X+Y» ها به فعالیت های انتخاباتی، همواره به عنوان یکی از مهمترین شاخص های مد نظر مردم در انتخاب اصلح و گزینش شایسته ترین ها مطرح بوده است.

مردم همواره نگریسته اند که جبهه ها و شخصیت های سیاسی، فعالیت انتخاباتی شان را با لابی گری و توسل جستن به مراکز قدرت و قبایل سیاسی آغاز کرده اند یا مسیر توده های ملت را برگزیده اند.

از سوی دیگر نقطه عزیمتی که شخصیت های سیاسی برای ورود به انتخابات بر می گزینند (لابی گری با کانون های قدرت و قبایل سیاسی یا حضور در بین مردم) نیز به عنوان شاخص مناسبی برای سنجش پایگاه اجتماعی آن ها محسوب می شود. قبیله گرایی سیاسی و لابی گری با صاحب منصبان، رفتار غالب و شناخته شده سیاستمداران و جریان های فاقد پایگاه اجتماعی است که تداوم حضورشان در قدرت را از راه هایی غیر از قلوب توده مردم دنبال می کنند.

نشست انتخاباتی 150 تن از نمایندگان در محل مجلس مشروطه اقدامی است سوال برانگیز که از جهات گوناگون نیازمند تامل و بررسی است و لازم است نسبت این حرکت با آسیب هایی چون قبیله گرایی سیاسی، شائبه دخالت ریاست محترم مجلس در انتخابات، تبلیغات زود هنگام انتخاباتی و صرف هزینه انتخابات از جیب بیت المال روشن شود:

1 – بدیهی است دخالت بی مورد و خارج از وظیفه مقرر قانونی در انتخابات، امر مذمومی است. اما باید مشخص شود که در خصوص پدیده زشت دخالت در انتخابات با هدف تاثیر گذاری بر نتایج آن، استانداردهای دوگانه ای در ذهن برخی شخصیت های سیاسی وجود دارد و آیا دخالت در انتخابات به صورت مطلق و برای همه مسئولین امری مذموم است یا خیر. آیا هر چهار سال یک بار که قطار مردمسالاری دینی به ایستگاه انتخابات مجلس می رسد؛ نا گهان دخالت در انتخابات که تا پیش از این مذموم بود به امری ممدوح مبدل شده و روسای مجلس به جهت مجلسی بودن انتخابات مجاز به مداخله هستند؟

2 – فراکسیون انقلاب اسلامی مجلس، ظهر روز یکشنبه دوم خردادماه 89 بود که نشست تجليل از رسانه‌هاي افشاگر جريان فتنه را با حضور نمایندگان این رسانه ها و بیش از 100 نفر از نمایندگان مجلس در محل کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی برگزار کرد اما واکنش نمایندگان نزدیک به ریاست محترم مجلس که از حضور در این نشست نیز امتناع کرده بودند محل تامل بود. برخی از این نمایندگان اقدام فراکسیون انقلاب اسلامی را به دلیل آنچه صرف هزینه از بیت المال می نامیدند به باد انتقاد گرفته و برگزاری این مراسم با استفاده از امکانات مجلس را محکوم کردند(شایان ذکر است بر خلاف نشست اخیر ریاست محترم مجلس که از نمایندگان منتقد دعوتی به عمل نیامده بود، در جریان نشست فراکسیون انقلاب اسلامی هیچ محدودیتی برای حضور نمایندگان وجود نداشت!).

آیا در نحوه استفاده از امکانات مجلس نیز استانداردهای دوگانه ای در ذهن برخی از شخصیت ها وجود دارد؟ البته از کسانی که فتنه عمیق 88 را دعوای احمدی نژاد و موسوی می دانستند چندان بعید به نظر نمی رسد که تقدیر از رسانه های جریان عمار و مجاهدان رسانه ای را هزینه تراشی از بیت المال مسلمین دانسته و تبلیغ شخصی با استفاده از امکانات مجلس را اقدامی ممدوح.

همچنین برگزاری جلسه انتخاباتی با استفاده از امکانات مجلس (که ظاهرا از بیت المال مسلمین ارتزاق می کند!) یادآور برگزاری همایش 30 سال قانون گذاری در ماه های منتهی به انتخابات نهم ریاست جمهوری با هدف تشکیل دولت به اصطلاح وحدت ملی است که صرف هزینه های گزاف از خزانه بیت المال موجب تذکر یکی از مسئولان عالی رتبه نظام به ریاست مجلس شد.


3 – تبلیغات زود هنگام انتخاباتی از جمله موارد نهی شده توسط رهبر معظم انقلاب است. ورود زود هنگام به فضای انتخاباتی آسیب های متعددی را در پی دارد که در نهایت اثرات آن در کیفیت انتخابات و کمیت آراء مردم بروز می کند.

مجلس شورای اسلامی در راس امورات کشور است و در گیر شدن به حواشی انتخابات، مجلس را از وظائف اصلی خود دور می کند. انتظاری که در این خصوص از ریاست محترم مجلس می رفت این بود که با در دست گرفتن هدایت نمایندگان، آن ها را از فروغلتیدن زود هنگام به چاه حواشی انتخاباتی باز دارد نه اینکه شخصا متولی ورود زود هنگام بیش از 150 نماینده مجلس به فضای انتخاباتی شود.

چند ماه پیش سخن نادرست رئیس جمهور محترم مبنی بر در راس امور نبودن مجلس، انتقادات گسترده نمایندگان را موجب شد. سخن رئیس جمهور صرفا یک اظهار نظر شخصی بود که بیان شد و نمایندگان به آن واکنش نشان دادند. شایسته است کسانی که واقعا دغدغه «در راس امور ماندن مجلس» را دارند در این روزهایی که عملا مجلس با ورود زود هنگام به فضای انتخاباتی در حال خروج از راس امور است، وارد صحنه شده و لااقل اندکی از واکنش هایی را که در برابر اظهار نظر شخصی رئیس جمهور بروز دادند؛ به نمایش بگذارند.

ضمن اینکه نمایندگان محترم شرکت کننده در نشست مذکور باید نسبت به خدشه دار شدن اعتماد وکلای شان احساس خطر کنند. یقینا مردم کسانی را که تا آخرین لحظه ی مسئولیت خود با نهایت انگیزه به خدمت گذاری ادامه می دهند، بر کسانی که به دلیل درگیر شدن با حواشی سیاسی و انتخاباتی از انجام وظایف شان بازمی مانند ترجیح می دهند. با این پیش فرض به نظر می رسد نشست اخیر برای شرکت کنندگان در آن، بیشتر به یک ضد تبلیغ در افکار عمومی شبیه بود تا تبلیغ.

4 – تقوای جمعی ضامن جلوگیری از گرفتار شدن جریان های سیاسی در دام قبیله گرایی سیاسی است. قاطبه نمایندگان کنونی ملت را چهره هایی خدوم و ولایی تشکیل داده اما لازم است همه نمایندگان با بازخوانی مکرر سرنوشت جریان چپ در مجلس ششم که در اثر عدم رعایت تقوای جمعی به عارضه قبیله گرایی سیاسی مبتلا و نهایتا از سپهر سیاست کشور حذف شد، خود را در برابر تهدیداتی از
این دست واکسینه کنند. شایسته است 150 نماینده محترم شرکت کننده در نشست انتخاباتی اخیر، نسبت اقدام اخیرشان را با قبیله گرایی سیاسی به ارزیابی بنشینند.

نخبگان سیاسی کشور باید متوجه باشند با نزدیک شدن هرچه بیشتر به موعد انتخابات، ذره بین بصیرت مردم حساس تر خواهد شد و هیچ یک موضع گیری ها و تحرکات سیاسی شان از چشمان تیز بین مردم دور نخواهد ماند. اراده ملت بر آن شکل گرفته که در اولین انتخاباتی که پس از در هم کوبیدن فتنه عمیق صهیونیستی برگزار می شود، 9 دی وار حاضر شده و پتک جمهوریت شان را بار دیگر بر فرق مثلث «زر و زور و تزویر» فرود آورند.

محمد حسین حیدری